کاهش میل جنسی از نظر پزشکی نوعی اختلال جنسی است که موجب می‌شود فرد علاقه‌ای به رابطه جنسی نداشته باشد. این مشکل می‌تواند در نقطه‌ای از زندگی افراد، چه مرد و چه زن، رخ دهد.

عوامل فیزیکی و روانشناسی متعددی در ابتلا به این مشکل موثر است که در اینجا به مهم ترین آنها اشاره شده است.
اضطراب و کاهش میل جنسی

ممکن است فردی بتواند در عین حال که دچار اضطراب است، بسیاری از کارهای زندگی خود را به خوبی انجام دهد اما بدون شک درخصوص رابطه جنسی، دچار مشکل می شود.

استرس شغلی، مشکلات مالی، مراقبت از فردی بیمار از اعضاء خانواده و دیگر عوامل استرس زا، موجب کاهش میل جنسی می شود.

برای اینکه بتوان اضطراب را مهار کرد باید تکنیک های کنترل اضطراب را آموخت و یا از مشاوره های سودمند استفاده کرد.
مشکلات ارتباطی و کاهش میل جنسی

مشکلات ارتباطی حل نشده بین همسران، یکی از مهلک ترین عوامل موثر در کاهش میل به رابطه جنسی است.

به ویژه در زن ها، احساس صمیمیت کردن، عامل مهمی در برقراری رابطه جنسی است.

اما بحث و جدل، ارتباط ضعیف، خیانت، عدم اعتماد و دیگر مسائلی که مانعی بر سر صمیمیت است، می تواند منجر به کاهش علاقه به رابطه جنسی شود.

مصرف الکل و کاهش میل جنسی

افرادی که از نوشیدنی های الکلی استقبال می کنند، کمتر در برقراری رابطه جنسی موفق هستند.

برخی از مردم بر این باورند که نوشیدنی الکلی آنها را به ارتباط جنسی علاقه مند می کند، اما الکل روی واکنش های مناسب شان اثر منفی می گذارد و نمی توانند برای خود و شریک جنسی شان، رابطه مناسبی داشته باشند.

همچنین الکل سبب ضعیف شدن عروق خونی و اعصاب درگیر در نعوظ می شود.
کم خوابی و کاهش میل جنسی

برخی از افراد به دلیل کم خوابی- دیر به رختخواب رفتن و خیلی زود از خواب برخاستن- گرفتار کاهش میل جنسی می شوند.

گاهی اوقات بی خوابی های مکرر و یا آپنه در خواب، باعث می شود که فرد احساس خستگی دایمی کند و همین مساله علاقه او را به برقراری رابطه جنسی از بین می برد.
سرپرستی و کاهش میل جنسی

نگهداری از کودک خردسال یکی از دلایلی است که پدر یا مادر را به داشتن رابطه جنسی بی علاقه می کند.

البته خود سرپرستی، مشکلی محسوب نمی شود. در واقع نداشتن زمان هنگام مراقبت از بچه، تا اندازه ای از صمیمیت کاسته و به تدریج میل جنسی را کاهش می دهد.

بنابراین زن و مرد باید هراز گاهی برای مراقبت از فرزند یا فرزندان کوچک خود، از کسی کمک بگیرند و برای کنار هم بودن، وقت بخرند.
مصرف دارو و کاهش میل جنسی

مصرف برخی از داروها می تواند فرد را به رابطه جنسی بی علاقه کند.

داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی، فشار خون، آنتی هیستامین، شیمی درمانی، داروهای ضد ویروس ایدز، درمان کننده های پروستات، معالجات هورمونی و قرص های ضدبارداری می توانند میل جنسی را کاهش دهند.

تعویض دارو و یا تغییر میزان مصرف آن می تواند این مشکل را برطرف کند.
تصور ناخوشایند از بدن و کاهش میل جنسی

اگر فرد نسبت به ظاهر و اندام خود احساس خوبی نداشته باشد و از این نظر از اعتماد به نفس پایینی برخوردار باشد، مثلا احساس کند خیلی چاق است (حتی اگر اینطور نباشد)، ممکن است نتواند در رابطه جنسی مناسب رفتار کند.

زن و شوهر باید یکدیگر را مطمئن کنند که در هر وضعیتی که باشند، باز هم مورد توجه یکدیگرند.

همچنین افراد باید روی اعتماد به نفس خود کار کرده و آن را افزایش دهند.

چاقی و کاهش میل جنسی

بیش از حد چاق بودن، موجب عدم لذت از فعالیت جنسی و ایجاد مشکلاتی در عملکرد می شود.

البته دلیل اصلی آن هنوز کاملا مشخص نیست اما ممکن است به اعتماد به نفس، روابط مملو از نارضایتی، اثر برخوردهای نامناسب دیگران نسبت به چاقی فرد و دیگر مسائل روانشناختی مربوط باشد.
ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی

ناتوانی جنسی، نوعی اختلال جنسی است که منجر به کاهش میل جنسی می شود.

در واقع افرادی که دچار این مشکل می شوند، از ترس اینکه مبادا نتوانند از پس رابطه به خوبی برآیند، علاقه ای به ارتباط نشان نمی دهند.
کاهش تستوسترون و کاهش میل جنسی

هورمون تستوسترون، در حفظ رابطه جنسی موثر است. هرچه مردها مسن تر می شوند، مقدار هورمون تستوسترون در آنها کم می شود.

البته تمام مردان دچار کاهش میل جنسی نمی شوند. ولی برای برخی از افراد این اتفاق می افتد. این هورمون در زن ها هم تمایل به رابطه را افزایش می دهد اما تعادل هورمونی در آنها به مراتب پیچیده تر از مردهاست و عوامل بسیار دیگری دخیل هستند.

هنوز هم مشخص نیست که آیا درمان تستوسترون در زن ها همانند مردها، موثر و ایمن هست یا خیر.
افسردگی و کاهش میل جنسی

اصلا به نظر منصفانه نمی آید. زیرا داروهای ضدافسردگی موجب کاهش میل جنسی می شوند و خود بیماری افسردگی هم چنین اثری دارد.

بنابراین باید با کمک مشاوران زبده، مشکلات افسردگی تان را حل کنید تا دوباره به رابطه جنسی علاقه مند شوید.
یائسگی و کاهش میل جنسی

بیش از نیمی از زن ها پس از یائسگی، با وجود اینکه می دانند باید زندگی جنسی شان را فعال نگه دارند، علاقه ای به ایجاد رابطه جنسی ندارند.

علایم یائسگی، همچون خشکی واژن و درد هنگام رابطه جنسی موجب کاهش میل جنسی در آنها می شود. البته تغییرات هورمونی، فقط بخشی از مشکل است.

تصور آنها از بدن و ظاهرشان، از اعتماد به نفس شان کاسته و در عین حال داروهایی که به دلایلی مجبور به مصرف آنها هستند، نیز باعث می شوند که علاقه شان را به رابطه جنسی از دست بدهند.
صمیمیت بسیار کم و کاهش میل جنسی

رابطه جنسی بدون صمیمیت، قاتل داشتن رابطه جنسی سالمی است. همسران به جای به سرعت برقرار کردن رابطه، بهتر است زمانی را برای صمیمی شدن با یکدیگر بگذرانند.

باید یاد بگیرند که بدون اینکه مجبور باشند ارتباط جنسی داشته باشند، می توانند نسبت به هم عشق بورزند.