برای همه ی افراد پیش آمده که با قرار گرفتن در شرایط سخت اختیار از دستشان خارج شود و ناخودآگاه گریه کنند.اما افراد مختلف در گریه کردن متفاوت هستند.بعضی افراد به سختی و تنها شاید با شنیدن خبر سوگ عزیز ترین نزدیکانشان گریه کنند.از طرفی هم جامعه ی ما در شرایط متفاوت مثلا در ناملایمات کاری روی خوشی به گریه کردن نشان نمی دهد و از ما انتظار دارند خم به ابرو نیاوریم

این ریشه در نگرش‌های تحمل درد و رنج دوره‌ی ویکتوریا دارد، ولی در دوره‌های دیگر، گریه‌ی آشکار در بعضی شرایط دور از انتظار نبوده‌است. زمانی که سوگواری عملی اشرافی شمرده می‌شد، گریه برای از دست دادن دوستان کاملا پذیرفته بود. راهبان قرون وسطی اغلب برای گناهان‌شان گریه می‌کردند!

نگرش‌ها در حال تغییر هستند، ولی آشکارا گریه کردن در محل کار هم‌چنان یک تابو است، مگر این‌که در غم از دست دادن کسی یا چیزی باشید. وقتی ناامید، عصبانی، یا تحت فشار هستید، یا عملکردتان ضعیف ارزیابی شده‌است، گریه در محل‌کار خوب نیست.
با این حال پژوهشی که توسط کیمبرلی السبک در دانشگاه دیویس کالیفرنیا انجام شد جالب است. او بیش از ۱۰۰ مورد گریه‌ را بررسی کرد. قضاوتی که درمورد زنان گریان می‌شد، منفی بود، و فریب‌کار، بی‌ثبات، یا بیش‌از حد احساساتی دیده می‌شدند. اما در مورد ۸ تا از ۹ مردی که گریه کردند در واقع دیدگاهی دلسوزانه وجود داشت، چون آنها جنبه‌ای انسانی‌تر و مهربان‌تر از ذات‌شان را نشان می‌دادند.
بیایید محل کار را ترک کنیم و ببینیم چگونه ممکن است گریه ما را از نظر ذهنی قوی‌تر کند و از نظر فیزیکی واقعا برای ما خوب باشد. این‌ها ۶ باور غلط هستند که هم‌زمان با بعضی یافته‌های پژوهشی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شوند تا این یافته‌ها را کم‌ارزش جلوه بدهند.
۱. آدم‌هایی که گریه می‌کنند احساس بدی دارند
شاید آنها هنگام گریه احساس ناراحتی بکنند اما فوایدی که در پی آن وجود دارد شگفت‌انگیز است. مطالعات نشان می‌دهد ۸۹ درصد آدم‌هایی که مدتی طولانی گریه می‌کنند، بعد از آن احساس می‌کنند روحیه‌ی بهتری دارند. یکی از دلایل آن خروج منگنز هنگام اشک ریختن است. منگنز یکی از مواد معدنی ضروری برای عملکردهای جسمانی مانند جذب کلسیم، سوخت‌وساز چربی، و تنظیم قند خون است. ممکن است میزان زیاد آن باعث خستگی، اضطراب و پرخاش می‌شود. گریه باعث پایین آمدن سطح منگنز، سم‌های دیگر و هورمون‌های استرس‌زا می‌شود. این یکی از دلایلی است که بعد از گریه احساس بهتری داریم. هم‌چنین جالب است بدانید منگنز موجود در قطرات اشک ۳۰ برابر بیش‌تر از میزان منگنز درخون ما هستند. بنابراین اجازه بدهید اشک‌ها جاری شوند. آنها می‌توانند نفع زیادی به شما برسانند.
۲. گریه خجالت‌زده‌تان می‌کند
اگر همیشه احساسات‌تان را پنهان می‌کنید، پس گریه قطعا شما را خجالت‌زده خواهدکرد. باور کنید یا نه، ابراز احساسات از طریق گریه، بخشی از بلوغ هیجانی است. اگر از این مانع عبور کنید، فواید زیادی به‌دست می‌آورید. بیش‌تر از همیشه احساس می‌کنید خوب و آزاد هستید.
۳. گریه فایده‌ای برای سلامتی‌تان ندارد
