هرگز ادرار خود رانگه ندارید

محققان می‌گویند که مقاومت در برابر نیاز به ادرار کردن باعث تضعیف عضلات کف لگن شده که کارشان پوشاندن و محکم نگه داشتن مثانه است تا زمانی که آمادگی ادرار داشته باشید. عضلات تنگ‌کننده بیرونی مجرای پیشابی – در واقع یکی از عضلات کف لگن – مجرای ادراری و دهانه مثانه را تحت پوشش قرار می‌دهد. این عضله همراه با سایر عضلات از ترشح مایع داخل مثانه که ممکن است به خاطر سرفه یا عطسه یا خنده یا پریدن به بیرون بریزد، پیشگیری می‌کند.
ادرار در داخل بدن چه مسیری را طی می‌کند
در اطراف مثانه اندام‌های مختلفی وجود دارد که دستگاه ادراری را شکل می‌دهد از جمله دو کلیه، دو میزنای، دو عضله تنگ‌کننده میزراهی و میزراه. ادرار آهسته از کلیه‌ها حرکت کرده و به وسط دو مجرای عضلانی که میزنای نام دارد هدایت می‌شود. میزنای‌ها مسئول حمل ادرار به سمت پائین و به مثانه هستند.
عضله مثانه – در واقع دیواره بافتی در مثانه – باعث شل شدن مثانه شده و آن را قادر می سازد تا به مانند یک بالن پُر شود. بنابراین، زمانی که مثانه پُر می‌شود، این عضله منقبض شده و عضله تنگ‌کننده داخلی میزراهی به طور خودکار و غیرارادی باز می‌شود و ادرار خارج می‌گردد.
نگه داشتن ادرار
زمانی که ادرار وارد میزراه می‌شود، توقف کوتاهی در عضله تنگ‌کننده بیرونی میزراه خواهد داشت که بیشتر شبیه یک ضربه است. وقتی ادرار را نگه داشته یا به تعویق می‌اندازیم، در واقع این عضله را بسته نگه می‌داریم؛ زمانی که می‌خواهیم ادرار کنیم با اراده دریچه‌های مربوطه را باز می‌کنیم. گیرنده‌های کششی در داخل لایه‌های عضله مثانه سیگنال‌هایی را در امتداد عصب‌ها به ناحیه خاجی ستون فقرات فرستاده و همین مسبب انتشار سیگنال شل‌کننده است که باعث می‌شود به مثانه بازگردد. این کار فشار مثانه را زیاد کرده و متوجه می‌شویم که مثانه پُر شده است و باعث می‌شود تا عضله تنگ‌کننده داخلی میزراه به طور همزمان باز شود.
نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی باعث می‌شود تا ادرار خیلی سریع خارج شده و یا با پوشش ضعیف عضلانی، ادرار کردن صورت بگیرد که این می‌تواند عضلات کف لگن را به مرور ضعیف کرده و یا بیش از حد از آنها کار بکشد. این کار به بیش‌فعالی کف لگن، درد مثانه، بی‌تابی ادراری منتهی می‌شود.

منبع: قدس آنلاین