شواهد بیشماری بیانگر این است که خواب کم یا اختلال در خواب با اختلالات متابولیک مانند دیابت نوع 2 و اضافه وزن همراه است، بنابراین معالجه کم خوابی هدفی برای جلوگیری یا حتی معالجه این اختلالات محسوب می شود. پژوهشگران بازنگری خود درمورد تأثیر خواب بر اختلالات متابولیک را در مجله The Lancet Diabetes & Endocrinology journalمنتشر کردند.
سلامت متابولیک بعلاوه استعداد ژنتیکی بطورعمده به فاکتورهای رفتاری نظیر عادات تغذیه ای و فعالیت فیزیکی مرتبط است. در چند سال گذشته دانشمندان نشان دادند که کمبود خواب به عنوان یکی از اختلالات زندگی 24 ساعته ی جوامع مدرن بروی فاکتورهای رفتاری که در سلامت متابولیک نقش دارند تأثیر می گذارد.
برخی از انواع آشفتگی های خواب نظیر آپنه ی خواب ممکن است یک تأثیر مستقیم بر سلامت متابولیک بیماران داشته باشد اما یک مشکل عمومی تر که موجب کمبود خواب می شود استفاده ی بیش از حد از وسایل الکترونیکی مانند تبلت ها و بازی با وسایل قابل حمل می باشد.
از این گذشته اختلال در ریتم طبیعی خواب و بیداری (اختلال در ریتم شبانه روزی) در کارمندان شیفتی و کسانی که در ساعات شب کار می کنند با کاهش سلامت متابولیکی، افزایش میزان ابتلا به بیماریهای مزمن و مرگ ومیر زود رس همراه است.
اگر چه در تعدادی از مطالعات اپیدمیولوژیکی به ارتباط واضح بین ضعف کیفیت خواب واختلالات متابولیک اشاره شده است اما تاکنون علت آن کاملاً روشن نشده است. مطالعات آزمایشگاهی برای بررسی ارتباط کمبود خواب و عدم توانایی بدن برای متابولیزه کردن گلوکز، کنترل مصرف غذا و حفظ تعادل انرژی درحال انجام است. بر اساس این بازنگری، محققین معتقدند این یافته ها نشان می دهد استراتژیهای جدید برای مداخلات هدفمند به منظور کاهش سندرم متابولیک اپیدمیک و بیماریهای مرتبط با آن باید انجام شود. شواهد بدست آمده نشان می دهد که یکی از این مداخلات بهبود مدت زمان و کیفیت خواب است که می تواند از تأثیرات معکوس متابولیکی جلوگیری کند.
در این اثنی، بر اساس شواهد موجود متخصصین سلامت، باید بیماران را به داشتن خواب کافی در زمان صحیح تشویق کنند.
منبع-http://diabetestma.org
