درمان بدغذایی کودک به روش یکی از متخصصان مشهور

کودکان مشکلات گوناگون و مسائل خاص خود را دارند. یکی از موضوعاتی که خانواده ها برای حل کردن آن به پزشک مراجعه می کنند مسئله ی بد غذایی کودک است. چون کودک درک درستی در مورد نقش غذا در بدنش ندارد ، گاهی در برابر غذا خوردن مقاومت می کند.

دنیا دختر ۴ ساله ای است که این روزها با مشکلی که دارد حسابی مادرش را کلافه کرده است. دنیا به این راحتی ها غذا نمی خورد و مشکل بدغذایی دارد. او هر غذایی را نمی خورد و مدام برای خوردن غذا بهانه می گیرد و باید به زور به او غذا داده شود که همین باعث ضعیف شدنش شده است. یک روز می گوید از لوبیا خوشم نمی آید و روز دیگر از گوجه فرنگی متنفر می شود. در ضمن او سر میز غذا نمی خورد و همیشه می گوید غذای من را در اتاق خودم بدهید یا اینکه وقتی درحال تماشای کارتون است غذا می خواهد. هر وقت هم که سر سفره می نشیند آداب خوردن غذا سر سفره را رعایت نمی کند یا وسط غذا می رود زیر میز یا مدام ورجه وورجه می کند. او هر بار بهانه جدیدی برای نخوردن غذا ابداع می کند و غذا خوردن را به سخت ترین کار دنیا تبدیل کرده است.

 

جو فراست راه حل ارائه می دهد

 

 

علاقه یا بی علاقگی به غذاها حق طبیعی کودکان است و لزومی ندارد غذا خیلی عجیب و غریب باشند تا بچه ها آن را دوست نداشته باشند. برای مثال برخی کودکان گوجه فرنگی دوست ندارند و بعضی دیگر از لوبیا بدشان می آید. اجبار کودک به خوردن غذایی که دوست ندارد کاری نادرست و زیانبار است.

 

 

 

بی توجهی کنید

 

اگر فرزندتان به طور ناگهانی علاقه اش را به غذایی از دست می دهد و از خوردن آن امتناع می کند توجهی به موضوع نشان ندهید. اجازه دهید آنچه را که دوست دارد بخورد و آنچه را نمی خواهد میل نکند و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره یا اهمیتی به موضوع بردارید. اگر گفت «لوبیا دوست ندارم»حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره آن غذا را تهیه کنید. به احتمال زیاد او این بار غذا را می خورد چون می داند که عدم علاقه او به غذا توجه کسی را جلب نکرده است. کودکان نوپا در مورد علاقه های شان ثبات ندارند و اگر رفتار شما درست نباشد، رفتار او تثبیت خواهد شد.

 

تنوع داشته باشید

 

گاهی اوقات دلیل عدم علاقه بچه ها به غذای خاصی طعم و مزه غذا نیست بلکه احساسی که غذا در زبان و دهان کودک ایجاد می کند، موجب این عدم علاقه خواهد شد بنابراین اگر غذا را به شکل دیگری تهیه کنید، بچه آن را خواهد خورد.

 

حق انتخاب را زیاد نکنید

 

هیچ گاه چند نوع خوراکی یا غذا را به کودک پیشنهاد ندهید تا از بین آنها یکی را انتخاب کند، زیرا این کار شما را با مشکل مواجه می کند و مثل این است که قصد دارید دنبال دردسر بگردید. بهتر است تا حد امکان تمام اعضای خانواده غذای یکسانی میل کنند. اگر از غذا خوردن فرزندتان راضی هستید پس از ۵ سالگی به او حق انتخاب بین ۲ تا ۳ نوع غذا را بدهید و سپس آن غذا را برایش تهیه کنید.

 

سازش کنید

 

اگر فرزندتان غذایش را نمی خورد او را تا تمام کردن غذایش سر سفره یا میز غذا ننشانید. کودکان نوپا در لجبازی فوق تخصص دارند و به احتمال زیاد شما را خسته کرده یا به اصطلاح از رو می برند، بنابراین باید با او سازش کنید مثلا بگویید ۳ قاشق از غذایش را بخورد و بعد از جایش بلند شود، به هیچ وجه هم کوتاه نیایید.

