آرتروز براستی یک اصطلاح چتر گونه برای شرایط متفاوت بسیاری است! دو دسته بندی بزرگ وجود دارد: آرتروز دژنراتیو که اساسا فرسایش در مفاصل است، و آرتریت التهابی که شامل التهاب در اطراف مفصل می‌باشد که باعث بوجود آمدن آسیب می‌شود. او توضیح می‌دهد که اگرچه عوامل خطر مختلفی برای هر نوع آرتروز وجود دارد، اما ژنتیک و محیط زیست شما، معمولا نقش مهمی ایفا می‌کنند.
آرتروز فقط برای افراد مسن اتفاق نمی‌افتد
به گفته بنیاد آرتروز، ۲/۳ از آمریکایی‌های مبتلا به آرتروز، زیر ۶۵ سال هستند. این مقدار شامل نزدیک به ۳۰۰ هزار کودک زیر ۱۶ سال است که از آرتروز در دوران نوجوانی رنج می‌برند.
آرتروز التهابی معمولا در دهه ۳۰، ۴۰ یا ۵۰ زندگی ظاهر می‌شود. اگر درد، تورم یا سفتی در مفصلتان دارید که برای چند هفته طول کشیده است، فکر نکنید فقط به این خاطر که ۳۷ سال دارید، نمی‌تواند آرتروز باشد. حتما به پزشک مراجعه کنید.
آرتروز می‌تواند از سر تا پای شما را تحت تاثیر قرار دهد
فقط زانوها و مفاصل ران شما نیستند که در خطر قرار دارند. شما ممکن است در هر مفصلی دچار آرتروز شوید. استئو آرتریت (OA) که شامل تجزیه‌ی غضروف در یک مفصل، و معمولا بواسطه استهلاک جمع شونده است، عموما بر گردن، کمر، زانو، باسن و دستها تاثیر می‌گذارد. در مقابل آن، آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری خود ایمنی است که در آن، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله کرده و باعث درد و تورم می‌شود، و به احتمال بیشتری، به مفاصل کوچک در مچ دست، دست، گردن و ستون فقرات آسیب می‌زند. در عین حال نقرس (شکل دیگری از آرتروز التهابی) معمولا با درد و تورم در انگشت شست پا شروع می‌شود، اما می‌تواند به مچ پاها یا زانوها نیز پیشروی کند.
داشتن اضافه وزن، یک عامل خطر مهم است
چاقی، فشار بیشتری روی مفاصل وارد می‌کند که می‌تواند منجر به آسیب دیدگی و استئو آرتریت شود. بعلاوه، چربی اضافی بدن می‌تواند باعث تغییرات التهابی در سراسر بدن شود. افرادی که سنگین‌تر هستند، معمولا به خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهند. کاهش وزن، می‌تواند وضعیت شما و پاسختان به درمان را بهبود ببخشد.
همه چیز درمورد گلوکوزامین را بخوانید
آسیب دیدگی‌های خاص می‌توانند خطر ابتلای شما به استئو آرتریت را افزایش دهند
مصدوم شدن، خواه یک آسیب دیدگی ورزشی باشد یا یک سقوط یا یک تصادف، می‌تواند در مکانیک یا یکپارچگی یک مفصل خاص، اختلال ایجاد کند. این امر می‌تواند به مرور زمان، خطر ابتلا به آرتروز دژنراتیو را افزایش دهد. هرگونه ترومای قابل توجه و مهم می‌تواند به التهاب مزمن در آن ناحیه منجر شده، و باعث شود غضروف، شروع به تجزیه شدن کند.
یک مثال خوب: براساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۴ از مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، افرادی که یک پارگی منیسک پیچیده یا شدید را در زانو تجربه می‌کنند، ۳ تا ۵ برابر، خطر بالاتری برای ابتلا به استئو آرتریت در سال‌های بعد دارند.
سیگار کشیدن، یک عامل خطر مهم برای آرتریت روماتوئید می‌باشد
دانشمندان هنوز دقیقا چرایی آن را نمی‌دانند، اما سموم موجود در سیگار ممکن است به نحوی، عملکرد سیستم ایمنی بدن را طوری تغییر دهد که خطر ابتلای شما را بالا ببرد. با توجه به تحقیقی در سال ۲۰۱۴، اگر شما در حال حاضر RA دارید، ادامه دادن به سیگار کشیدن احتمالا وضع شما را بدتر خواهد کرد. نتیجه آن که خیلی دیر نیست، ترک سیگار می‌تواند خطر ابتلای شما به RA را کاهش داده یا کنترل آن را آسان تر کند.
ارتباطی بین آرتریت روماتوئید و بیماری قلبی وجود دارد
۲۰ تا ۳۰ سال قبل، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، بطور متوسط ۱۰ سال کمتر از همتایان‌شان زندگی می‌کردند، و علت آن تا حد زیادی آن بود که این افراد، به بیماری قلبی عروقی مبتلا می‌شدند! از آنجا که RA، یک بیماری التهابی است، باعث می‌شود شما مستعد التهاب در عروق و تصلب شرایین نیز بشوید.
خوشبختانه درمانهای RA در سال‌های اخیر، پیشرفت کرده‌اند. بنابراین با درمان تهاجمی، در حال حاضر بیماران باید قادر به اجتناب از بیماری قلبی بوده و یک طول عمر طبیعی داشته باشند. در واقع تحقیقی در سال ۲۰۱۶ از مایوکلینیک دریافت احتمال ابتلا به بیماری قلبی عروقی در افرادی که RA تحت کنترل دارند (یعنی بیماری‌شان بدتر نشده و پیشرفت نمی‌کند)، به هیچ وجه بیشتر از سایر افراد نبود. این را بعنوان یک انگیزه‌ی اضافه برای ارزیابی درد مفصلتان و درمان آن در اسرع وقت در نظر بگیرید.
منبع:برترین ها
