هنگامی که یک کودک راه میروید،میدود،به بالا و پایین میپرد و وسایل را جابجا میکند در واقع قدرت حرکتی و عضلانی اش را تقویت مینماید و همچنین انجام بازی هایی همانند فوتبال کردن افزایش توانایی اش را به دنبال دارد.بازی کردن با توپ توانایی بینایی در کودک را افزایش خواهد داد.جوانان و بزرگسالان هم برای تقویت و حفظ توانایی هیشان به ورزش نیاز دارند.
از آنجا که خداوند انسان را برای زندگی در طبیعت آفریده است به کار انداختن عضلات و حواس گوناگون به منظور حفظ سلامت لازم است و از آنجا که در زندگی شهری امروز، تحرک انسان کاسته شده ورزش می‌تواند در حفظ تندرستی کمک‌کننده باشد.
اما انسان به استراحت نیز نیاز دارد. استراحت هم نیاز جسمی و هم نیاز روانی انسان است. خواب بخشی از استراحت انسان را تشکیل می‌دهد که در آن ترمیم بدن در بزرگسالان و نیز رشد جسمی کودکان صورت می‌گیرد. علاوه بر این، در بخشی از خواب که با حرکات سریع چشمان همراه است و فرد در این دوره‌های 20 تا 30 دقیقه‌ای که چند بار در روز روی می‌دهد رویا می‌بیند، تنش و اضطراب هم کاسته می‌شود. بنابراین کم خوابیدن نه‌تنها سبب فرسودگی جسمی و در کودکان موجب کاهش رشد می‌شود، بلکه سبب اضطراب و نگرانی هم می‌شود. اما استراحت انسان تنها خواب خلاصه نمی‌شود. در طول روز هم گاهی انسان نیاز به استراحت جسمی را حس میکند، دمی می‌آساید تا تجدید قوا کند. علاوه بر آن انسان نیاز به تمدد فکر هم دارد و مهم‌تر از همه آن که اوقاتی هم برای خلوت کردن با خداوند و نیایش ضرورت دارد.
در روزگاران گذشته، چیزی به نام اوقات فراغت معنی نداشت. بشر هر لحظه باید به فکر جان خود و تأمین سرپناه و آب و غذا بود و فرصتی برای فراغت نبود. تنها حاکمان و وابستگان آنان از رنج کار دائم معاف بودند و وقت آزاد داشتند به سرگرمی و تفریح و گاه شکار و ورزش بپردازند. این موضوع حتی تا مدتی پس از انقلاب صنعتی هم غلبه داشت که کارگران و کشاورزان باید تمام ساعات روز را کار می‌کردند تا در حدی که فقط زنده بمانند و عایدی کسب کنند. بتدریج با ظهور طبقه متوسط بود که برای کسانی بجز سرمایه‌داران، مالکان و حاکمان نیز اوقات فراغت مطرح شد و کار جسمی نیز با گسترش ماشین‌ها که در کارخانه کار ده‌ها کارگر را انجام می‌دادند یا به صورت کشتی‌های بخار، لکوموتیو و اتومبیل انسان را از پیاده رفتن معاف می‌کردند، به حداقل رسید. به این ترتیب بود که هم برای گذران اوقات فراغت و هم تحرک جسمی و حسی، ورزش همگانی اهمیت یافته است.
عدم نیاز به فعالیت بدنی برای تأمین معاش و وفور نسبی محصولات غذایی که موجب پرخواری و افزایش وزن می‌شود، هر دو دست به هم داده است و دیابت، فشار خون، افزایش چربی‌های خون، سکته‌های قلبی و مغزی را به صورت مسائل عمده بهداشتی و درمانی درآورده است. بسیاری از افراد، اوقات فراغت را هم به بی‌تحرکی و نشستن پشت رایانه سپری می‌کنند. از این روست که روی بردن به ورزش همگانی در اوقات فراغت جنبه مهم، مفید و ضروری پیدا میکند. ورزش همگانی نه‌تنها موجب سلامت جسمی و پیشگیری از بیماری‌ها، بلکه موجب همبستگی گروهی و نشاط اجتماعی و کاستن از ابتلائات ناشی از تفریحات مضر و غیرسالم می‌شود. امید آن که مدارس، دانشگاه‌ها، کارخانه، ادارات و شرکت‌ها علاوه بر ورزشگاه و بوستان جایگاه ورزش همگانی شود.
منبع : جام جم آنلاین