 

چرا کودک ما چماق دارد؟

 

کودک ما محصول نگرش و خواسته های متعارف و غیرمتعارف ماست. کودکی که می گوید شیر دوست ندارد یا غذا نمی خورد یا فلان کار را دوست ندارد انجام دهد یا نمی خواهد مثل کودکان دیگر سر ساعت مشخصی بخوابد یا لجبازی هایش شکل قوت یافته و قدرتمندانه ای به خود گرفته است، کودکی است که توانسته از همان اوان کودکی، قدرتش را به نمایش بگذارد چون او از ضعف مدیریتی والدینش چماق سرکوبی برای خود آنان ساخته است.

 

 

 

کودک شما فهمیده قدرتمند است

 

دختر شما از پذیرش ها و چشم چشم های مکرر شما به خودش از گذشته تا به امروز، پی به توان خود و ضعف شما برده است. فراموش نکنیم خود غذا خوردن و آداب مربوط به آن و پذیرش نظر و نگاه والدین به نوعی پذیرش آداب اجتماعی هنجارگونه در گروه خانواده است. اگر قرار باشد توصیه ای درمانی برای شما مطرح شود، آن توصیه پیدا کردن نقش های واقعی و سنتی هر فرد در جایگاه خانواده است، یعنی والدین نقش والدی و رهبری و کودک نقش پذیرنده و تابعی.

 

این کارها را حتما انجام دهید

 

۱. فراموش نکنید قدرت و رهبری باید در دست والدین باشد نه کودکان.

 

۲. اگر بین نظر و نگاه خود و همسرتان اختلاف می بینید، سعی کنید کودک از این اختلاف آگاه نشده و در صورت آگاهی او بر این ضعف والدینش، سعی کنید خیلی سریع این اختلاف بین خود و همسرتان را مرتفع وبه یک اشتراک نظر تبدیل کنید و آن را به کرات جلوی کودک تان به نمایش بگذارید.

 

۳. هرگاه نیاز شد تا کودک تان را از خواسته ها و تفریحاتش محروم کنید، قبل از انجام این کار همسرتان را مطلع و حمایت او را جلب کنید که ایجاد نفاق و دو دستگی راه فرار کودک از تمکین به خواسته های شماست.

 

۴. برای فرمانبردار شدن کودک تان هیچ گاه با رفتارهای قهری و تند شروع نکنید، اول لزوم انجام خواسته خود را برای او توضیح داده و به او فرصت دهید تا فکر کرده و انتخاب کند و پس از چند بار اصرار شما به انجام یک عمل یا خواسته و بی توجهی او به خواسته تان، اول تهدیدها یا محرومیت هایی را که می خواهید بر او اعمال کنید برایش شرح داده، سپس باز فرجه ای دیگر به او دهید و در صورت بی توجهی او را محروم کنید.

 

۵. وقتی تهدید می کنید باید تهدیدتان را عملی کنید و در استمرار آن تا رسیدن به هدف کوشا باشید. در غیر این صورت، با هر بار شکستی که در مقابل کودک تان می خورید، در نگاه او ضعیف تر جلوه خواهید کرد.

 

۶. مغبون بازی های کودکانه یا فریب های نمایشی کودک تان نشوید ( نمایش درد، گریه و زاری ممتد، جیغ و داد، التماس و . . . )

 

۷. باید به یاد داشته باشید کودک شما تا رسیدن به سن بلوغ و حتی مدتی پس از آن در چند دوره رشدی خودش را محق تر و ارجح تر از دیگران می بیند، پس آنچه انجام می دهید و آنچه به عنوان یک روش انتخاب کرده و عمل می کنید نباید چندان متغیر و غیرقابل پیش بینی باشد که باعث گیج شدن کودک شود.

 

۸. هیچ گاه از تنبیه بدنی، هتاکی، توهین و تحقیر به عنوان ابزارهای نمایش قدرت خود استفاده نکنید. باید به یاد داشته باشید اگر شما با قدرت توام با مدیریت و صبوری پیش روید زودهنگام به خواسته خود خواهید رسید ولی پس از آن باید رابطه شما و کودک تان در همان چارچوب قدرتمندانه توام با دوستی و انس والفت باشد نه با انبوهی از کینه و نفرت کودک نسبت به والدینش.