دوزهای از پیش برنامه ریزی شده ی داروها می تواند، خطر سقوط بیماران مسن را بالا ببرد، که اغلب هم برای بیماران بستری در بیمارستان اتفاق می افتد. این مطالعه جدید نشان می دهد که پزشکان در پرونده های پزشکی ۲۸۷ بیمار که بالای ۶۵ سال سن داشته اند که در بیمارستان بستری بوده اند و همه دچار زمین خوردن شده اند.
زمین خوردن برخی از بیماران بیش از یک بار بوده است. ۶۲ درصد این بیماران حداقل یک دارو را که باعث این اتفاق برای آن ها شده است را ۲۴ ساعت قبل از زمین خوردنشان استفاده کرده اند. ۱۶ درصد آن ها نیز دو یا سه داروی مربوط به این زمین خوردن را مصرف کرده بودند. ۴۱ درصد از داروهای مورد مطالعه در دوزهای بالا برای بیماران تجویز شده بود.
۲۹ داروی مورد بررسی شامل مخدرهای مسکن مانند کونیتن، پرکوست، قرص های خواب آور، شل کننده های عضلانی و بنزودیازپین ها مانند دیازپام، زاناکس و لیبریوم بودند. به گفته این پژوهشگران مواد مخدر این داروها می تواند خواب آلودگی را افزایش دهد و تعادل را تحت تأثیر قرار دهد.
تجویز این داروها بسیار شایع است و به احتمال زیاد این دوزها به صورت سیستمی پیش فرض ساخته شده است. اما آن ها با اشاره به این مطالعه بیان کردند که این مطالعه نمی تواند ثابت کند مصرف دوز بالا باعث زمین خوردن بیماران مسن می شود.
با این حال، تحقیقات نشان می دهد که کاهش دوز برای بیماران آسیب پذیر ممکن است یک راه آسان برای کاهش خطر سقوط باشد. این گزارش ها نشان می دهد که سیستم های پیش فرض دوز گاهی اوقات نیاز به بهینه سازی دارند.
یکی از چیزهایی که بیماران می توانند انجام دهند این است که مطمئن شوند که ارائه دهندگان مراقبت از آن ها از حساسیتشان نسبت به مواد مخدر آگاهی دارند و فرض باید بر این قرار باشد که حساسیت افراد مسن نسبت به داروهای آرام بخش بالا می رود نه پایین. مخصوصاً بیمارانی که در بیمارستان بستری می شوند. بیماری همچنین می تواند از راه داروهای متابولیزه تأثیر گذار باشد، بنابراین مصرف داروهای مشابه هم می تواند اثرات متفاوتی را به دنبال داشته باشد.
در این باره بیشتر بخوانید: مصرف دارو های ایرانی
