بررسی فواید زیتون سبز و زیتون سیاه

زیتون رنگ شده نخورید!

زیتون تیره به دلیل خاستگاهش ظاهر و شاید کمی طعم متفاوتی با زیتون سبز داشته باشد اما از لحاظ ارزش غذایی، غیر از مقداری کاروتنوئید که نسبت به زیتون سبز بیشتر دارد، تفاوت قابل ذکری ندارد

نکته قابل ذکر در مقایسه زیتون سیاه و سبز این است که زیتون های سیاه کمی روغنی تر هستند و از آنجا که بخش عمده ای از ارزش غذایی زیتون مربوط به روغن آن است، می توان گفت زیتون های تیره از این نظر غنی تر هستند. به طور کلی، روغن زیتون یکی از روغن های بسیار مطلوب است و عنصر تعیین کننده ای در درجه بندی زیتون ها به شمار می آید. اما همین زیتون های سیاه هم ۲ نوع دارند: یک نوعشان به صورت ژنتیک سیاه هستند و در روند رسیدن از سبز به سیاه تبدیل می شوند. نوع دیگر زیتون هایی هستند که در صنعت، با ترکیبات شیمیایی آهن دار سیاه می شوند که مصرف این نوع زیتون سیاه توصیه نمی شود. در واقع زیتون سیاه طبیعی به دلیل روغن بیشتری که دارد، طعم مطلوب تری هم نسبت به زیتون سبز دارد اما اگر زیتونی باشد که به صورت صنعتی سیاه شده باشد، مصرفش چندان توصیه نمی شود. البته سیاه کردن زیتون به صورت صنعتی به معنی غیرمجاز بودنش نیست. برخی از زیتون های سیاه که در بسته بندی های استاندارد هستند، به همین شیوه سیاه شده اند که البته استفاده از ترکیبات آهن برای تیره کردن زیتون ها، روی بسته بندی شان درج شده است. این نوع زیتون ها در صورت استفاده موقت، مشکلی برای فرد ایجاد نخواهند کرد اما بعضی ها اعتقادی به افزودنی ها و دستکاری های انسانی در مواد غذایی ندارند و این کار را نمی پسندند و ترجیح می دهند از نوع اصیل خوراکی ها استفاده کنند.

سبز با سیاه فرقی نمی کند!

زیتون سبز و سیاه تفاوت چندانی با هم ندارند. هر دوی این زیتون ها، با وجود تفاوت رنگی که دارند، با هم یکسان هستند. وقتی می خواهیم در مورد زیتون صحبت کنیم، ۲ فاز وجود دارد: فاز اول فاز روغنی است؛ برخی از این مواد وقتی زمستانه (Winterize) می شوند، موم و گوشت زیتون کاملا از روغن جدا شده و روغنی صاف و یکدست باقی می ماند. موادی که در روغن زیتون هستند، عامل بو و مزه اند. البته بخشی از ترکیبات زیتون به صورت محلول در آب هستند و خواص آنتی اکسیدانی، ضد باکتریایی و ضد میکروبی دارند. مسلما زیتون تیره به دلیل خاستگاهش ظاهر و شاید کمی طعم متفاوتی با زیتون سبز داشته باشد اما از لحاظ ارزش غذایی، غیر از مقداری کاروتنوئید که نسبت به زیتون سبز بیشتر دارد، تفاوت قابل ذکری ندارد. پس مصرف کنندگان بسته به ذائقه خود، می توانند هر نوع زیتونی که دوست دارند، میل کنند.

سبزش مطمئن تر است

رنگ میوه ها به صورت طبیعی مربوط به فلاونوئیدها و رنگدانه هایی است که همگی خاصیت آنتی اکسیدانی دارند و رنگ های مختلف زرد و نارنجی، سبز و قرمز، بنفش و سیاه و… سبزی هایی مثل فلفل دلمه ای که رنگ های مختلفی دارد، نمی توانیم بگوییم که هیچ کدام برتری خاصی نسبت به دیگری دارد. در واقع این رنگ ها ترکیبات کاروتنوئیدی مختلفی هستند که خاصیت آنتی اکسیدانی شان نسبت به یکدیگر به مقدار بسیار ناچیزی متفاوت است. از آنجا که تغذیه علم تنوع است، بهتر است انواع مختلفی از مواد متفاوت در برنامه غذایی افراد استفاده شود. زیتون هم مثل همان فلفل دلمه ای است و سبز و سیاهش تفاوت تغذیه ای چندانی با هم ندارند و به شرطی که رنگ سیاه زیتون به دلیل دستکاری های صنعتی و غیرمجاز نباشد، می توان گفت زیتون سیاه و سبز هیچ تفاوت محسوسی با هم ندارند؛ اما چون حرف و حدیث ها و تردیدهایی درباره زیتون های سیاه شنیده شده شاید بهتر باشد از رنگی که مطمئنیم دستکاری نشده، استفاده کنیم.

قسمت رنگ شده زیتون نه تنها خواص تغذیه ای خود را تا حد زیادی از دست داده، که این نوع زیتون ممکن است برای گروه های آسیب پذیر (کودکان، سالمندان، زنان باردار و شیرده، مبتلایان به بیماری های خاص) سمی و خطرآفرین باشد.