یکی از غذاهایی که از گذشته تا کنون بر روی سفره ی خانواده های ایرانی بوده است ، سوپ نام دارد. در ایران انواع مختلفی از سوپ وجود دارد. قطعا شما نیز در فروشگاه ها سوپ های آماده با طعم های متفاوت را دیده اید ، در این مطلب به بررسی ارزش غذایی این مواد می پردازیم.
سوپ از غذاهای ایرانی است که تنوع بسیاری دارد و در هر نقطه ای از ایران با ترکیب خاص مواد غذایی تهیه می شود. گندم پوست گرفته، جو، برنج، انواع سبزی ها و کمی روغن از مواد غذایی مشترک در تهیه سوپ ها هستند.سوپ، زودهضم و در عین حال خوشمزه و مغذی است و این روزها با زیاد شدن مشغله های کاری و نداشتن فرصت کافی، در صنعت غذایی انواع سوپ های آماده ای تولید می شود که به صورت پودر درآمده اند و در بسته بندی های مختلف و با عناوین گوناگون در سوپرمارکت ها و مغازه ها به فروش می رسند.
در روند تولید این نوع سوپ ها، مواد اولیه به کار رفته آن را تغلیظ می کنند و سپس مخلوط به دست آمده، درون دستگاه های مخصوص خشک کن (اسپری درایر یا خشک کن افشانه ای) یا درام درایر (خشک کن غلتکی)، خشک می شود. پس از این مرحله، سوپ های آماده صنعتی به صورت پودر و بسته بندی شده به بازار عرضه می شود. نوع بسته بندی این سوپ ها اشکال متفاوتی دارد؛ از بسته بندی ساده گرفته تا بسته بندی هایی با اتمسفر تغییریافته که در آن از گازی خنثی (مانند ازت) استفاده می شود تا مدت ماندگاری محصول افزایش یابد. علاوه بر این، با توجه به محدودیت هایی که در تکنولوژی فرایند خشک کردن مواد و ترکیب ها وجود دارد، امکان این که تمام ذرات، به اندازه درشت در این سوپ ها باشند، وجود ندارد و معمولاً به شکل پودر تولید می شود. این سوپ ها در مقایسه با سوپ های خانگی کم مایه تر و رقیق ترند.
بسیاری از افراد ممکن است در فصولی که شیوع سرماخوردگی زیاد است، با خرید این نوع سوپ ها درصدد تقویت یا بهبود بیماریشان باشند اما ارزش غذایی آن ها به اندازه سوپ هایی که در خانه تهیه می شود، نیست و فقط زمانی که فرصت کافی برای تهیه این غذاها نیست، می توان انواع آماده آن ها را تهیه کرد. گرچه در فرایند پخت خانگی نیز حین طبخ طولانی، درصدی از ویتامین های گروه B و C که به حرارت حساسند، کاهش می یابد اما در سوپ های صنعتی حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد ارزش غذایی از بین رفته است. در حال حاضر، تکنولوژی به دلیل عوامل متعددی مانند محدودیت سیستم های خشک کن، به حدی پیشرفت نکرده که بتوان سوپ هایی تولید کرد که ارزش غذایی بالایی دارند.
معمولاً کیفیت و میزان مواد مغذی این محصولات از غذاهای خانگی پایین تر است. پس بهتر است در صورت داشتن فرصت کافی، این غذا را در منزل تهیه کنید.مونو سدیم گلوتامات معروف ترین تشدیدکننده طعم و مزه غذاهای فرآوری شده از جمله سوپ های آماده پودری است و طبق یافته های علمی پژوهشگران ژاپنی، مصرف بیش از حد و مستمر محصولات حاوی این افزودنی، در برخی افراد موجب حساسیت شده و می تواند به شبکیه چشم آسیب بزند و موجب بروز سردرد، تنگی نفس، تهوع و احساس سوزش در عضلات شود و احتمال تشدید آسم، حملات میگرن و اختلال در ریتم ضربان قلب را افزایش دهد.فرد بیمار باید از طریق سوپ سهم عمده مواد مغذی و کالری را دریافت کند و اگر سوپ در منزل تهیه شود کارایی بهتری برای بیماران سرماخورده خواهد داشت. بسیاری از تولیدکنندگان سوپ های آماده برای طعم و قوام این محصولات از افزودنی ها استفاده می کنند در صورتی که در مصرف این محصولات زیاده روی نشود مشکلی ایجاد نمی کند.بین انواع محصولات مختلف کارخانه های تولیدکننده، سوپ های آماده می تواند از نظر کیفیت فرق وجود داشته باشد.
اگر این محصولات را از نظر ارزش غذایی با سوپ های خانگی مقایسه کنیم باید گفت که در ایران معمولاً سوپ های خانگی بسیار غلیظ آماده می شود و انواع مواد غذایی شامل سبزیجات، حبوبات، مرغ یا گوشت در پخت آن به کار رفته است لذا این سوپ ها را به همین دلیل نمی توان به عنوان پیش غذا مصرف کرد بلکه سوپ های خانگی ایرانی خود یک غذای کامل محسوب می شوند.سوپ های آماده به درجاتی دارای ارزش غذایی هستند و دست کم مقدار پروتئین و سبزیجات و فیبر و عناصر موجود در آن قابل استفاده است. سوپ های آماده به دلیل این که معمولاً به شکل پودر تهیه می شوند نیازی به نگه دارنده ندارند.
منبع : آفتاب