این بازتاب یک باور غلط دیگر درمورد گریه است. سیال لیزوزیم یکی از اجزای شگفت‌انگیز هر قطره‌ی متوسط اشک است. این محافظ آنتی‌باکتریال شما است، و به جلوگیری از عفونت چشم کمک می‌کند. هم‌چنین اگر دچار آب‌ریزش بینی شوید، خیلی بهتر است چون لیزوزیم آن ناحیه را از آلودگی‌ها پاک می‌کند. برآورد شده‌است اشک‌ها می‌توانند تا ۹۰درصد باکتری‌ها را در مدت کوتاهی از بین ببرند. هم‌چنین برای پیش گیری از سیاه‌زخم هم بسیار موثر و مفید است.
۴. گریه باعث افسردگی بیش‌تر می‌شود
هیچ شواهدی وجود ندارد که گریه باعث شدیدتر شدن افسردگی می‌شود. همان‌طور که هیچ پژوهش به قطعیت درنیافته‌است گریه از داروهای ضدافسردگی موثرتر است. اما بسیاری از جنبه‌های گریه و اشک ریختن می‌تواند به یک فرد افسرده کمک کند، هرچند این نباید فعالیت اصلی آنها باشد! اما گریه کمک‌شان می‌کند با احساسات دشوار مانند یأس کنار بیایند و می‌تواند به پاک کردن احساسات منفی کمک کند.
“گریه تصفیه‌کننده است. پلیدی‌ها را، قبل از این‌که با کمک سیستم‌های عصبی و قلبی‌عروقی انتقام همه‌ی ویرانی‌ها از شما بگیرند، بیرون می‌کند. باید همه‌ی این احساسات را درک کنیم. ما به پای کوبیدن و با خشم قدم زدن، به هق‌هق و گریه‌؛ به عرق ریختن و لرزیدن نیاز داریم “- جان بردشاو، نویسنده‌ی “بازگشت به خانه”
۵. گریه‌ برای سلامت چشمان‌تان فایده‌ای ندارد
اشک‌ها ضروری هستند و به خشک نبودن چشم کمک می‌کنند. به اشک‌های ناشی از خرد کردن یک پیاز، اشک‌های واکنشی می‌گویند که به همراه اشک‌های پایه از چشم در برابر از عفونت محافظت می‌کنند. وقتی چیزی وارد چشم‌تان می‌شود یا باد شدید می‌وزد، چشم‌تان اشک تولید می‌کند. همه‌ی این‌ها برای سلامت چشم ضروری هستند، و همان‌طور که قبلا گفتم، بهترین اشک‌ها، اشک‌های احساسی هستند.
پژوهش‌ها نشان داده‌است بیشتر کسانی که از سندرم شوگرن رنج می‌برند، افرادی که اشک کافی برای مرطوب و سالم نگه‌داشتن چشم ندارند، از ابراز احساسات خودداری می‌کنند. ناتوانی از گریه‌ به سلامت چشمان‌شان آسیب زده‌است اما آسیب‌های احساسی و روانی این ناتوانی بیش‌تر است.
۶. مردهای واقعی گریه نمی‌کنند
آمارها نشان می‌دهند زنان ۴۷ بار در سال گریه‌ می‌کنند درحالی‌که مردان تنها ۷ بار گریه‌ می‌کنند! مردها گریه‌ نمی‌کنند چون به آنها یادداده‌اند نباید گریه‌ کنند. آنها درنهایت خشم و ناامیدی‌شان را از راه‌های تهاجمی‌تر و مخرب‌تری ابراز می‌کنند. این می‌تواند آسیب جدی به روابط خانه و محل کار وارد کند.
روزگاری، مردانی که گریه‌ می‌کردند قابل احترام بودند. چون نشان می‌داد با احساسات و عواطف‌شان ارتباط واقعی برقرار کرده‌اند. حتی نشانه‌ی یک رهبر و جنگ‌جوی واقعی بود.
آدم‌های واقعی، زنان و مردان، حتما گریه‌ می‌کنند و باید بیش‌تر گریه‌ کنند! آنها زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری خواهندداشت.
“با توجه به این‌که من زیاد عرق می‌کنم و از دئودرانت متنفرم، فکر می‌کنم منطقی باشد که اغلب گریه‌ کنم. اما قرار نیست برای آن عذرخواهی کنم، چون بعد از یک گریه‌ی خوب، همیشه احساس پاکی می‌کنم، انگار ذهن و قلبم یک‌دیگر را در یک حمام گرم شست‌وشو می‌دهند. “-بندیکت کری، خبرنگار نیویورک تایمز.

منبع: العالم