آیا می توانید هر دو بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا لوپوس را داشته باشید؟ اگرچه بعید است ممکن است هر دو بیماری هم زمان اتفاق بیفتند،  ام اس اغلب به اشتباه به عنوان لوپوس تشخیص داده می شود و این به علت علائم رایج این بیماری می باشد.


علائم مشترک هر دو بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا لوپوس:

  • درد مفاصل
  • درد عضلانی
  • احساس تلاش بسیار

مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و لوپوس اریتماتوی سیستمیک (لوپوس) هر دو بیماری های جدی هستند که از یک نارسایی سیستم ایمنی بدن برای عملکرد درست منجر می شوند.

مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس:

در ام اس سیستم ایمنی میلین بدن آسیب می بیند (میلین لایه ی محافظ در اطراف اعصاب است). این تداخل ارتباط مغز با بقیه ی اندام ها، علائمی مانند:

  • ضعف یا بی حسی در اندام
  • مشکلات بینایی
  • خستگی
  • سرگیجه
  • مشکلات روده و مثانه

در میان برخی از پزشکان بحث در مورد این که آیا ام اس باید یک بیماری خود ایمنی در نظر گرفته شود وجود دارد. محققان هنوز آنتی ژن ام اس و یا ماده ای که باعث پاسخ ایمنی بدن شود یافت نکرده اند. ام اس گاهی اوقات به عنوان یک شرط با واسطه ایمنی، به جای یک بیماری خود ایمنی نامیده می شود.

سل جلدی یا لوپوس:

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است، بدین معنی است که سیستم ایمنی بدن در مقابل آنتی ژن های سالم واکنش نشان می دهد. این پروتئین ها هستند که باعث پاسخ ایمنی بدن می شوند. اگر سیستم ایمنی بدن نتواند تفاوت بین آنتی ژن که قرار است به بدن و عفونت های شما کمک کند و یا دیگر مهاجمان خارجی را تشخیص دهد، سیستم ایمنی بدن دستور حمله می دهد. وقتی به لوپوس مبتلا شوید سیستم ایمنی بدن شما به بخش های مختلف بدن مانند: پوست، مفاصل و اعضای داخلی حمله می کند.

علائم شایع لوپوس:

در ام اس و لوپوس برخی از علائم متمایز است. افراد مبتلا به ام اس ممکن است، اختلال در راه رفتن، از دست دادن بینایی و لکنت زبان را تجربه کنند. از سوی دیگر لوپوس اغلب باعث خارش پوست و تب می شود. بین ام اس و لوپوس چندین چیز مشترک وجود دارد. با این حال آرتریت که به همراه لوپوس ایجاد می شود، اغلب می تواند با سفتی مفاصل و عضلات و درد ناشی از ام اس اشتباه گرفته شود. این دو بیماری همچنین می توانند احساس خستگی بسیار برای شما ایجاد کنند.

افراد مبتلا به لوپوس ممکن است علائم برجسته ای داشته باشند مانند:

درد مفاصل، راش، کاهش وزن، کم خونی، دردهای عضلانی، خستگی.

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس نیز علائم عود کننده و فروکش کننده را تجربه می کنند. بدین معنی که این نشانه ها در طی یک هفته به تدریج توسعه پیدا می کنند و بعد ناپدید می شوند. دوره ی بهبودی می تواند از چند ماه یا چند سال به طور بینجامد. با این حال با پیشرفت بیماری علائم زیادی از بیماری بدون بهبود یافتن، بدتر می شوند. نشانه ی بارز بدتر شدن ام اس، مشکلات در قدم زدن می باشد. پزشکان معمولاً با حذف شرایط دیگر مانند لوپوس، تشخیص می دهند که شما ام اس دارید.

تشخیص هر دو ام اس و لوپوس می تواند دشوار باشد. برخی بیماری ها باهم تداخل دارند مانند: لوپوس و بیماری خود ایمنی مانند آرتریت و روماتوئید. این بیماری ها نیز بیماری های خود ایمنی هستند. با این وجود یک خواهر و برادر یا پدر و مادر ممکن است یک نوع متفاوت از این بیماری ها را داشته باشند. لوپوس و ام اس هر دو بیماری های خود ایمنی هستند، در حالی که بعید است هردو بیماری ام اس و لوپوس را داشته باشید. اما معمولاً بعضی افراد مبتلا به ام اس، به اشتباه مبتلا به لوپوس تشخیص داده می شوند چون این دو بیماری علائم رایج مشترکی دارند.

مدیریت بیماری لوپوس:

ام اس و لوپوس قابل درمان نیستند. انواع داروها می توانند به کنترل علائم آن ها کمک کنند. اگر شما هر دو شرایط را دارید، برخی از درمان ها و تغییر در شیوه ی زندگی می تواند به درمان آن ها کمک کند.
به مقدار کافی استراحت کنید:

این می تواند به شما کمک کند که با علائم ضعف و خستگی مقابله کنید.

شرکت در فعالیت های بدنی منظم:

این می تواند به شما در بهبود قدرت و هماهنگی شما در برخورد با علائم ام اس کمک کند.

یک رژیم غذایی سالم:

یک رژیم غذایی سالم برای همه توصیه می شود. اما افراد مبتلا به لوپوس ممکن است محدودیت های رژیم غذایی خاص داشته باشند. بیماران مبتلا به ام اس نیز ممکن است به آن ها توصیه شود برای به دست آوردن ویتامین D رژیم غذایی خاصی را رعایت کنند.

تمرین رهایی از استرس:

شرکت در یک کلاس مدیتیشن و یا یادگیری تکنیک های تنفس آرامش به شما کمک می کند که با داشتن یک بیماری مزمن مقابله کنید. یادگیری مقابله با استرس حتی برای بیماران مبتلا به لوپوس می تواند مهم باشد، زیرا استرس می تواند شرایط عود آن را بیشتر کند. پیش بینی این که چگونه لوپوس و ام اس در یک فرد پیشرفت می کند دشوار است. شما ممکن است در تمام زندگی خود لوپوس خفیف داشته باشید یا این که ممکن است کاملاً جدی باشد. علائم ام اس نیز می تواند در طول زمان شدید تر شود اما خود بیماری معمولاً امید به زندگی را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

غذای آماده:

اگر شما هریک از علائم گفته شده را داشتید، سریعاً با پزشک صحبت کنید. هرچه زودتر متوجه بیماری خود شوید سریعتر می توانید درمان آن را آغاز کنید.