ایرانی ها انگار ذاتا عصبانی هستند.پشت چراغ قرمز، خیلی بوق می زنند و من به چشمان خود دیدم که در یک دعوا با یک وسیله فلزی داخل ماشین، می خواستند به هم آسیب برسانند.اینها صحبت های کی توریست فرانسوی در گفت وگو با یکی از رسانه های محلی کشور است که هفته گذشته به چاپ رسید.البته او گفته بود که ایرانی ها مهمان‌نوازند و شهرهای ایران، خیلی تمیز است، اما جای تعجب دارد که از دید یک توریست خارجی هم ما عصبانی هستیم.این عصبانیت ها آن زمانی خطرناک می شود که منجر به نزاع و حتی قتل شود.

در ادامه می نویسد: آمارهای پزشکی قانونی، حاکی از مرگ سالانه 900تا950نفر ناشی از سلاح سرد است که در اتاق تشریح تشخیص داده می شود. این آمار به معنای مرگ روزانه 2.5(دو و نیم) نفر با سلاح سرد به طور میانگین در کشور است. بر اساس پرونده های ارجاعی به پزشکی قانونی در دهه 80 خورشیدی (از سال 80تا89) 11هزار و 119نفر بر اثر اصابت سلاح سرد جان خود را از دست داده اند. یعنی به طور میانگین، یک هزار و 119نفر در هر سال؛ اما این میزان در سال 90 به 847نفر در سراسر کشور رسیده که تهران و خراسان رضوی با 80کشته، بیشترین تعداد مقتولان با سلاح سرد را داشته اند. به گفته سردار احمدی مقدم، رئیس سابق نیروی انتظامی، تعداد قتل ها به ازای هر 100هزار نفرجمعیت کاهش داشته است. به گونه ای که با توجه به افزایش 10میلیون نفری جمعیت کشور در دهه80 وقوع قتل عمد از دو هزار و 109 نفر در سال 80 به دو هزار و 277 نفر در سال 89رسیده که به معنای کاهش نرخ قتل از 3.3(سه و سه دهم) در 100هزار نفر در سال 80 به3.1 (سه و یک دهم) در 100هزار نفر در سال 89 رسیده است.

عصبانیت،امری طبیعی است آن چیزی که سبب شکل گیری، تداوم و یا از بین رفتن نوع یا انواعی از رفتارهای ما می شود، هیجانات و احساساتی است که با خود به همراه داریم؛ این موارد عبارتند از: شادی، ناراحتی، خشم، عصبانیت، دلخوشی و …. هیجانات و احساسات افراد، ناشی از دو سری علل و عوامل است. یکی عوامل درونی، اعم از جسمی ، روحی و فکری و عوامل بیرونی؛ اعم از محیط خانواده- محله و منطقه ای که در آن زندگی می کنیم. یکی از احساسات و هیجاناتی که همه افراد از آن برخوردار و یا با آن مواجه بوده اند، «خشم و عصبانیت» است و چون عصبانیت خود نوعی احساس و هیجان است و نیز به دلیل اینکه هیجان و انگیزش، لازمه زندگی انسان هاست، پس عصبانیت نیز مثل شادی و شادابی از موارد اجتناب ناپذیر در طول فعالیت های روزمره انسانی است؛ مواردی که می توان با درایت، آگاهی و نگرش مثبت، در راستای کاهش و یا افزایش هرگونه هیجان، احساس و انگیزش در رابطه با آن اقدام کرد.
عصبانیت از جمله رفتارهای طبیعی انسان‌هاست؛هیجانی است که باید در هنگام بروز آن، اجازه ویرانگری و مشکل سازی به آن نداد و برای کنترل و محدودیت آن، تلاش کرد؛ زیرا اگر از کنترل خارج شود، مشکلات و مسائل متعددی را با خود به همراه می آورد و نه تنها تعاملات فردی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده، بلکه مهارت و کیفیت زندگی را نیز تحت الشعاع خود قرار می دهد.عصبانیت مثل دیگر احساسات، می تواند موجبات تغییرات فیزیولوژیکی و زیستی را نیز با خود به همراه بیاورد، به عنوان مثال باعث افزایش ضربان قلب، فشار خون، تنگی سیستم تنفسی، گر گرفتگی، لرزش بدن و از این قبیل موارد بشود. یکی از عوارض بسیار خطرناکی که عصبانیت با خود به همراه می آورد، خشم های لحظه‌ای و برانگیختگی شدید فرد و در نتیجه افزایش میزان انرژی تولید شده و احتمال رفتارها و حرکاتی خطرناک و بدون تصمیم قبلی است. (مواردی که حتی در بعضی مواقع، منجر به مرگ و نابودی شده است)؛ عصبانیت چه ناشی از عوامل بیرونی (مثل گیر کردن در ترافیک و …) و چه به دلیل عوامل درونی (مثل دلخوری از اینکه چرا در ارتباط با آن موضوع، واکنش نشان دادم و یا ندادم) و چه ناشی از نگاه و نگرش شما (مثل نگرانی فکری و دیدگاهی) باشد، باید به طور جدی مورد نظارت و کنترل باشد تا اینکه منجر به عواقب غیرقابل کنترل نشود؛ همه به خوبی می دانیم که طبیعی ترین و بهتر است بگوییم غریزی ترین شیوه های بروز عصبانیت، رفتار پرخاشگرانه است؛ رفتاری که حتما به صورت عکس العملی است و ناشی از« تهدید، توهین و یا هر گونه رفتار و یا گفتار غیر اصولی»بوده که به صورت پاسخی انطباقی و عکس العملی بروز کرده و به همین دلیل است که مقداری از عصبانیت را لازمه ادامه زندگی دانسته اند، زیرا از طریق همین واکنش عصبی است که برانگیختگی احساس و رفتار شکل گرفته و در نتیجه در برابر تعرضات و حملات، به دفاع و یا حمله پرداخته می شود؛ البته ضروری و طبیعی بودن عصبانیت، به هیچ عنوان دلیلی بر انجام فعالیت های عصبی و یا زیر پا گذاردن هنجارهای اجتماعی، اصول و قوانین پذیرفته شده و یا عرف های رواج یافته نیست.
شیوه های بروز عصبانیت در ارتباط با بروز و نمود عصبانیت، جلوه ها و شیوه های متعددی وجود دارد؛ مثل تکان دادن دست ها، اشاره کردن با انگشتان، بلند کردن صدا، درهم بردن ابروها و مواردی از این قبیل؛ ولی اصلی ترین تجلی بروز عصبانیت که از حالتی جهانی و بین‌المللی نیز برخوردار است، نشان دادن دندان ها و فشردن آنها بر همدیگر است؛ همچنین مهم ترین شیوه ها برای بیان احساس عصبانیت سه روش کلی است:
1- خود کنترلی و صبوری (تحمل کردن)
2- سکوت کردن و هیچ نگفتن
3- بیان کردن و اعلام ناراحتی و عصبانیت
که به نظر می رسد اتخاذ شیوه سوم و بیان معقولانه و بدون پرخاش، سبب می شود تا آدم نه تنها خودش را تخلیه کند، بلکه به طرف مقابل خود بفهماند که اجازه اینگونه برخوردها و تعرضات را به کسی نمی دهم.