سرگیجه، حالت تهوع و فقدان تعادل، نشانه بیماری «منییر» است که گوش داخلی را درگیر می‌کند. گوش داخلی دارای دو وظیفه است که یکی مربوط به شنوایی و دیگری مربوط به حفظ تعادل است و بیماری منییر بخش تعادلی و وظیفه تعادل‌بخشی گوش داخلی را مختل می‌کند.
علل این بیماری تا حدی ناشناخته است و کاملا مشخص نشده ولی در کل مربوط به گوش داخلی و بخش تعادل‌بخشی است. سندرم منییر با بیماری منییر متفاوت است چراکه سندرم منییر تنها نشانه‌هایی بر جای می‌گذارد و عوارضی در پی ندارد اما زمانی که به دنبال این نشانه‌ها شنوایی نیز کاهش یافت، بیماری منییر مطرح می‌شود.
سندرم یا بیماری منییر فرد را دچار سرگیجه، حالت تهوع بسیار شدید و فقدان تعادل می‌کند و بیمار همزمان با این حالات هوشیار است که این هوشیاری وجه تمایز این بیماری با بیماری صرع است چراکه در صرع هوش و حواس فرد از بین می‌رود. فرد مبتلا بیماری منییر نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند و گاهی مجبور می‌شود بنشیند یا دراز بکشد و چشمان خود را ببندد چراکه حرکت چشم، سرگیجه و تهوع را تشدید می‌کند.
این بیماری عود‌کننده است یعنی پس از مدت زمانی در فرد از بین می‌رود و مجددا ظهور و بروز می‌کند که بیشتر در افراد بیش از ۴٠ سال دیده می‌شود. این بیماری با دارو کنترل می‌شود ولی مجددا عود می‌کند و فشار عصبی، فشارخون، خستگی، بیماری‌های ویروسی و صداهای بلند عوامل تشدید‌کننده این بیماری هستند.
گاهی ممکن است بیمار در بیمارستان نیز بستری شود اما در کل استفاده از داروهای مخصوص این بیماری از تشدید بیماری و عوارض آن بر شنوایی پیشگیری می‌کند.
منبع: روزنامه شهروند
