با این وجود هنگامی‌که پژوهشگران اسکن‌های مغز این داوطلبان را که از طریق یک تکنیک ام‌آرآی به نام «مورفومتری بر اساس وکسل» (VBM) به دست آمده بود، تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که میزان‌های کمتر ماده خاکستری، حتی بیشتر از سن و سال فرد، با عدم تمایل به خطر کردن همبستگی دارد.

به گفته این پژوهشگران این تغییرات در مغز که در افراد سالمند سالم رخ می‌دهد ممکن است بیشتر از اندازه‌ای که تصور می‌شد، زمینه‌ساز الگوها و ترجیحات تصمیم‌گیری ما باشد. یافته‌های این بررسی در ۱۳ دسامبر در ژورنال HLNature Communications منتشر شده است.

ایفات لویِ استادیار پزشکی تطبیقی و علوم اعصاب در دانشگاه ییل و نویسنده ارشد مقاله این بررسی می‌گوید رابطه میان کاهش خطرپذیری، کاهش ماده خاکستری مغز و سالمندی از دیدگاه تکاملی معنادار است.

لوی گفت:‌ »اینکه بزرگ‌سالان سالمندتر نسبت به جوان‌ترها کمتر خطر می‌کنند، به دلایل بسیار معنی‌دار است، همین به علت که این افراد ممکن است کمتر بتوانند در برابر پیامدهای این خطر کردن تاب بیاورند و هم به‌این‌علت که آنان عمر کمتری برای رفع کردن آسیب احتمالی ناشی از آن دارند. یک دیدگاه دیگر به این مسئله این است که برای افراد سالمندتر ممکن است فقط مقدار اندکی – غذا، پول و غیره- کافی باشد که به زندگی‌شان ادامه دهند، بنابراین، آنان نیاز به امتحان کردن بخت خود ندارند. جوان‌ترها نیاز دارند که  مسئول مراقبت از فرزندانشان و چیزهای دیگر باشند و گزینه «ایمن» ممکن است برای دستیابی آنان به چیزهایی که نیاز دارند، کافی نباشد.»

این پژوهشگران قصد دارند کارشان را به پژوهش درباره مغز نوجوانان گسترش دهند. آنان می‌گویند عوامل پیچیده‌ای در دست زدن نوجوانان به کارهای پرخطر دخیل پیچیده باشد از عدم رشد کامل مغز گرفته تا فشار افراد هم‌سن.
منبع همشهری آنلاین