تاندونیت بازو چیست؟
عضله دو سر بازو دو سر ثابت دارد، به نام‌های سر دراز و سر کوتاه. در تاندونیت بازو معمولاً سر دراز آن، که به قسمت بالایی و جلویی شانه می‌چسبد، دچار آسیب می‌شود. سر دراز عضله دو سر بازویی به کپسول مفصل شانه می‌چسبد و به دیگر ساختارهای مهم شانه مثل عضلات چرخش دهنده سر دستی نزدیک است.
وقتی تاندون دو سر بازو هر نوع حرکت غیر عادی یا با فشار شدید را متحمل شود، ممکن است متورم شود. این شامل تنش شدید (کشش)، فشار شدید (فضای تنگ) و پارگی است.اگر این آسیب مکرراً اتفاق افتد، توانایی بدن برای درمان خودش در مقایسه با این فشارها به کندی انجام خواهد شد و همین کندی روند بهبود موجب درد و آسیب از طریق التهاب و تورم می‌شود.
معمولاً وقتی یک تاندون ملتهب می‌شود، اولین آسیبی که در کانون توجه قرار می‌گیرد تاندونیت است. اگر علائم بیشتر از دو هفته وجود داشت تغییراتی در تاندون اعمال می‌شود که معمولاً tendinosus و tendinopathy نامیده میشوند.
عوامل خطرزا برای تاندونیت دوسربازو:
۱. حرکات تکراری بالای سر
۲. وضعیت ضعیف و ناصحیح حرکات
۳. ضعف عضلات چرخش دهنده سر دستی
۴. تغییرات وابسته به افزایش سن و پیری
۵. افزایش ناگهانی در برنامه تمرینی بالاتنه
چطور باید بدانید تاندونیت بازو دارید؟
افرادی که به تاندونیت دو سر بازویی مبتلا شوند یک درد عمیق در جلو شانه خود دارند. گاهی اوقات درد به سمت پایین بازو منتشر می‌شود. علائم معمولاً با حرکات بالای سر، بلند کردن وزنه، کشش یا حرکت پرتابی دست به سمت جلو بروز می‌کند. بی ثباتی شانه ممکن است به صورت صدای قابل حس یا قابل شنیدن در حرکات ممختلف دیده شود.
علائم شایع تاندونیت دو سر بازو:
۱. درد تیز، راکد و گاهی اوقات شدید در جلو شانه مخصوصاً در حرکات بالای سر
۲. حساسیت در لمس جلو شانه
۳. ضعف در اطراف مفصل، مخصوصاً در حمل کردن اجسام یا بلند کردن وزنه
۴. احساس گرفتگی یا صدا در حرکات شانه
۵. درد هنگام حرکات پرتابی
۶. مشکل در انجام امورات روزانه
فیزیوتراپی برای تاندونیت بازو
اگر علائم بیشتر از دو هفته علیرغم استراحت و اصلاح حرکات باقی ماند حتماً باید با متخصص مشورت کنید. در جلسات درمانی دقیقاً محل و چگونگی درد و حرکاتی که باعث بروز یا تشدید درد میشوند را برای دکتر بازگو کنید.
یک تست جسمانی کامل باید شامل وضعیت کلی بدن، بالاتنه، گردن و مفصل شانه باشد. مراجعه به یک فیزیوتراپ یا درمانگر ماهر روند بهبودی را تسریع می‌بخشد. فیزیوتراپی برای شل شدن عضلات سفت شده، متحرک کردن مفاصل سفت شده و بهبود جریان خون به نقاط آسیب دیده مفید است.
اولین قدم که هر درمانگری باید توجه کند کاهش و رفع هر گونه التهاب است. استراحت و درمان‌های ضد التهاب برای کاهش تورم و التهاب و شروع فرایند درمان مفید هستند. زمانی که درد شروع به فروکش کرد باید درمان جهت توسعه دامنه حرکات بدون درد را شروع کنید.
روند درمان تنها شامل مفصل شانه نمی‌شود بلکه گردن، تنه و کتف را نیز شامل می‌شود.اگر در این قسمت‌های بدن انعطاف پذیری به اندازه کافی وجود داشته باشد، کار با مفصل شانه زیاد سخت نخواهد بود.
