مغز و نخاع از جمله اندام های بسیار مهم جسم انسان هستند. این دو اندام به یکدیگر متصل هستند و ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. مغر انسان از بدو تولد شروع به رشد می کند و اطلاعات لازم را از محیط اطراف به وسیله سایر اندام ها دریافت می کند. به تازگی محققان دریافتند که با حذف برخی اجزا از مغز و نخاع عملکرد این اندام ها تقویت می شود. با دکتر سلام همراه باشید
برخی سیناپسها طی تکامل و رشد از بین میروند !! سیناپس محل اتصال عصب به بخش بعد است .وقتی عصب به عصب دیگر یا عضله متصل شود ،این محل اتصال را سیناپس میگویند .
در این محل ، عصب ، اجزایی را ترشح می کند که می توانند قسمت بعد از عصب را تحریک کنند . این سیناپسها مانند ترمینال ، عمل میکنند .( مثلا اگر باری قرار باشد از اصفهان به ساری برود و لازم باشد در تهران توقف کند و اتوبوس خود را عوض کند و بارها را به اتوبوس دیگری بسپارد ، در اینجا اتوبوس اول، نقش عصب اول را دارد، ترمینال مانند سیناپس عصبی است و بارهایی که از اتوبوس اول تخلیه میشود مانند ترشحات داخل سیناپس و اتوبوس دوم که بارها را میگیرد مانند عصبی است که پس از عصب اول قرار دارد و مقصد نهایی ساری هم مانند عضله ای است که تحریک میشود )این سیناپسها دائما ساخته میشوند و گاهی به صورت خودبخود حذف میگردند.حذف سیناپس، در محل اتصال عصب و عضله یا عصب به عصب با حذف رسپتور یا گیرنده استیل کولین یا حذف ترمینال قبل از سیناپس، انجام میشود . رقابت وابسته به فعالیت ، بین اکسونهای حرکتی باعث ارسال پیامهای فعال بیشتری میشود .رقابت مستقیم بین فیبرهای عصبی سبب تقویت اکسونی می شود که در رقابت برای ترشح فاکتورهای تروفیک که برای سلول هدف فراهم شده است،تواناست ..رقابت غیر مستقیم به عضله اجازه می دهد تا اکسون مناسب را انتخاب کند ..
یک استراتژی اضافه برای حذف سیناپس، ممکن است حذف، به کمک مسنجر رتروگرید ( پیام رسانی که به سمت عقب پیام میدهد ) باشد .در یک فرد بالغ تقریبا همه فیبرهای عضلات با یک موتور نورون واحد عصب دهی میشوند . با این همه در آغاز تکامل بسیاری از مقصدهای بعد از سیناپس از ترمینالهای متعدد عصبی اینروه و عصب دهی میشوند (این در مورد عضلات اسکلتی صادق است) .در طی تکامل سیناپس بسیاری از ترمینالهای عصبی از دست میروند .
حذف سیناپس به نظر میرسد با حذف ترمینالهای پره سیناپتیک رخ دهد.با اینکه به این ترتیب، تعداد ارسال پیام مشخص در سیناپس به یک هدف، کم میشود ولی در حقیقت پیچیدگی ترمینالهای منفرد باقی مانده، افزایش می یابد ( سیناپسهای منفرد، بزرگتر میشود و ساختار پیچیده تری پیدا می کند ).نتیجه نهایی آنکه قدرت کلی در یک سیناپس بیشتر میشود .این فرایند حذف و نظم دهی مجدد سیناپسها نقش مهمی را در ایجاد چرخه های سیستم عصبی مرکزی و ارسال خوب تماسهای سیناپسی منفرد ایفا میکند .توسعه اتصال در سیستم عصبی مرکزی نیازمند آغاز تماس سیناپسی و حفظ تعداد صحیح سیناپس هاست .
روشن نیست چرا
ولی به نظر میرسد سیناپسهایی بیشتر از آنچه واقعا برای عملکرد مناسب عصبی ،نیاز است ساخته میشود. در این شرایط برخی از سیناپسها زدوده میشود .این پروسه حذف سیناپسها اجازه ایجاد فرم وابسته به مصرف داروینیسم را می دهد. آن سیناپسهایی که مورد نیازند، باقی می مانند ولی آنهایی که اضافه هستند حذف میشوند .اتصال عصب به عضله و سیستم بینایی به عنوان مدلی برای بررسی مکانیسم مولکولی ای که پایه حذف سیناپسهاست در نظر گرفته شده است ..
ایجاد و کثرت و تخریب و انتخاب موجود برتر ، فقط در میان جانداران بزرگ و انسان نیست . این انتخاب حتی در کوچکترین اجزای حیات هوشمند یعنی سلولهای عصبی و اتصالات بین آنها هم وجود دارد . حیات ، در طول میلیونها سال،ابزار برتر بقا یعنی مغز و ابزار هوش را به وجود آورد و باز این فرایند متوقف نمیشود . حتی در اجزای خود ابزار هوش یعنی سلولهای عصبی و ارتباطات بین سلولهای عصبی هم رقابت برای بقا وجود دارد .کثرتی که تحت کنترل قانون انتخاب برتر است ، در همه اجزای حیات حتی کوچکترین اجزایش هست .نظام قانونمند و هدفمندی که هدفش را در برتر شدن می یابد و نه در ایستایی و توقف
منبع: پزشک آنلاین
