او پس از یک سال به مرکز جراحی سینه میسوری رفته جراحی استخوان‌های قفسه صدری و استرنوم را فراگرفت و سپس سه سال دیگر در موسسه قلب‌شناسی مونترال کانادا درباره اصول پیوند قلب و بیماری‌های مادرزادی قلب تحقیق و کسب تجربه کرد و در سال 1349 (1970) به ایران برگشت…او ابتدا به‌عنوان معلم پیمانی در دانشگاه تبریز مشغول به کار شد.
در دانشگاه تبریز به‌صورت یک طرح مقدماتی در چهار اتاق گروه جراحی قلب باز را با 32 نفر پرستار و تکنسین شروع و با تصویب ریاست وقت دانشگاه، گروهی را به‌منظور کسب دانش و تجربه در ارتباط با مدیریت پرستاری، گندزدایی، ابزار‌آرائی و الکترونیک اتاق‌های عمل به امریکا اعزام کرد. همزمان در فضای دانشگاه تبریز، بنای مرکز جراحی قلب باز با ظرفیت پنجاه تخت با سه اتاق عمل قلب باز و آزمایشگاه الکترونیک و آزمایشگاه تحقیقاتی و کاردیاک کات» را شروع و در مدت دو سال به پایان رساند. در این مرکز در سال 1348 به‌عنوان اولین موسسه ویژه جراحی قلب در خاورمیانه با داشتن بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و بخش‌های مراقبت‌های قلبی (CCU)، آزمایشگاه‌های گازهای خونی و الکترونیک و کاتتریزاسیون قلبی اولین تعویض دریچه میترال انجام شد و در سال 1379 نیز اولین پیوند کامل قلب در این موسسه انجام گرفت. در حال حاضر این موسسه به نام اولین شهید محراب آیت ا… مدنی نام‌گذاری شده است.
دانشور از زمان مراجعت به وطن به‌پاس فعالیت‌های علمی خود بیش از بیست لوح سپاس از جمله اولین لوح سپاس جامعه جراحان ایران را توسط وزیر علوم وقت در سال 1365 دریافت و پنج نشان علمی که آخرین آن به‌عنوان نشان پژوهش است، از آن خودساخته است او از بدو تشکیل دبیرخانه شورای آموزش پزشکی و تخصصی عضویت هیئت ممتحنه رشته جراحی عمومی، از سال 1357 عضویت هیئت ممتحنه جراحی قفسه صدری و همچنین ریاست هیئت ممتحنه جراحی قلب را عهده‌دار بوده‌اند. دانشور در اوائل سال 1373 به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتقل و به‌عنوان مدیر گروه جراحی قلب و رئیس بخش جراحی قلب شهید مدرس انتخاب شد. او همچنین عضو هیئت تحریریه چندین مجله ازجمله جامعه جراحان و پژوهنده بود. سه جلد کتاب هم تحت عنوان گزیده‌های جراحی عمومی و جراحی قلب نوشته است. دانشور در سال 1380 پس از تلاش‌های علمی دانشگاهی قابل‌توجه به‌افتخار بازنشستگی نائل شد ولی همکاری خود را با این دانشگاه به‌عنوان مشاور رئیس دانشگاه شهید بهشتی در امور جراحی قلب و آموزش دستیارهای فوق تخصصی که در 30 سال گذشته پیوسته مسئولیت آن را به عهده داشت ادامه داد. دانشور عضو کالج متخصصین بیماری‌های قفسه صدری امریکا و عضو کالج متخصصین جراحی امریکا است. در دی‌ماه 1369 به پیشنهاد وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به عضویت پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران نائل و تاکنون همکاری خود را با این فرهنگستان ادامه داده است.
نوشتن از کسی که هم هست و هم نیست قطعا یکی از دردناک‌ترین کارهای ماست.
بعد از 60 مصاحبه با مشاهیر و بزرگان جامعه پزشکی رسیده ایم به استاد پروفسور عباسقلی دانشور ولی دیر رسیده ایم، خیلی دیر.
حالا او فارغ از تمام دنیا خوابیده روی تخت معلق بین دنیای ما و آسمان‌ها. دانشور 91 ساله سکته کرده و حال خوبی ندارد و از دست ما جز دعا برای سلامتش کاری برنمی‌آید. دانشور 58 سال پیش برای گذراندن دوره جراحی قلب به آمریکا رفت. و 13 سال بعد به ایران برگشت و در تبریز یکی از مجهزترین و پیشرفته‌ترین مراکز جراحی قلب باز را به راه انداخت. مرکزی که او راه انداخت در سال 1348 به‌عنوان اولین موسسه ویژه جراحی قلب در خاورمیانه با داشتن بخش ICU و CCU اولین تعویض دریچه میترال را انجام داد و در سال 1379 هم اولین پیوند کامل قلب در این موسسه انجام شد.
دانشور سهم بسیار عمده‌ای در جراحی قلب ایران دارد. اگر امروز روزانه ده‌ها جراحی‌های مختلف قلب به راحتی در بیمارستان‌های مختلفی انجام می‌گیرد مدیون و مرهون وجود این مرد است. نتوانستیم هم‌صحبت دکتر دانشور شویم و این حسرت برایمان ماند ولی سعی کردیم تا با گردآوری گوشه‌ای از تلاش‌هایش که ثبت شده است ادای دینی کنیم به بزرگمردی که صادقانه و عاشقانه برای مردم وطنش کارکرد و حالا در نهایت مظلومیت اسیر تخت و بیماری شده است.