تمام افراد از عوارضی که استرس بر جسم و روح آن ها می گذارد کم و بیش با خبرند.با این حال برخی از روزها استرس های ناشی از کار و یا زندگی را نمی توان نادیده گرفت.در واقع فرد در شرایطی قرار می گیرد که مجبور به تحمل این استرس است.در این شرایط باید روش هایی را یاد بگیریم تا از افکار و کارهایی که به افزایش و تشدید استرس در ما دامن میزنند دوری کنیم.
مصیبت سازی می کنیم
” اگر چنین شود چه؟ اگر چنان شود، چه؟ ” ، اگر عادت دارید همیشه بدترین سناریوی ممکن را متصور شوید و هراس این ” اگرها ” را دارید، بدانید که به آن ” مصیبت سازی ” می گویند.
ما اغلب این کار را انجام می دهیم، چون اعتماد به دنیا نداریم که بر وفق مراد ما باشد. البته این تصور منصفانه ای است، اما دلیل نمی شود شروع کنیم به از خود بی خود شدن و پیش بینی چیزی که هنوز رخ نداده و شاید هرگز هم رخ ندهد.
برای این که جلوی این اگرها را بگیریم، خوب است پیش از واکنش نشان دادن به چیزی که نگران مان کرده، فقط سه دقیقه مکث کنیم. شاید لازم باشد کاملا از آن موقعیت خارج شده و برای قدم زدن بیرون برویم. حتی اگر همان اول هم دچار هراس و پریشانی شدید، خودتان را گول بزنید و به این فکر کنید که همین الان بهترین زمان برای قدم زدن است و البته هیچ کار دیگری نکردن!
با این شیوه، این سیگنال به سیستم عصبی تان ارسال می شود که با این هراس و آشفتگی ناگهانی و استرسی که می خواهد آزارتان دهد، به سبکی متفاوت و جدید رفتار کنید، یعنی با آرام و در واقعیت زمان حال ماندن.
از خواب فرار می کنیم
شاید منطقی به نظر برسد که از چند ساعت خواب مان بزنیم تا کمی بیشتر به کارهای مان برسیم، اما کم کردن ساعت خواب و استراحت همه چیز را بدتر می کند. تمام اتفاقاتی که در خواب برای بدن مان روی می دهد، برای تنظیم واکنش های التهابی و سیستم هورمونی مان حیاتی است.
با کمبود خواب، هورمون استرس یا کورتیزول بالا می رود، پس اگر فکر می کنید ایده خوبی است که شب بیشتر بیدار بمانید و کاری که استرسش را دارید انجام دهید، در واقع روز بعدتان را با استرس بیشتری خواهید گذراند.
ما در بدن مان یک الگوی فردی خاص برای نوسانات هورمون استرس داریم. این الگو به بدن مان می گوید که چه وقت استراحت کنیم و چه وقت بیدار باشیم. در شرایطی مانند استرس مزمن یا بیماری های روحی و جسمی، این الگو دچار اختلال می شود که در نتیجه می تواند خواب مان را بهم بزند. اگر چنین حالتی با کمبود خواب همراه شود، در چرخه ی معیوبی گرفتار خواهید شد که شما را خسته و فرسوده و گیج خواهد کرد.
غذاهای فوری زیاد می خوریم
بدن و مغز ما به غذاهای سالم و مغذی نیاز دارد تا درست کار کند. خوردن غذاهای آماده و فست فودها فقط زندگی را سخت تر و پیچیده تر می کند. غذاهایی که وقتی فرصت چندانی ندارید سراغ شان می روید، معمولا سالم نیستند.
قند خون ارتباط تنگاتنگی با کورتیزول دارد، بنابراین هر زمان که سراغ شیرینی ها می روید و انسولین تان را مختل می کنید، به بدن تان استرس وارد می کنید. سعی کنید کمتر از قند فرآوری شده استفاده کنید و بیشتر سراغ پروتئین ها، میوه ها و سبزی ها و چربی های سالم بروید.
در هر ماجرایی وسواس داریم
برخی از افراد عادت دارند به هر چیزی عمیقا فکر کنند، یا در مورد هر چیزی که اتفاق می افتد با وسواس برخورد می کنند که چرا اینطور شده و یا چطور می شود تغییرش داد. این افکار بی دلیل دچار استرس مان می کنند. برای این که به مغزمان یاد دهیم دست از این رفتار بردارد، می توانیم آرام باشیم تا ذهن مان از این افکار دور شده و روی بدن و تنفس تمرکز کنیم.
زیاد کافئین مصرف می کنیم
برای کسی که بی نهایت خسته و کوفته است، کافئین آخرین پناه است. چرا؟ چون هرگز دنبال دلیل این خستگی و راه حل آن نمی رویم. هر چه بیشتر به کافئین پناه ببریم، دیرتر به رختخواب خواهیم رفت و در نتیجه فرصت کمتری برای خواب و استراحت خواهیم داشت و این مجددا همان چیزی است که ما را در یک چرخه معیوب گرفتار می کند.
فورا واکنش نشان می دهیم و زود قضاوت می کنیم
وقتی چیزی طبق میل مان پیش نمی رود و عصبی و بیقرار می شویم، به راحتی در معرض مصیبت سازی و واکنش فوری قرار می گیریم و همین واکنش استرس مان را ده برابر می کند. مکث کردن و پرت کردن حواس به ما کمک می کند تا موقعیت را بهتر کنترل کنیم.به جای واکنش فوری، چند دقیقه صبر کنید و شرایط را برآورد نمایید تا به جای اینکه استرس تان غیرقابل کنترل شود، بر شرایط تسلط پیدا کنید.
منبع: بامداد
