مطالعات نشان می دهد، نوزادانی که پدران مشتاق و با اعتماد به نفس داشته اند، کمتر به مشکلات رفتاری سن 9 تا 11 سال دچار می شوند. جنبه های روانی و عاطفی و دخالت پدر در مراحل ابتدایی، می تواند اثر قدرتمندی را در رفتار کودک در مراحل بعدی داشته باشد. این بررسی شامل بیش از 10000کودک و پدر و مادرشان بوده است.
لذت بردن یک مرد، اعتماد به نفس او در نقش های پدرانه به نظر می رسد، حتی اگر مهم تر از زمان های صرف شده با بهترین افراد باشد. در حالی که صرف زمان با کیفیت با بچه ها همیشه مهم است. پژوهش جدید نشان می دهد، نگرش یک مرد، کلید ی برای بالا بردن خوشحالی کودکان است.
مطالعات نشان می دهد، نوزادانی که پدران مشتاق و با اعتماد به نفس داشته اند، کمتر به مشکلات رفتاری سن 9 تا 11 سال دچار می شوند. جنبه های روانی و عاطفی و دخالت پدر در مراحل ابتدایی، می تواند اثر قدرتمندی را در رفتار کودک در مراحل بعدی داشته باشد. این بررسی شامل بیش از 10000کودک و پدر و مادرشان بوده است.
محققان دریافتند که یک نگرش، درگیر بخشی از رفتار کودک و رابطه ی او با پدر می باشد زمانی که رفتار مردان در نگهداری و مراقبت از نوزادان و کارهای خانه گره خورده است. این تیم تحقیقاتی بریتانیایی داده های یک پروژه را که رد پای حدود 15000 نفر از زمان تولد بوده است را انتشار داده است. محققان در پاسخ های پرسش نامه هایی که به پدر و مادران ارائه کرده بودند، دریافتند که 10440 بچه در سن 8 ماهگی با هر دو ولی زندگی می کرده اند و زندگی با پدر و مادر متمرکز شده بود.
این یافته ها نشان داد که بزرگترین عوامل مرتبط با رفتار کودکان، عوامل مربوط به پدران بوده است و شور و اشتیاق و اعتماد به نفس در مورد نقش پدران است. جالب توجه است که مقدار زمانی که یک پدر صرف فرزند خود می کند، نشان دهنده ی رفتار بهتر کودک در مراحل بعدی زندگی می باشد. آن ها تأکید کردند که این مطالعه می تواند علت و اثر را ثابت کند.
دو عامل مهم پیش بینی شده در این مطالعه: رفتار آینده ی بهتر بچه، برای پدر و مادر بودن در آینده و گزارش پاسخ های عاطفی و گرم به فرزند خود زمانی که ابراز نیاز کند. نتایج نشان می دهد توانایی پدر برای پاسخ به احساسات و عواطف بچه ها می تواند باعث کاهش افسردگی و افزایش اعتماد به نفس فرزند شود.
پژوهشگران همچنین اعلام کردند تأثیر محافظه بودن نقش پدر و مادر مخصوصاً پدر، نمی تواند اغراق آمیز باشد و جوانانی که پدرانشان درگیر رفتار آن ها نیستند در معرض خطر بیشتری برای مشکلات هستند و عدم وجود پدر یک عامل خطر برای بروز مشکلات رفتاری در دوران نوجوانی است.
در این باره بیشتر بخوانید: پدر و مادر و تربیت خردسالان
