اگر از خجالتی بودن خود خسته شده اید ، بخوانید

اختلالات گوناگونی در رفتار های اجتماعی وجود دارد ، یکی از شایع ترین این اختلالات ، مسئله ی کم رویی و خجالتی بودن است. شاید شما نیز فردی خجالتی باشید ، این اختلال را می توان به راحتی درمان کرد ، اما شخص باید خودش بخواهد و اراده داشته باشد.

کمرویی همواره با ناتوانی از کنار آمدن با زندگی اجتماعی، خانوادگی و حرفه ای مشخص می شود. در واقع یک فرد کمرو از انطباق خود با شرایطی که به نظرش خطرناک می آید، عاجز می شود. شخص خجالتی در حضور جمع وحشت زده است و به این دلیل می ترسد که مورد قضاوت یا عدم قدر شناسی واقع شود.

 

 

نشانه های کمرویی

تنگی نفس یا انقباض عضلانی

پاهای لرزان و بی قرار

خشک شدن بزاق دهان

عرق کردن شدید

سفت و سخت شدن بدن و لرزش در پاها، دست ها و لب ها

سرخ شدن یا رنگ پریدگی صورت

تمایل به انزوای مطلق

دلتنگی و خشم از خود و نفرت از خجالت

بی تصمیمی و افسردگی

صحبت کردن سریع تر از معمول و سخنان خارج از کنترل

احساس حقارت و تفکر منفی

احساس مبهم در رابطه با گناهکار بودن نسبت به چیزی

عدم اعتماد به نفس مانند عدم توانایی در پاسخ به یک تعارف

ترس از مخالفت با نظرات دیگران یا بیان نقطه نظرات خود

ترس دایم از مورد تمسخر قرار گرفتن

 

 

آثار اصلی کمرویی

آثار جسمی:

ترس: باعث گرفتگی در گلو یا در اطراف قلب و یک احساس خالی بودن در شکم می شود.

دشواری در گفتار: یک نوع انقباض در قفسه سینه ایجاد می شود که در نتیجه آن سخن گفته شده ضعیف، لرزان و جسته گریخته می شود، تارهای صوتی کشیده و سخت می شوند، تن صدا تغییر کرده و سخن با لکنت زبان و نامفهوم گفته می شود.

انقباضات عضلانی: شخص خجالتی این باور را دارد که دیگران به او نگاه می کنند در نتیجه پاهایش سفت و سخت و ممکن است در حین ورود به یک مکان دچار اشتباه شود (مثلا به اثاثیه برخورد کند، استکان را روی میز واژگون کند و…).

خستگی: احساس ضعف مفرط که ناشی از همان انقباض عضلانی طولانی است.

کند شدن حواس: فرد خجالتی هوشیاری اش کم شده و نیز ادراک حسی او کاهش می یابد. به عنوان مثال یک فرد خجالتی که ناگزیر است در مقابل جمع صحبت کند اگر فردی به او نگاه کند در آن لحظه این ترس فقط روی آن فرد متمرکز می شود و تنها آن فرد را می بیند و توجهش روی این عامل ترس جلب می شود. به خاطر همین که سخنران کمرو دایما فراموش می کند که قبلا به نکته ای اشاره کرده است یا نه.

اختلالات عروقی: باعث سرخ شدن یا رنگ پریدگی در ناحیه صورت می شود که علت آن انقباض یا انبساط رگ هاست.

اختلالات ترشحی: ترشح بزاق متوقف شده و لب ها شدیدا خشک می شوند و تعریق شدیدی در کف دست ها و زیر بازوها به وجود می آید.

آثار روانی: یک فرد خجالتی دایما دلهره و از این امر پروا دارد که توسط دیگران دست کم گرفته شود. این ترس او را مثل یک پروانه در قفس شیشه ای محدود می کند. اگر از یک فرد خجالتی ولی با هوش سوالی شود غالبا خاموش می ماند، مثل این است که او مات و مبهوت شده باشد. در واقع او در آن موقع گنگ و گیج خواهد بود، مغزش درست کار نمی کند و می خواهد کار کند ولی نمی تواند و ترمز های محکمی او را در جا نگه می دارد بنابراین در پس تعارفات خود را مخفی می کند تا مجبور به مبارزه نباشد.

 

 

علت کمرویی

از نظر روانشناختی عواملی مانند احساس حقارت (ناچیز و منفور بودن) عزت نفس پایین، ترس و عدم توانایی و مهارت در انطباق با محیط و تنبیه و توهین شدن در دوران کودکی وجود دارند که سبب بروز کمرویی می شوند. اغلب پرسیده می شود که آیا کمرویی اصولا قابل درمان است یا نه؟ بله مطمئنا، اما زمانی که به منشاء اصلی آن پی برده شود و از ریشه بهبود یابد.

 

 

روش های مقابله با کمرویی

عقاید و باورهای غلط خود را تصحیح کنید.

تفکیک آنچه حقیقتا هستید از آنچه که تصور می کنید (شناخت نقش واقعی خویش و دوری جستن از نقش خیالی)، در واقع شناخت بهتر از خود و صادق بودن با خود.

به حال توجه و گذشته را فراموش کنید.

واقع بین باشید و از زندگی در دنیایی که برای خود ساخته اید، دست بردارید.

سعی کنید از انزوا و گوشه گیری دوری کنید.

با موقعیت های جدید سازگاری پیدا کنید.

سعی کنید احساسات و عواطف خود را کنترل کنید (از طریق استراحت، ورزش و… .)

آهسته سخن گفتن. به نرمی اشاره کردن با سر و دست. با آرامش غذا خوردن را تمرین کنید.

ارتباط چهره به چهره داشته باشید.

در مقابل تمایل به تفکر منفی مقاومت کنید (سیستم تفکر جایگزین داشته باشید).

سعی کنید با آرامش و خونسردی شرایطی را که قبلا برای شما غیرقابل تحمل بوده، کنترل کنید.

به جست وجوی دوستان صمیمی که رفتار تحکم آمیز نداشته و هیچ گاه از کمرویی شما سخن نگویند، بپردازید.

همان طور که نقاط قوت خودتان را می پذیرید نقاط ضعف خود را قبول کنید.

احساس مسوولیت کنید. به آینده بنگرید و از فرصت ها به نحواحسن استفاده کنید.

خوش بین باشید و مثبت بیندیشید. مثلا به جای گفتن خسته شدم، بگویید به استراحت بیشتری نیاز دارم.

سعی کنید از کار کردن و انجام وظایف خود لذت ببرید.

از مهارت های اجتماعی خود استفاده کنید.

در صورت نیاز با مشاوران و روان شناسان ارتباط برقرار کنید.