بهداشت روانی مسوله ای است که باید از همان ابتداری کودکی مورد توجه قرار گیرد ، در غیر این صورت فرد در آینده دچار اختلالاتی خواهد شد. یکی از مهم ترین دوران در این رابطه ، دوران مدرسه است. مدارس موظف به تامین بهداشت روانی دانش آموزان هستند.
در زندگی «چگونه بودن» خیلی مهم تر از «بودن یا نبودن» است. ایجاد فرصت برای شکوفایی استعدادها، توانایی ها و کنار آمدن با خود و دیگران، یکی از اهداف مهم و اساسی بهداشت روانی است.
به گزارش وبلاگ روانشناسی لاله، جوامع مختلف سعی می کنند سیاست های مربوط به بهداشت روانی را سازماندهی کنند. اصل کلی در این تلاش، سالم سازی محیط فردی و اجتماعی است که افراد جامعه را در برمی گیرد.
این نگرش حکم می کند که خانواده ها بیش از پیش با بهداشت روانی خانواده و چگونگی پیشگیری و درمان بیماری های روحی آشنا شوند. زیرا هرچه بیشتر از سلامت روانی بیشتری برخوردار باشیم، به یقین آسیب پذیری ما کمتر خواهد بود.
سازمان جهانی بهداشت می گوید بهداشت روانی عبارت است از «توانایی کامل برای ایفای نقش های اجتماعی، روانی و جسمی».
این سازمان معتقد است که بهداشت روانی فقط نبود بیماری یا عقب ماندگی نیست. بنابراین کسی که احساس ناراحتی نکند، از نظر روانی سالم محسوب می شود.
تأمین سلامت جسمانی، روانی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی اعضای خانواده
تلاش برای شناخت رفتار خود و افراد خانواده
برقراری روابط حسنه بین اعضای خانواده
ایجاد ارتباط صمیمانه و حفظ اسرار خانواده، به طوری که اعضای خانواده در داخل خانه به یکدیگر تذکر بدهند ولی در بیرون مدافع هم باشند.
تقویت اعتماد و عزت نفس اعضای خانواده و احترام به شخصیت دیگران
به وجود آوردن احساس رضایت از زندگی
آموزش خانواده ها برای کمک به پیشبرد اهداف صحیح اجتماعی
فرد نسبت به خود، خانواده و جامعه بی تفاوت نیست.
با دیگران سازگاری دارد.
شاد و مثبت اندیش است.
به خود و دیگران احترام می گذارد.
بدبین نیست.
از نقاط ضعف و قدرت خود آگاهی دارد.
انعطاف پذیر است.
شناخت او از واقعیت تقریباً دقیق است و برای رسیدن به هدف های خود براساس عقل و احساس عمل می کند.
نسبت به خود نگرش مثبت دارد و ناکامی ها را تحمل می کند.
توانایی حل مشکلات خود را دارد.
از اوقات فراغت خود به صورت مطلوب استفاده می کند.
در برخورد با مشکلات اجتماعی، کنترل و تعادل خود را از دست نمی دهد.
استعدادهایش به طور هماهنگ و به خوبی رشد می کند.
نه بنده کسی است، نه کسی را بنده خود می کند. می داند که خدا او را آفریده و برای خود ارزش قائل است.
دنیا را گذرگاهی برای رسیدن به آخرت می داند.
رابطه اش با دیگران سازنده و مثبت است.
نیازهایش را از طریقی برآورده می کند که با ارزش های اجتماعی منافات نداشته باشد.
صابر، صادق، درستکار، بخشنده، استغفار کننده و فرزند خویشتن خویش است.
در نظر دیگران فرد موجهی محسوب می شود. زیرا در همه کارها متعادل است.
تغذیه حالات روحی ما در انتخاب نوع غــذایی که می خوریم مــؤثرند.
ما در حالات مختلف غذاهای متفاوتی را طلب می کنــیم: هنگام احساس قدرت و پیروزی به غذاهای گوشتی، هنگام احساس تنوع و تحول به غذاهایی با انواع سس و هنگام اضطراب یا پرخاشگری به خوراکی های گاز زدنی تمایل داریم و وقتی خسته هستیم، چای و قهــوه را ترجیح می دهیم.
