ام اس یک بیماری مزمن است که موجب آسیب های نخاعی و مغزی و همچنین اعصاب بینایی می شود. این بیماری ممکن است مناطق متعددی را دچار آسیب عصبی کند. بسته به جایی که آسیب می بیند، علائم متفاوت است. علائم ممکن است شامل مشکلات با کنترل عضلانی، تعادل، بینایی و یا سخن گفتن باشد.

علائم ام اس:

ضعف و بی حسی:

آسیب عصبی می تواند باعث ضعف یا بی حسی در یک دست یا یک پا شود. تعادل از دست برود که به طور مکرر می تواند باعث اختلال در راه رفتن شود.

مشکلات بینایی:

بیش از نیمی از افراد مبتلا به ام اس، تجربه یک مشکل بینایی به نام نوریت اپتیک را دارند. این التهاب عصب بینایی ممکن است باعث تاری دید، از دست دادن بینایی، درد چشم یا کوری در یک چشم شود. این مشکل معمولاً موقتی است و طی چند هفته بهبود می یابد. در بسیاری از موارد مشکلات بینایی، اولین نشانه بیماری ام اس هستند.

مشکلات گفتاری:

اگرچه مشکلات گفتاری زیاد رایج نیستند؛ ولی برخی افراد با این بیماری دچار لکنت زبان می شوند، چون سیگنال های گفتار از مغز دچار مشکل می شوند، برخی افراد نیز مشکل بلع پیدا می کنند.

دیگر علائم ام اس:

برخی افراد دچار از دست دادن هوشیاری می شوند. برخی نیز دچار مشکل در تمرکز وکمی حافظه می شوند. اغلب این افراد مبتلا به از دست دادن کنترل ادرار نیز می شوند؛ زیرا سیگنال های بین مغز و مثانه از بین می روند. خستگی نیز یک مشکل شایع در این افراد است که حتی خواب طولانی مدت هم آن را از بین نمی برد.

سکته مغزی در مقابل ام اس:

سردرگمی، لکنت زبان و ضعف عضلانی هم نشانه های ام اس  و هم نشانه های سکته مغزی می باشد. هرکسی که به طور ناگهانی دچار مشکل درصحبت کردن و یا حرکت اندام ها شود، باید فوراً به بیمارستان منتقل شود؛ زیرا درمان سکته مغزی درچند ساعت اول، بهترین شانس بازیابی موفق را در درمان ایجاد می کند.

حملات ام اس چگونه صورت می گیرد؟

در افراد مبتلا به ام اس سیستم ایمنی بدن خود فرد به بافت های اطراف فیبرهای عصبی درمغز، نخاع و بینایی حمله می کند، این پوشش از یک ماده چربی به نام میلین ساخته شده است که در این حملات از بین می رود. این ماده کمک می کند تا سیگنال های الکتریکی مربوط به حرکت، گفتار و دیگر توابع کنترل ارسال شوند که با تخریب آن پیام های عصبی به درستی منتقل نمی شوند.

چه عواملی باعث ام اس می شوند؟

ریشه های ام اس هنوز هم مرموز باقی مانده است. اما پزشکان آن را بیشتر در مناطق دور از خط استوا از جمله کشورهای اسکاندیناوی و بخش های شمالی اروپا مشاهده می کنند. این مناطق دور از خورشید کمتر از ویتامین  D بهره مند می شوند. بنابراین برخی از پزشکان معتقدند که ممکن است کمبود این ویتامین با این بیماری درگیر باشد، ژنتیک نیز در این زمینه ایفای نقش دارد.

چه افرادی بیشتر مبتلا می شوند؟

ام اس تقریباً در زنان دو برابر مردان است، درحالی که می تواند هر فردی از هر نژادی را درگیر کند. ولی در میان سفید پوستان بیشتر دیده می شود. شانس ابتلا به ام اس بین 20 سالگی تا 50 سالگی می باشد.

تشخیص ام اس:

تست این بیماری اغلب با تاریخچه پزشکی و معاینه عصبی و پیدا کردن علل همراه است. بیشتر از 90 درصد افراد مبتلا باید با MRI تشخیص داده شوند. با یک ضربه نخاعی می توانند مایع نخاع و مغز را بررسی کنند. تست های آزمایشگاهی نیز می تواند به رد سایر شرایط خود ایمنی مانند: بیماری های عفونی ایدز یا لایم کمک کند.

آب و هوا:

تحقیقات نشان می دهد که این بیماری در طول ماه های فصل تابستان فعالتر است. گرما و رطوبت بالا علائم این بیماری را تشدید می کند. هوای خیلی سرد و تغییرات ناگهانی درجه حرات نیز علائم را تشدید می کند.

درمان:

درحالی که هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد؛ ولی داروهایی وجود دارد که فرکانس و شدت حملات را کاهش می دهد. بسیاری از داروها نیز برای مدیریت علائم شایع مانند اسپاسم های عضلانی، بی اختیاری و درد، در دسترس هستند. داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج نیز برای کاهش درد تجویز می شوند. دردهای عضلانی اغلب به درمان های فیزیکی و ماساژ پاسخ می دهند. فیزیوتراپی نیز می تواند به تعادل و هماهنگی و قدرت عضلانی کمک کند. متخصصین گفتار درمانی نیز می توانند مشکل بلع و یا صحبت کردن را کاهش دهند.

درمان های مکمل:

بسیاری از درمان های غیر متعارف به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته اند. از این درمان ها می توان به طب سوزنی اشاره کرد. از دیگر درمان ها تزریق زهر زنبور عسل است. مهم است که پزشک درجریان این گونه درمان ها قرار بگیرد.

بارداری:

محققان معتقد هستند با تحت کنترل پزشک، هیچ گونه خطر و عوارضی برای باردارشدن وجود ندارد. حتی علائم در دوران بارداری به دلیل سطح  بالای هورمون ها و پروتئین ها کاهش می یابد. در اوایل ماه اول، بعد از زایمان امکان عود بیماری وجود دارد.

ورزش:

ورزش می تواند سفتی، خستگی و سایر علائم ام اس را تسکین دهد؛ ولی ورزش باید به آرامی شروع شود و به تدریج، مدت زمان آن افزایش یابد. قبل از شروع در مورد آن با پزشک صحبت کنید. ایروبیک درآب، شنا، تای چی و یوگا بهترین گزینه ها برای این افراد است.

اغلب افراد مبتلا به ام اس طول عمر طبیعی دارند و با استفاده از داروها و وسایل در دسترس می توانند همچنان در کنار خانواده و فعالیت های روزانه و مورد علاقه خود از زندگی لذت ببرند.

نگاه خوب به ام اس:

مطالعات نشان می دهد که احساس خوب و استفاده از لوسیون های مناسب برای پوست دست ها و پاها می تواند به بهبود اعتماد به نفس و درمان کمک کند.

منبع: دکتر سلام