وجود الکتریسته بطورمعمولی درسلولهای بدن کلید چگونگی کارکرد بدن ما است که شامل ترمیم زخم نیز می باشد.
زخم هایی که درمان آنها بسختی صورت می گیرد نظیر زخم های دیابتی و زخم های عفونی شدید به دلیل ناکافی بودن خونرسانی درمحل زخم بسیار به کندی و بسختی ترمیم می شوند. البته کاربرد تحریکات الکتریکی می تواند رشد عروق را تحریک کند. دانشمندان دانشگاه سینسیناتی بر روی بهترین پارامترهای تحریک الکتریکی (نظیر فرکانس و شدت) برای درمان موفق زخم های مزمن تحقیق کردند.
استفاده از میدانهای الکتریکی با شدت پایین برای درمان زخم های مزمن که با درمانهای دارویی بهبود نمی یابند، قبلاً بکار رفته است. این میدانها الکتریسته ی بدن را به نحوی تغییر و دستکاری می کنند که در نتیجه ی آن رگهای خونی جدید تشکیل و جریان خون به زخم افزایش می یابد.
محققین فیزیک و بیومدیکال دانشگاه Cincinnatiاخیراً به بررسی موثرترین شدت و فرکانس میدانهای خارجی الکتریکی با دامنه ی پایین بر سلولهای عروقی پرداختند. دانشجوی دکترای فیزیک Taghianنتایج این تحقیق را در نشست سالانه ی انجمن فیزیک آمریکا (3 تا 7 مارس 2014) در دنور ارائه خواهد کرد.
دانشمندان دریافتند که تحریکات الکتریکی با فرکانس بالا مشابه با آنچه موبایل ها وشبکه های Wi-Fiتولید می کنند رشد شبکه ی عروق خونی را 50 درصد افزایش می دهد، در حالیکه تحریکات الکتریکی با فرکانس پایین چنین تأثییری را القاء نمی کند. به عنوان بخشی از این کار تحقیقاتی دانشمندان آنتن ویژه ای را طراحی کردند که سیگنالهای الکتریکی را بصورت موضعی بروی زخم اعمال می کند، درحال حاضر طراحی این آنتن بصورت انحصاری ثبت اختراع شده است.
چگونگی تاثیر تحریکات الکتریکی با فرکانس زیاد بروی رشد سلولهای عروقی
تحریکات الکتریکی با فرکانس زیاد سبب تغییر محیط یونی اطراف سلولهای اندوتلیال که لایه ی پوشاننده ی عروق خونی هستند، می شود. داخل این سلولها، این تحریک می تواند ارتباطاتی را با پروتئین ها برقرار کند(پروتئین ها بارهایی دارند که با میدان الکتریکی بکار رفته اندرکنش می کند) که می تواند مسیرهای پیام رسانی را فعال سازد و منجر به رشد شبکه ی مویرگی گردد.
تحریکات الکتریکی با فرکانس بالا همچنین سبب می شوند سلولها مواد شیمیایی بنام فاکتورهای رشد تولید کنند که به رشد پایدار شبکه ی عروقی کمک می کند.
Taghianمی گوید: تحریکات الکتریکی مسیرهای آنژیوجنز (تشکیل عروق خونی جدید) را فعال کرده و رشد شبکه ی عروقی را افزایش می دهد. ما می توانیم انتظار داشته باشیم که ترمیم و بسته شدن زخم با سرعت بیشتری انجام شود. امکان ابداع درمانهای الکتریکی برای بهبود زخم ها بسیار محتمل است. استفاده از تحریکات الکتریکی موضعی می تواند نیاز به درمانهای دارویی را که بر کل بدن تأثیرمی گذارند، کاهش داده و از میزان عوارض جانبی این درمانها بکاهد. از همه مهمتر اینکه با ابداع وسیله ی قابل حمل برای درمانهای الکتریکی نیازی به برداشتن پانسمان از روی زخم نیست.
فرکانس تحریک الکتریکی در این تحقیق برابر با 7.5بیلیون سیکل در ثانیه یا گیگاهرتز بود همچنین بر روی فرکانس 60 هرتز که در برقهای 120 ولت در آمریکا استفاده می شود نیز تحقیق شد. سلولهای بافت عروقی برای مدت یک ساعت به مدت 7 روز درمعرض این میدانهای الکتریکی قرار گرفتند و افزایش سرعت ترمیم زخم در طی 24 ساعت بعد از درمان با فرکانسهای بالا( 7.5بیلیون سیکل در ثانیه یا گیگاهرتز) مشاهده گردید.
