ریفلاکس معده درزمان طفولیت و شیرخوارگی علاوه بر نشانه های تنفسی و گوارشی ناشی از برگشت محتویات اسیدی معده به مری و مجاری تنفسی فوقانی نشانه ای نیز خارج از سیستم تنفسی و گوارشی دارد که در ارزیابی انجام شده برروی 560 کودک مبتلا به ریفلاکس نوزادی کنترل شده با گروه مشابه سنی بدون سابقه ریفلاکس نوزادی در رنج سنی مشابه طی تحقیق و جمع آوری اطلاعات زمان معاینه ی بالینی و شرح حال گیری از والدین این کودکان در بیماران و مراجعین به مطب و کلینیک نگارنده بدست امده است. بدین منظور از ابتدای سال 92 تا پاییز همان سال مراجعین به مطب و کلینیک با سابقه ریفلاکس دوران نوزادی کنترل شده ( 560 مراجعه کننده ) با رنج سنی 2 تا 5 سال که دارای پرونده ی پزشکی از دوران نوزادی نزد نگارنده بودند با همان تعداد از مراجعین با رنج سنی مشابه 2 تا 5 سال که انان نیز دارای پرونده ی پزشکی از دوران نوزادی بدون سابقه ی ریفلاکس معده نزد نگارنده بودند . مورد بررسی از نظر رفتار های خاص در شرایط مشابه قرار گرفتند و از سه طریق معاینات بالینی . پرسش از والدین و کودکانی که قادر به همکاری بودند و نظر دهی مشاور کودک و نوجوان همکار در مطب از نظر عادات رفتاری مورد سنجش قرار گرفتند . در بررسی نتایج اختلافات زیر با درصد بالای مورد قبول بین دو گروه بدست امد. کودکانی که دارای سابقه ریفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با گروه مشابه دارای درصد بالاتری از انگشت مکیدن ( 42درصد در مقایسه با 7 درصد گروه بدون سابقه ی ریفلاکس معده ) . پرخاشگری مانند پرتاب کردن اشیا” . کشیدن موی خود و دیگران . زدن سر خود به دیوار یا زمین و عاداتی مانند گاز گرفتن و چنگ زدن ( 22 درصد در مقایسه با 5 درصد گروه بدون سابقه ی ریفلاکس معده ) . اختلالات خواب شامل دیر به خواب رفتن . پریدن از خواب . غلط زدن مداوم در طول خواب . دیدن خواب های بد همراه با گریه و ناآرامی که کودک را از خواب بیدار میکند . ناله در هنگام خواب و عدم به خواب رفتن در محل های گرم و هنگام استفاده از پتو و بالشت ( 66 درصد در مقایسه با 12 درصد گروه بدون سابقه ی ریفلاکس معده ). بی قراری در طول سفرهای درون شهری و برون شهری به صورت تهوع با یا بدون استفراغ در طول حرکت . تمایل به بغل شدن وناآرامی در صورتی که در اغوش نباشند . بروز علایم اسهال و استفراغ در طول سفر . واکنش بیشتر تنفسی مانند سرفه .گرفتگی بینی و علایم مشابه سرماخوردگی در طول سفر ( 25 درصد در مقایسه با 9 درصد کودکان بدون سابقه ی ریفلاکس نوزادی )و ریسه رفتن ( نگهداشتن نفس همراه با کبود شدن صورت و علایمی مشابه با تشنج که به صورت هوشیارانه و توسط خود کودک به منظور جلب توجه والدین صورت میپذیرد ) نیز در کودکانی که دارای سابقه ریفلاکس نوزادی بودند در مقایسه با کودکانی که فاقد سابقه ی ریفلاکس نوزادی بودند هم بروز بیشتری داشت ( 35 درصد در مقایسه با 4 درصد ) و هم از شدت بیشترو زمان طولانی تری برخوردار بود . سایر واکنشها مانند تیک های عصبی . بیش فعالی و کمبود توجه و تنوع در بازیهای مورد علاقه کودک تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت . بدین ترتیب میتوان نتیجه گرفت کودکانی که در طول دوره ی نوزادی و شیرخوارگی دارای ریفلاکس نوزادی بوده اند و ریفلاکس معده ی انان شناخته شده و تحت کنترل بوده است در مقایسه با کودکانی که فاقد این سابقه بوده اند بیشتر دچار پرخاشگری . پرتاب اشیا” . اختلال در به خواب رفتن و بی قراری در طول خواب . مکیدن انگشت . ریسه رفتن . زدن سرخود به اشیا” و کندن موها . بی قراری در طول سفر . و تهوع و استفراغ حین حرکت در اتومبیل در سفرهای درون و برون شهری و تمایل به جلب توجه و کاهش استانه ی تحمل پذیری میباشند ولی از نظر بروز تیک های عصبی . بیش فعالی و کمبود توجه ( هر چند کودکان دارای سابقه ی ریفلاکس در ظاهر و طبق نظر والدین به نظر پر جنب و جوش تر و بیش فعال به نظر میرسند) اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود ندارد
منبع-http://onlinesalamat.com
