مایکل پولیمنیس، کارشناس بیوشیمی در دانشگاه تگزاس در تشریح تحقیقات خود و گروه همراهش گفت: «ابتدا ایبوپروفن را بر روی مخمر نان به کار بردیم که نمونه مشخصی از تحقیق بر روی پیری است. در این تحقیق، متوجه شدیم ایبوپروفن باعث افزایش عمر این میکروب ها می شود».
وی که از محققان اصلی طرح است، گفت: «سپس این تجربه را با کرم و مگس سرکه انجام دادیم و مشاهده کردیم که آنها به مدت طولانی تری سالم مانده و عمرشان نیز افزایش پیدا می کند».
بر این اساس، کرم ها و مگس های سرکه ای که این داروی ضد التهاب را دریافت کردند، 15 درصد بیش از دیگر همنوعان خود زیستند. یعنی انسان ها می توانند در صورت مثبت بودن آزمایش بر روی آنان، 10 سال بیشتر و با حفظ سلامت بیشتر زندگی کنند.
این یافته جدید پزشکی در حالی ارائه می شود که استفاده از ایبوپروفن به عنوان مسکن و ضد التهاب، بسیار گسترده است.
پولیمنیس همچنین خاطر نشان کرد ایبوپروفن توانایی سلولهای مخمر را در ساخت یک اسید آمینه مهم به نام «تریپتوفان» افزایش می دهد. این اسید آمینه در رژیم غذایی انسان نقش مهمی ایفا می کند. تریپتوفان در ساختمان بسیاری از پروتئین ها وجود داشته و در ساخت برخی میانجی های عصبی مانند سروتونین نیز موثر است.
محققان دانشگاه تگزاس در عین حال اذعان داشتند که هنوز مکانیسم دقیق ایبوپروفن و نحوه افزایش طول عمر را درک نکرده اند.
پولیمنیس تاکید کرد یافته او و گروهش نشان می دهد تحقیق بیشتر در این مورد ارزش انجام آن را دارد.
منبع: انتخاب
