بیش خیشومی شدگی یا هایپرنیزالتی اختلالی است که درجامعه به نام گفتار (تودماغی) شناخته شده است، گفتاری که درآن هوا به جای خارج شدن از دهان از بینی خارج می شود.

سه بخش اصلی که در تولید صدا نقش دارد :
۱.ریه و دیافراگم
۲.حنجره
۳.تشدیدکننده‌‌‌ صدا
حفرات حلق، بینی ودهان علاوه براینکه مسیر عبور هوا و همچنین محل تولید اکثر صداهای گفتاری به حساب می آیند، باعث تشدید صدای درحال عبور شده و بربلندی و کیفیت ان اثر می گذارد.
صدای تمامی افرادی که گفتار عادی دارند، تاحدودی دارای ویژگی های تودماغی (خیشومی شدگی) است.هنگامی که اندازه خیشومی شدگی صدای فرد به قدری زیاد باشد که توجه مخاطبین رابه خود جلب کند،غیر عادی تلقی می شود. بیش خیشومی شدگی یا هایپرنیزالتی اختلالی است که درجامعه به نام گفتار (تودماغی) شناخته شده است، گفتاری که درآن هوا به جای خارج شدن از دهان از بینی خارج می شود وکیفیت خیشومی پیدا می کند از زمانی که می گویند شخص گفتار پرخیشومی دارد یعنی این که شخص نمی تواند دریچه کام وحلق را ببندد ومیزان خیشومی بودن واکه ها افزایش پیدا می کند.

این ناتوانی دربستن دریچه کام و حلق ممکن است به علت نقش های ساختاری_عضوی مثل وجود شکاف کام ولب یا اینکه علت عملکردی (الگو عادتی) داشته باشد.
افرادی که گفتار پرخیشومی دارند برای رفع این اختلال می توانند به اسیب شناس گفتار وزبان مراجعه کنند.

نویسندگان:نداپورهاشمی، آسیب شناس گفتار وزبان دانشگاه علوم پزشکی ایران/دکتر فرهاد ترابی نژاد، استادیارگروه گفتار درمانی دانشکده علوم توانبخشی