در کنار یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و دیدگاهی مثبت، یک سیستم حمایت اجتماعی قوی می تواند چند سال بر عمر شما بیفزاید. و این تنها شامل کسب حمایت عاطفی نمی شود. نتایج پژوهش دانشگاه بازل در سوئیس نشان داده است که کمک کردن و حمایت از دیگران ممکن است عامل کلیدی در یک زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر باشد.

به نقل از “هافینگتون پست”، نتایج این پژوهش که در نشریه Evolution and Human Behavior منتشر شده است، نشان داد، پدربزرگ و مادربزرگ هایی که از نوه های خود نگهداری و مراقبت می کنند – و همچنین افراد مسنی که از طریق شبکه های اجتماعی خود از دیگران مراقبت و حمایت می کنند – از طول عمر بیشتری برخوردار هستند.

با استفاده از داده های موجود، پژوهشگران طول عمر و عادات مراقبت بیش از 500 نفر که در بازه سنی 70 تا 103 سال قرار داشتند را تجزیه و تحلیل کردند. افرادی که نقشی در کمک به دیگران نداشتند به طور چشمگیری احتمال بیشتری داشت طی پنج سال نخست دوره آزمایش فوت کرده باشند.

همچنین، این اثر فراتر از پیوندهای خانوادگی گسترده شده بود. افراد مسن فاقد فرزند که از طریق شبکه اجتماعی خود از دیگران حمایت عاطفی انجام می دادند، به طور میانگین هفت سال بیشتر عمر کردند، در شرایطی که افراد مسن فاقد فرزند که عدم کمک یا حمایت از دیگران را گزارش کرده بودند، به طور میانگین چهار سال بیشتر زندگی کردند.

اما ذکر این نکته اهمیت دارد که مراقبت بیش از اندازه اغلب اثری معکوس دارد. پیوندی روشن بین مراقبت زیاد و تعدادی از پیامدهای جسمی و روانی منفی وجود دارد که اغلب از سطوح بالای استرس مزمن ناشی می شود.

به گفته دکتر رالف هرتویگ، روانشناس در موسسه ماکس پلانک در آلمان، کمک کردن نباید به عنوان نوشدارویی برای یک زندگی طولانی‌تر در نظر گرفته شود. سطوح متوسط از مراقبت به نظر می رسد آثار مثبت بر سلامت به همراه دارد، اما دخالت و مراقبت بیش از اندازه و شدید می تواند به شکل گیری استرس منجر شود که اثر منفی بر سلامت جسمی و روانی به همراه دارد.

اگرچه مطالعه جدید تنها بر افراد مسن متمرکز بوده است، فرض این مساله که فواید سلامت کمک و مراقبت از دیگران طول عمر افراد در تمامی سنین را افزایش می دهد، مشکلی ندارد. این مساله پذیرفتنی است که توسعه رفتار اجتماعی پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ ها با خویشاوندان روی بدن انسان تاثیرگذار است.