داشتن دوست خیالی در دوران کودکی امری طبیعی است اما وقتی به دوران نوجوانی رسید غیرعادی به نظر میرسد و نیاز به بررسی و مراجعه به روانپزشک دارد غالبا اطفال در عالم رویا و خیال به سر میبرند و این امر در افزایش مهارت های اجتماعی آن ها تاثیر بسزایی خواهد گذاشت .نظر روانپزشکان را در این زمینه جویاشده ایم.

یادداشتی از دکتر مهشید رابطیان، فوق‌تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان

 اکثر کودکان در مقطعی از زمان به‌خصوص در سنین پیش از دبستان دوست خیالی دارند که فقط تحت کنترل کودک است و این دوستان خیالی می‌توانند نقش مهمی در زندگی کودکان ایفا کنند….

داشتن دوست خیالی تا پایان دوره کودکی طبیعی است
اکثر کودکان در مقطعی از زمان به‌خصوص در سنین پیش از دبستان دوست خیالی دارند که فقط تحت کنترل کودک است. دوستان خیالی می‌توانند نقش مهمی در زندگی کودکان ایفا کنند، آنها باعث می‌شوند کودکان در عالم خیال به آرزوهایشان برسند.
وجود این دوستان خیالی باعث ایجاد احساس امنیت خاطر و کاهش اضطراب در کودکان می‌شود. علاوه بر این، داشتن دوست خیالی باعث افزایش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی کودک می‌شود.
معمولا با بزرگتر شدن کودک ارتباط با دوستان خیالی کمتر می‌شود. داشتن دوست خیالی تا پایان دوره کودکی یعنی حوالی ۱۱ سالگی طبیعی است مگر اینکه کودک بودن با این دوستان خیالی را به بودن در کنار اشخاص واقعی ترجیح دهد.
درصورتی که والدین مشاهده کردند که با افزایش سن این ارتباط کمتر نشده، حتما باید کودک مورد بررسی قرار گیرد.

* دکتر مهشید رابطیان، فوق‌تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان

سلامانه