پژوهشگرانی از دانشگاه ایلینویز در شیکاگو به این پرسش چنین جواب میدهند: زخم ها در صورتیکه در معرض لرزشی با نیروی کم باشند قادرند سریعتر بهبود یابند. این جواب قادر است برای بیماران مبتلا به زخم های دیابتی امیدوارکننده باشد چون این زخم ها خیلی به کندی خوب میشوند.
قبلا تحقیقاتی در زمینه تاثیر لرزش و ویبراسیون در تحریک استخوان سازی و در پیشگیری از پوکی استخوان صورت گرفته بود. اینک محققان در یک تحقیق حیوانی بر روی موش ها دریافته اند که لرزش به مدت روزانه سی دقیقه میتواند موجب تولید عروق جدید و همچنین افزایش فعالیت پروتئین هایی میشود که موجب رشد بافت میشوند. این روند میتواند بهبودی زخم های مزمن را تسریع کند.
ما میدانیم در زخم های مزمن ناشی از دیابت تولید عروق خونی جدید بسیار کند است. همچنین در این بافت ها نسوج بهبود دهنده زخم ها که به آن بافت گرانولاسیون میگویند تشکیل نمیشود. محققان میگویند استفاده از لرزش بافت میتواند روشی مفید در تحریک این نوع زخم ها برای بهبودی باشد.
منبع-http://www.iranorthoped.ir