دو دامنه حرکتی مهم شانه شامل خم شدن و چرخش داخلی است. شما باید قادر باشید دست را به بالای سر برسانید که خم شدن کامل می‌باشد و چرخش داخلی کامل بدون درد را انجام دهید. داشتن عضلات سفت در پشت شانه باعث افزایش فشار بر قسمت جلویی شانه می‌شود، دقیقاً جایی که تاندون دو سر بازو چسبیده است.
اهداف اصلی در افزایش دامنه حرکتی شامل منعطف کردن قسمت بالایی تنه، اجازه تحرک آزادانه به کتف و اطمینان از چرخش داخلی لازم است. بعد از کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی، تمرکز باید بر انجام حرکات تقویتی عضلات شانه در دامنه حرکتی بدون درد باشد. به علاوه عضلات پشت که حمایت کننده عضلات شانه هستند
نیز باید تقویت شوند. عضلات چرخش دهنده سر دستی به ثبات ومحافظت مفصل شانه کمک می‌کنند، بنابراین هرگونه برنامه درمانی باید با این عضلات شروع شود.همچنین تمرکز بر استواری کتف که پایه حرکات بازو است، مهم می‌باشد. کمربند شانه باید به اندازه کافی قوی و محکم باشد تا بتواند فشارهای بین بازو و بدن را منتقل کند
و همچنین باید به اندازه کافی تحرک داشته باشد تا برای ایجاد دامنه حرکتی کامل با بازو حرکت کند. اهداف تمرینات تقویتی بر تقویت عضلات چرخش دهنده سر دستی و تقویت عضلات میانی و پایینی پشت بخصوص عضله ذوذنقه است.
بعد از فروکش کردن درد، کاهش قابل توجه التهاب، کسب دامنه حرکتی کامل و شروع تمرینات تقویتی، آمادگی لازم برای تمرینات عملی به دست می‌آید. تمرینات عملی آخرین ومهم‌ترین بخش برنامه بازتوانی است زیرا تمرین برای کسب وبازگرداندن قدرت و عملکرد کامل انجام می‌شود.
در این مرحله شما با کل بدن خود در یک مدل هماهنگ حرکت می‌کنید. اگر حرکت شما ناقص و اشتباه باشد باعث تشدید فشار بر بافت‌های بدن شده که در طول زمان منجر به آسیب می‌شود. بنابراین اگر تشخیص شما تاندونیت دوسر بازویی است، یک فیزیوتراپ خوب باید بداند که بدن را باید درمان کند.
هدف شما بعد از فیزیوتراپی هر چه باشد، برگشت به زمین بازی یا انجام امورات روزانه، درمانگر باید به شما آموزش دهد چگونه به طور مؤثرتری حرکت کنید و کامل شما را برای برگشت به زندگی نرمال آماده کند. اهداف تمرینات عملی اطمینان از تحرک کامل شانه، تنه و کتف، انجام حرکات صحیح،
شروع حرکات هماهنگ و آرام قبل از رسیدن به حرکات سریع و کاربا یک فیزیوتراپیست، درمانگر طبی یا مربی برای اطمینان از تحرک کامل و مؤثر بدن است.در کل سه الی چهار هفته استراحت برای کاهش درد و التهاب تاندونیت بازو زمان لازم است. بعد از کاهش درد حدود ۶ هفته درمان زیر نظر فیزیوتراپ و پزشک متخصص لازم است. بعد از این دوره فعالیت ورزشی باید آرام و با شدت کم شروع شود.
تمریناتی برای جلوگیری از وقوع تاندونیت دوسربازویی
تمرینات انعطاف‌پذیری
برای جلوگیری از تاندونیت بازو، حفظ انعطاف پذیری کامل در تنه و کتف از اهمیت زیادی برخوردار است. انعطاف پذیری یک مؤلفه مهم در هر برنامه تمرینی چند جانبه است. اگر بر روی جابجایی وزنه‌های سنگین تمرکز کنید، برای کاهش خطر آسیب باید تمرینان انعطاف پذیری را انجام دهید.
