هم اکنون بسیاری از دانشجویان برای تقویت مغز و حافظه خود به طور غیر قانونی از داروهایی مثل ریتالین استفاده می کنند و تقاضا برای مصرف این داروها همه جا در حال افزایش است.
“افراد سالم حق دارند که برای ارتقای هوش خود از داروهایی مشابه آنچه برای کودکان بیش فعال و یا افراد پیر دچار نقصان حافظه تجویز می شود استفاده کنند.”این موضوعی است که اکنون بعضی دانشمندان نیویورک در مورد آن به بحث و گفتگو پرداخته اند،از نظر دانشمندان موافق این روند، پیدا کردن روش جدید برای بهبود عملکرد مغز جای خوشحالی است و نمی تواند مخالف عرف اخلاقی باشد. استفاده از این روش نیز مثل تغذیه مناسب و خواب کافی می تواند مثمر ثمر باشد. در حالیکه لازم است تحقیقات بیشتری در مورد عوارض سوء مصرف این داروها در دراز مدت صورت گیرد.
به گزارش گروه ترجمه سلامت نیوز،درست به موازات افزایش تولید داروهای تقویت کننده مغز، تقاضا برای آنها توسط افراد میانسالی که خواهان حافظه قوی و جوان هستند و یا کارکنان چند شغله ای که نیازمند توانایی مغزی بالا هستند در حال افزایش است. تقریبا همه افراد خواهان استفاده از این داروها هستند و این روندی در حال رشد است که نیازمند توجه می باشد. در مصاحبه ای صورت گرفته روی دانشجویان در سال 2001 اعلام شد که 4% از آنها از این داروها استفاده کرده اند. داروهای محرکی مثل آدرال Adderall و ریتالینRitalin که اصولا برای بیماران مبتلا به ADHD تجویز می شود، اگر توسط سایر افراد سالم استفاده شود باعث افزایش تمرکز آنها و به کارگرفتن اطلاعات و دریافت های مغزی به طور ایده آل می شود. دارویی دیگر به نام پروگیل Provigil که برای اختلالات خواب تجویز می شود ، توسط افرادی که مایلند علی رقم نیاز به خواب، بیدار بمانند استفاده می شود. همچنین بعضی از داروهای تجویزی برای درمان آلزایمر باعث ارتقا حافظه می شود. داروی ریتالین توسط شرکت دارویی خاصی ساخته می شود که البته شکل تجاری آن نیز قابل دسترس می باشد. آدرال نیز با فرمول های متنوع به صورت تجاری دسترس پذیر است. حتی اگر استفاده از این چنین داروهایی توسط افراد سالم حمایت شود، لازم است که در مورد مزایا و معایب استفاده از آنها تحقیق بیشتری صورت گیرد. به خصوص از نظر وابستگی که ممکن است ایجاد شود، قابل تامل می باشد. طبق گفته سازمان غذا و دارو در امریکا آدرال دارویی است که حاوی آمفتامین می باشد و ممکن است باعث مرگ ناگهانی ، حمله قلبی و سکته مغزی شود. سیاست خاص برای عدم استفاده از این داروها درصورت زیان محتمل باید تدبیر شود. نگرانی دیگر در مورد استفاده از این داروها بدان جهت است که ممکن است در افراد سالم ایجاد اعتیاد نماید و این دقیقا چیزی است که در دهه های قبل به خاطر تجویز وسیع و گسترده برای بیماران مشاهده شد. در هر حال یک نوع اجبار متعادل برای عدم استفاده از این داروها باید در جامعه حاکم شود. حداقل تا زمانی که تحقیقات به طور یقین بی خطر بودن این داروها را اعلام نکند ، چنین سیاستی لازم و ضروری است.