بنابراین با شــناخت خود و سوخت و ساز بدن می توانــیم با انتخاب مواد خوراکی مناسب به آرامش بیشتری دست یابیم و از خوردن لذت ببریم.
اعتقادات و باورهای مذهبی می تواند از فرد افسرده و مأیوس، انسانی امیدوار و محکم بسازد. چنانکه هرگز خود را تنها و بیمناک احساس نکند.
او باور دارد که خدا پیوسته با او است، در رویارویی با سختی های زندگی تنها نیست و خدای مهربان به او علاقه و توجه دارد.
این باور موجب می شود که فرد علیه گوشه گیری که بسیاری از مبتلایان به بیماران خطرناک را از پای در می آورد، ایمن شود.
مسئولیت اولیای مدرسه فقط در پرورش نیروی عقلی و آشنا کردن دانش آموزان به مسائل اجتماعی و اخلاقی خلاصه نمی شود. مدرسه مسئول تغییر و اصلاح رفتارهای ناسازگارانه و تأمین بلوغ عاطفی و سلامت روانی دانش آموزان هم هست.
در مدرسه فرزندان دوست داشتن و دوست داشته شدن را تجربه می کنند، معلم با تکریم شخصیت، محبت و توجه، آنان را در مسیر صحیح هدایت می کند.
دانش آموز در مدرسه چگونگی برقراری روابط درست عاطفی، سازگاری با دیگران و مسئولیت پذیری را می آموزد و راه های مبارزه با کینه توزی، دیگر آزاری و حسادت را یاد می گیرد.
ورزش، یکــی از رمز های سلامت جسمانی و روانی است.
افراد دارای آمادگی جسمــانی از نــظر احساسات، عواطف، شخصیت اجتماعی و نوع دوستی کاملتر و در فعالیت های شغلی و حرفه ای موفق ترند.
ورزش موجب تقویت اعتماد به نفس در فرد می شود، او را متعادل، متفکر و سازگار با محیط می کند.
با ورزش، شخص کمتر دچار حسادت، حقارت و ستیزه جویی می شود و در نتیجه از سلامت روانی بهتری برخوردار خواهد بود.
اگر با ناراحتی های روانی کودکان، نوجوانان و جوانان رو به رو شدیم، با حوصله و متانت آنها را رفع کنیم و از تصمیم های عجولانه بپرهیزیم.
در ناراحتی های شدید، درد دل و گریه کردن باعث تخلیه روانی و آرامش می شود. در این شرایط می توانیم از یک دوست صمیمی کمک بگیریم.
مشارکت جو باشیم تا دوستان جدید بیابیم.
از مشاهده فعالیت های جدید فرزندانمان لذت ببریم.
با پرورش ابعاد روحی، معنوی و مذهبی شخصیت خود و فرزندانمان، به سلامت روانی بالاتری دست یابیم.
با احترام به دیگران به بهداشت روانی خود و دیگران کمک کنیم.
زمینه های اعتماد را فراهم کنیم.
به احساسات فرزندانمان توجه کنیم و ویژگی های آنها را بشناسیم.
محیط زندگی را در حد توان جذاب و پرنشاط کنیم.
فرصت های مناسب برای بروز احساسات و شخصیت فرزندانمان ایجاد کنیم.
به دست آوردن بهداشت روانی منوط به رو به رو شدن با واقعیت، سازگار شدن با تغییرات، ظرفیت داشتن برای مقابله با اضطراب ها، کم توقع بودن، احترام قائل شدن به دیگران و… است. بکوشیم این شرایط در خانواده فراهم شود.
رفتار والدین در خانواده به گونه ای باشد تا فرزندان خود را در زندگی شاد، خوشحال و فارغ از گرفتاری ها احساس کنند.
تعریف بهداشت روانی
اهداف بهداشت روانی درخانواده
ویژگی های فردی بهداشت روانی
عوامل مؤثر در بهداشت روانی
ایمان
مدرسه
ورزش
راه های تقویت بهداشت روانی