۱. کشش سینه
بین چهارچوب یک در بایستید و دست ها را در کنار بدن بر روی چهار چوب بگذارید. سینه را به سمت جلو فشار دهید و کتف را از پشت به هم نزدیک کنید. کشش باید در عضلات سینه احساس شود. این تمرین را ۳ ست ۳۰ ثانیهای انجام دهید.
۲. کشش و ماساژ عضله متوازی الاضلاع
عضله متوازی الاضلاع از حرکت کامل کتف زمانی که دست در بالای سر است، جلوگیری می‌کند. این کشش و ماساژ را برای شل شدن این عضله انجام دهید. وضعیت را ۳۰ ثانیه حفظ کنید. سه بار این ماساژ را انجام دهید.
۳. کشش خوابیده
این کشش چرخش داخلی استخوان بازو را بهبود می‌بخشد و از سر خوردن بازو به جلو و کشیدگی تاندون دو سر بازو جلوگیری می‌کند. روی زمین به یک سمت دراز بکشید. دست پایینی خمیده در جلو بدن باشد. با دست دیگر بر مچ یا ساعد دست پایینی فشار وارد کنید و آن را به سمت پایین ببرید تا کشش در قسمت پشت شانه احساس شود. این تمرین کششی را ۳ ست ۳۰ ثانیهای انجام دهید.
تمرینات تقویتی و استواری
ساخت قدرت، استواری و تمرینات عملکردی در بافت عضلانی اطراف مفصل شانه حیاتی است.
۴. چرخش بیرونی ۹۰ درجه
بایستید. دست راست را از کنار بدن بلند کنید تا بازو با شانه در یک راستا قرار بگیرد. در این وضعیت آرنج را خم کنید تا زاویه ساعد و بازو ۹۰ درجه شود. از قبل یک کش مقاومتی را به دیوار ببندید. سر متحرک کش را با دست راست بگیرد. برای انجام حرکت بدون حرکت دادن بازو و آرنج، ساعد را از وضعیت خود به سمت سقف حرکت دهید
تا عمود بر زمین شود. ساعد را به وضعیت اول برگردانید. ۱۰ تکرار برای دست راست و ۱۰ تکرار با دست چپ انجام دهید. این حرکت قدرت و استقامت عضلات چرخش دهنده سر دستی را توسعه میدهد.
۵. قایقی معکوس
این تمرین برای ثبات کتف و برای حرکات پرتابی مناسب است. این تمرین را میتوانید با کش یا باند trx انجام دهید. دو سر متحرک باند را در دست بگیرد. پاها را به دیوار نزدیک کنید. با باز کردن دستها بدن به صورت شیب دار باید قرار بگیرید. برای انجام حرکت کافی است دستها را از آرنج خم کرده و بدن را تا حد امکان بالا بکشید. در اوج حرکت کتفها از پشت به هم نزدیک میشوند.
۶. چهار دست و پا راه رفتن
این تمرین برای ساخت قدرت شانه و استواری ستون فقرات مناسب است. روی چهار دست و پا روی میز قرار بگیرید. به آرامی مثل یک خرس روی زمین راه بروید. به سمت جلو، عقب و طرفین حرکت کنید. این تمرین شاید آسان به نظر برسد اما بدن را کامل به چالش میکشد. افزایش ضربان قلب، تقویت پاها، دستها و بالاتنه از اهداف این تمرین است. توجه کنید در این حرکت زانو نباید با زمین در ارتباط باشد.
۷. شنا سوئدی T
شنا سوئدی T موجب تقویت مفصل شانه از چند جهت می‌شود. این حرکت استواری کتفها را به چالش میکشد. وضعیت شنای سوئدی را به خود بگیرید. یک شنای سوئدی کامل را انجام دهید سپس به سمت راست بدن را بچرخانید و دست راست را به سمت بالا ببرید. بعد از مکث کوتاهی دست راست را پایین بیاورید. یک حرکت دیگر شنای سوئدی انجام دهید و این بار سمت چپ چرخیده و دست چپ را بالا ببرید.
منبع:پارس ناز
