در مطالب قبل نیز گفتیم ، اصلی ترین و مهم ترین امر در رژیم غذایی لاغری ، داشتن یک اراده ی قوی است. اگر شما رژیم لاغری دارید ، بهتر است به این موضوع توجه داشته باشید که گاهی اوقات استفاده از خوراکی های خارج از برنامه به صورت تفریحی می تواند تمام تلاش های شما را از بین ببرد.
یکی می مرد ز درد بینوایی، یکی می گفت خانم، زردک می خواهی؟ احتمالا از زمانی که اهمیت توجه به ویژگی های اختصاصی جسمانی و حتی روانی هر فرد را در هنگام انتخاب نوع و مقدار مواد غذایی مصرفی، موضوع اساسی و محور اصلی بحث های این ستون قرار داده ایم، مفهوم ضرب المثل مشهور فوق، گاه همسو با ذهنیت برخی از مخاطبان عزیزی است که هنگام مطالعه مطالب این ستون در هفته های پایانی سال ۹۰ به این موضوع هم اندیشیده اند که چرا در حالی که هر روزه اخبار جدیدی مبنی بر قریب الوقوع بودن سونامی ابتلا به سرطان های گوناگون در سطح کشورمان منتشر می شود یا آمار موجود، برخلاف آنچه که در کشورهای توسعه یافته اتفاق می افتد، همگی حاکی از غیرقابل مهار بودن میزان ابتلا به بیماری های ناشی از سوءتغذیه مانند کم خونی فقر آهن و پوکی استخوان نزد اقشار مختلف جامعه هستند، به سراغ موضوعی به ظاهر غیرمرتبط با چنین معضلاتی رفته ایم و قسمتی از فضای ارزشمند این روزنامه را که به واقع با خون دل و دیده روانه پیشخوان روزنامه فروشی ها می شود، به موضوعی اختصاص داده ایم که در نظر اول از اولویت های اطلاعاتی مورد نیاز جامعه در بخش سلامت تغذیه محسوب نمی شود یا از سوی دیگر با توجه به نابسامانی های موجود اقتصادی و افزایش خیره کننده قیمت مواد غذایی گوناگون که عملا در بسیاری از موارد، حق انتخاب تنها برای عده ای محدود باقی می ماند و سایرین باید به ناچار انتخاب خود را براساس بودجه و حقوق ماهانه خود تنظیم کنند، دیگر صحبت از کلم بروکلی یا میگو چه معنی دارد؟ اما از خاطر نبریم که برخی از این سوال ها تنها ناشی از فقر اطلاعاتی ماست.
اکثرا گمان می کنند که تغذیه سالم فقط و فقط با پول خرج کردن به دست می آید و غذای خوب را معادل غذای گران قیمت فرض می کنند. اگر گوشت گران است چرا فورا به سراغ سوسیس و کالباس می رویم؟ اگر پسته گران است چرا برای کودک مان پفک می خریم؟ متاسفانه باید بر این امر صحه گذاشت که وضعیت تغذیه و سطح عمومی دانش تغذیه ای در ایران با وجود آنچه که به نظر می رسد از جایگاه مناسبی برخوردار نیست و واقعا تکرار برخی اصول و مقدمات پیش پا افتاده آن برای اکثر اشخاص بدون توجه به سطح تحصیلات و شغلی که دارند، امری است الزامی و نیازمند مداومت و پیگیری همه جانبه. لیکن همان طور که در قسمت های قبل هم به فراخور مطلب از تاثیر چگونگی انتخاب غذا با توجه به خصایص فردی در حفظ سلامت آن شخص به خصوص سخن گفتیم، در ادامه سعی خواهیم کرد کمی بیشتر به ارتباط این موضوع حیاتی با جلوگیری از ابتلا به بیماری های صعب العلاج بپردازیم و نشان دهیم که با کمی آگاهی بیشتر از وضعیت جسمی خود، می توانیم مطلوب ترین غذا را از نظر تامین مایحتاج روزانه خود به گونه ای انتخاب کنیم که هزینه آن هم با امکانات ما همخوانی داشته باشد.
حال با توجه به فضای باقیمانده این هفته، قصد داریم اولین ستون خوراک بان سال ۹۱ را به اختصار اختصاص دهیم به موضوع جالبی که گاه مورد مناقشه قرار می گیرد و آن چیزی نیست جز مصرف گاه به گاه و تفننی مواد غذایی که از مضر بودن آن صد درصد مطمئن هستیم. حتما تاکنون با این سوال روبه رو شده اید که اگر ماهی یک بار سوسیس بخوریم، اشکالی دارد؟ یا مصرف کله پاچه سالی دو، سه بار چه حکمی دارد؟ جالب است که جناب آقای «علی رهبری» یکی از مشهورترین و برجسته ترین موسیقیدانان ایرانی در جواب سوالی پیرامون موسیقی غیرکلاسیک و کوچه بازاری در صفحه ۸۴ هفته نامه آسمان مورخ ۱۶ مهر سال ۹۰ گفته اند: «اگر شما تغذیه خوبی داشته باشید هیچ اشکالی ندارد که گاهی هم آشغال خوری بکنید. اما اگر فقط با شکلات و تنقلات زندگی کنید خیلی زود از هم می پاشید.» یعنی در کنار شنیدن مرتب و منظم موسیقی فاخر و بامفهوم اگر گاه و بیگاه سری به موسیقی های غیرمتعارف یا نوظهور هم بزنید، اشکال ندارد و با توجه به پشتوانه محکم ذهنی ای که به دست آورده اید، خدشه ای در ذهن موسیقایی شما ایجاد نمی شود و برای تفهیم بیشتر موضوع مثالی هم از تغذیه آورده اند.
اما در کمال تاسف باید عرض کنیم که هرچند قسمت دوم این مطلب کاملا صحیح است و با تنقلات تنها نمی توان تغذیه مناسبی داشت اما به هیچ وجه قسمت اول آن قابل تایید نیست و دنیای تغذیه در این مورد کمی با دنیای موسیقی متفاوت است و آسیب های احتمالی ناشی از مصرف حتی گاه به گاه و محدود برخی از مواد غذایی، برای همه اشخاص به طور عام و با هر تغذیه ایده آل و مناسبی هم که پیش از آن داشته باشند و برای افرادی که دارای مشکلاتی از قبیل داشتن زمینه ابتلا به بیماری هایی همچون دیابت، قلب و عروق و سرطان هستند به طور خاص در اکثر مواقع غیرقابل برگشت است.
شاید بتوانیم بگوییم بدن افرادی که از برنامه غذایی مناسبی پیروی می کنند در مقابل ورود مواد مضر از مقاومت بیشتری برخوردار است، اما این مساله مجوز استفاده از خوراکی هایی را که مصرف شان تاثیر نامطلوبی بر بدن مان خواهد گذاشت، حتی گاه به گاه و از سر تفنن به ما نمی دهد. چرا که دفع مواد حاصله از آنها، سیستم های مختلف بدن را از گوارش و خون گرفته تا اعصاب و پوست درگیر خود می کند و چه بسا که همین مصرف یکی، دو بار برخی مواد ناسالم در بعضی از افراد مستعد، پیش زمینه شروع بیماری های گوناگون باشد.
