طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) انسان سه بعد زیستی، روان شناختی و اجتماعی دارد. با اختلال در هر یک از این سه زندگی فرد دچار لطمه می شود. اما آیا می توان فردی را به عنوان همسر برگزید که دچار اختلالات روان شناختی باشد؟

جواب سوال بالا در یک کلمه خلاصه نمی شود. به عبارت دیگر نمی توان گفت ازدواج با بیماران روانی الزاما به شکست منجر می شود یا ازآن سمت الزاما موفقیت آمیز خواهد بود. برای رسید به پاسخ این پرسش باید چندین نکته را در نظر گرفت:
آیا فرد مورد نظر اختلالات سنگین روانی (همچون روان پریشی) دارد یا نه؟

به طور سنتی در روان شناسی ناهنجاری اختلالات به دو دسته ی روان پریشی و روان رنجوری تقسیم می شود. اختلالات روان پریشانه اختلالاتی اند که فرد در آن توهم و هذیان دارد، ارتباطش با دنیای واقعی قطع گردیده و در موارد حاد نمی تواند خود را اداره کند. اما اختلالات روان رنجوری این ویژگی ها را ندارد. به طور مثال افسردگی خفیف از دیر باز اختلال روان رنجورانه شناخته می شد زیرا فرد تنها مقداری آسیب را تجربه می کند.

با توجه به آنچه گفته شد، فردی با اختلالاتی مانند اسکیزوفرنی خصوصا در موارد شدید نمی توان مورد مناسبی برای ازدواج باشد. در مورد بیماری های روان رنجورانه نیز باید گفت که در صورتی که که اختلال خفیف و فرد متعهد به درمان باشد بهتر است با نظر مشاور و روان شناس وصلت صورت گیرد.
آیا فرد با ازدواج بهبود می یابد؟

از قدیم فرض بر این بوده که اگر فرد بیمار ازدواج کند، بیماری اش بهبود می یابد. این باوری به شدت غلط می باشد. تا کنون هیچ تحقیقی این موضوع را نشان نداده است.

البته در صورتی که فرد دچار اختلالی شود حمایت اجتماعی توسط دوستان و خانواده یکی از بهترین گزینه های کنار درمان خواهد بود. به عبارت بهتر در صورتی که فرد دچار اختلالی شود خانواده و دوستان او باید با حمایت های معنوی او را در جمع های خودی پذیرا باشند.
آیا فرد بیماری خود را انکار می کند؟

اگر جواب این سوال بله می باشد، خیلی سریع رابطه ی خود را با او قطع کنید. انکار بیماری روانی چه از سوی بیمار و چه اطرافیان وی به یک اندازه می تواند فرآیند بهبود و درمان را به عقب بیندازد همچنان که گفته شد در صورتی که فرد متعهد به درمان نباشد زندگی شما با او به بن بست کشیده خواهد شد. خوشبختانه در عصر حاضر با اقدامات درمانی موثر و در دسترس بودن داروهای بهتر، کم عارضه‌تر و مؤثرتر بسیاری از بیماران مانند سایر شهروندان می‌توانند زندگی نسبتا معمولی داشته باشند.

آیا فهرستی هست که بتوان بر اساس آن گفت کدام بیماری در ازدواج نقش مخرب دارد یا ندارد؟

خیر. همیشه برای انتخاب همسر حتی در مواردی که از اختلال نیز خبری نیست بهتر است با یک مشاور کار کشته و یا یک روان شناس مشورت نمایید. تنها یک روان شناس می تواند به شما بگوید آیا این فرد با اختلالی خاص برای همسری با شما مناسب است یا خیر. پس هیچگونه فهرستی وجود ندارد که با رجوع به آن مشخص شود کدام اختلالات برای زندگی مشکلی ندارد.
کلام آخر

بیماری های روانی مانند بیماری های جسمانی ست. با برچسب زدن به این افراد تنها اتفاقی که رخ می دهد طرد کردن آن ها از جامعه و منزوی نمودن این افراد است. برخی از بیماری ها همچون سرطان، طولانی مدت، سخت و سنگین است و برخی نیز تنها یک سرماخوردگی ساده است که می توان با درمان های نوین آن را بهبود بخشید.

حق ازدواج برای تمامی افراد یک جامعه محفوظ است مگر آن که دادگاه این حق را از آن ها بگیرد. در صورتی که در آغاز راهید و برای انتخاب همسری را برگزیده اید که مشکوک به اختلالی خاص است حتما با یک روان شناس مشورت نمایید.