اما، از لحاظ تکاملی چیزی که به نظر دارایی ژنی به نظر می‌‌رسد، ممکن است ضررهای نیز داشته باشد. مطالعات در آمریکا و دیگر کشورها نشان داده‌‌ افرادی که تحصیلات‌‌شان بیشتر است، فرزندان کمتری دارند.

برای مطالعه این تاثیر ژنتیکی، دکتر Kong و همکارانش منبع منحصر به فردی گردآوری کردند: یک پایگاه اطلاعاتی شجره‌‌نامه‌‌ای که تمام ایسلندی‌‌های متولد 1910 به بعد در آن شرکت دارند. ایشان برای ایسلندی‌‌هایی که ژنوتیپ آنها مشخص شده ‌‌بود، به جهت تعیین تعداد ژن‌‌های مرتبط با سطح تحصیلات امتیاز دادند.

سپس بررسی کردند که آیا امتیاز بالاتر با کاهش باروری در یک جمعیت 109120 نفره (یک‌‌سوم جمعیت ایسلند) ارتباط دارد یا خیر. دکتر Kong و همکارانش نوشتند که «با استفاده از اطلاعات مطالعه ایسلند که جمعیت مطالعه‌‌ای چشم‌‌گیری داشت، نشان دادیم افراد با امتیاز بالا به دلیل اینکه بعدا بچه‌‌دار خواهند شد، تمایل به فرزند کمتری دارند.»

در این مطالعه زنان سهم بیشتری داشتند. برای هر افزایش یک واحد استاندارد امتیاز، زنان 084/0 و مردان 054/0 بچه کمتری داشتند. همچنین با یک واحد افزایش امتیاز، سن زمان اولین بارداری در زنان از مردان بیشتر بود (59/0 در برابر 46/0).

ارتباط بین امتیاز بالا و فرزند کمتر حتی بعد از تطبیق کردن سطح تحصیلات توسط پژوهشگران وجود داشت. این نتیجه نشان می‌‌دهد که این اثر کاملا با تاخیر باروری افراد وقتی که در حال تحصیل هستند، توجیه نمی‌‌شود.

نویسندگان فکر کردند که این امتیاز ممکن است نه تنها با توانایی شناختی، بلکه ممکن است با صفات ژنی که فرد را مستعد «برنامه‌‌ریزی طولانی‌‌مدت و بارداری تاخیری» می‌‌کند ارتباط داشته‌‌باشد.

بین سال‌‌های 1910 تا 1990، این تمایل برای بارداری تاخیری و بچه کمتر باعث کاهشی در امتیاز متوسط در ژن‌‌های مرتبط با سطح تحصیلات در زیرمجموعه جدایی از 129808 ایسلندی شد.

ژن‌‌های مرتبط با سطح تحصیلات با سرعتی حدود 01/0 واحد استاندارد به طور متوسط در هر دهه کاهش یافته‌‌است. نویسندگان نوشتند که «نسبت به زمان تکامل، این زمان به قدر یک چشم‌‌به‌‌هم زدن است. اما اگر این روند برای قرن‌‌های متمادی ادامه یابد، اثرش می‌‌تواند چشم‌‌گیر باشد.»

منبع: شفا آنلاین