علائم ابتلا به گال

این کرم ها ابعادی میکروسکوپی دارند و می توانند برروی پوست بیمار تا دو ماه زندگی کنند، آنها ابتدا بر سطح پوست تکثیر می شوند و سپس به درون پوست انسان نقب زده وبه درون بدن می روند، آنها در لایه های زیرین پوست تخم گذاری می کنند وبه این ترتیب به صورت تصاعدی افزایش پیدا می کنند.

براساس آمارها هر ساله در جهان بیش از ۳۰۰ میلیون نفربه بیماری گال مبتلا می شوند، نکته قابل توجه مسری بودن سریع این بیماری است و به راحتی می تواند از یک فرد به فرد دیگر از طریق تماس مستقیم با پوست و یا حتی البسه وملحفه آلوده منتقل شود.

در اثر این بیماری برروی بدن فرد نقاط قرمز رنگی ایجاد می شود و فرد دچار احساس خارش پوستی شدیدی می شود، خوشبختانه با وجود خارش شدید دراثراین بیماری و مسری بودن آن روش های درمانی موثری برای تسکین درد و از بین بردن کنه گال وجود دارد و بیماری قابل درمان و کنترل است.

معمولاً علائم آلودگی با کنه گال پس از شش هفته در پوست فرد ظاهر می شود و افرادی که قبلاً مبتلا به گال شده اند با احتمال بیشتری مجدداً به این بیماری دچار می شوند.

علائم بیماری گال خارش شدید و بثورات پوستی است و شبها این عوارض شدید تر است ، معمولاً خارش شدید و به دنبال آن خاراندن موضع برای تسکین درد باعث ایجاد زخم و خونریزی می شود که باید از آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونی شدن زخم ها استفاده کرد.

مناطقی از بدن که مورد حمله کنه گال قرار می گیرند در نوزادان، سر، صورت، گردن، دست ها و کف پا است، در زنان و مردان بزرگسال هم مچ دست، آرنج، زیر بغل، سینه، دور کمر، نشیمن گاه و فاصله بین انگشتان دست و پا بیشتر مستعد خارش ناشی از این کرم ذره بینی است.

در اثر ورود و نقب زنی گال برروی بدن نقاطی مانند جوش های قرمز ایجاد می شود که بر  روی پوست به وضوح دیده می شوند، همچنین خطوط ناشی از نقب زنی با رنگی متفاوت از رنگ پوست به سادگی مشاهده می شود.

این بیماری در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، از جمله مبتلایان به HIV، افراد سرطانی که شیمی درمانی می شوند، یا به خاطرابتلا به آرتریت روماتوئید تحت درمان با داروهای استروئیدی قرار دارند بیشتر است.

اماکنی که بیشتر امکان دارد فرد مورد سرایت این کرم قراربگیرد، مدارس، خانه های سالمندان، تیم های ورزشی، زندان ها و به طور کلی مناطق پرجمعیت است و افراد در اجتماع باید نظارت دقیقی بر حفظ بهداشت فردی و شستشوی به موقع البسه خود داشته باشند.

تشخیص بیماری توسط پزشک با انجام معاینه جسمی و بررسی منطقه آسیب دیده پوستی و یا نمونه برداری از بافت پوست و مشاهده کرم ها زیر میکروسکوپ به سادگی انجام می شود.

درمان این بیماری معمولاً از طریق تجویز پماد، کرم و لوسیون ها است تا کرم ها نابود شوند.

با توجه به آکادمی آمریکایی متخصصین پوست (AAD)، برخی از داروهای رایج مورد استفاده در درمان گال عبارتند از:

کرم پرمترین ۵ درصد

لوسیون بنزیل بنزوات ۲۵ درصد

پماد گوگرد ۱۰ درصد

کرم کروتامیتون ۱۰ درصد

لوسیون لیندان ۱ درصد

گفتنی است؛ با انجام کامل و دقیق مراحل درمان ، بیمار پس از طی مدتی بهبود پیدا می یابد.

منبع: healthline