پزشک به هر بیمار وقت معینی را اختصاص داده که باید در آن وقت وظایفش را در قبال بیمار انجام دهد.از این رو افراد عادی جامعه که به مطب پزشک مراجعه میکنند باید بدانند که در مطب پزشک قوانینی حکمران است که باید به آن ها احترام گذاشت.اگر به این قوانین احترام نگذارید در واقع به خودتان ظلم کرده اید نه به پزشک.
با ۵ نکته در مورد اینکه چطور حداکثر بهره را از ویزیت پزشک ببرید آشنا شوید، و اشتباهاتی که می توانند در یک ویزیت اختلال ایجاد کنند را بدانید. یک بیمار مسن داشتم که تقریبا داشت به دیالیز کلیه نزدیک می شد. او اخیرا مرا به عنوان پزشک جدیدش انتخاب کرده بود. او یک بیمار دیابتی با فشار خون بالا بود که بیش از ۱۲ داروی نسخه ای مصرف می کرد. من، او را به منظور آغاز دیالیز احتمالی به یک متخصص کلیه معرفی کردم. اما پس از چند بار ملاقات او، آشنایی با او و پرسیدن سوال از او، متوجه شدم که یک جای کار می لنگد. او اطلاعی نداشت که در واقع چه داروهایی مصرف می کند.
به گزارش «بهداشت نیوز» بنابراین من اصرار کردم که در ویزیت بعدی، داروهایش را با خود بیاورد. با کمال تعجب، او چند داروی یکسان داشت و به طور عجیبی همه آنها را مصرف می کرد. مصرف حداکثر مقدار از چندین دارو، به کلیه های او فشار می آوردند. این باعث شد که کلیه های او به خوبی کار نکرده و شروع به از کار افتادن کنند. اگر من از او نخواسته بودم که برای بررسی جداگانه، داروهایش را همراه بیاورد، ممکن بود این بیمار مجبور شود برخی عذاب های پزشکی غیرضروری را تحمل کند. بنابراین یاد گرفتن آنکه چطور مسئولیت سلامت تان را به عنوان یک بیمار به عهده بگیرید، واقعا یک ضرورت است. کارآمد و راحت کردن ویزیت پزشکتان تا حد امکان، موجب حس خود کنترلی و رضایت خواهد شد.
۵ کاری که نباید هرگز در مطب پزشک انجام دهید
۱- فراموش کردن قرار ملاقات تان
اجازه دهید از اول شروع کنیم. مطمئن شوید که زمان و روز ملاقات تان را حداقل ۴۸ ساعت زودتر تایید می کنید. با اینکه کارکنان من به خوبی آموزش دیده و با تجربه هستند، اما باز هم اشتباهات و سوء تفاهمات اتفاق می افتند. و به هر دلیلی هر چند وقت یک بار، من همچنان مریضی را می بینم که به من می گوید فکر می کرد قرار ملاقاتش در یک بازه زمانی دیگر بوده است. اگر پزشک رزرو شده است، این ممکن است به این معنا باشد که لازم است بیمار دوباره قرار بگذارد. بنابراین به منظور جلوگیری از هرگونه سورپرایز دقیقه آخر، حتی اگر مطب پزشک برای تایید قرارتان با شما تماس نگرفت، لطفا مطمئن شوید که خودتان به آنها زنگ می زنید.
۲- همراه نیاوردن داروهایتان
برای شماهایی که می توانید نام و دوز داروهایتان را حتی در خواب نیز از بر بخوانید، این ممکن است مسئله مهمی نباشد اما برای بقیه به خصوص کسانی که داروهای متعددی مصرف می کنند، حتی تلفظ چیزی مانند لیزینوپریل، هیدروکلروتیازید (یک داروی فشار خون ژنریک بسیار متداول) نیز دشوار است و اگر شما داروهای متعدد مصرف می کنید، به یاد آوردن آن لیست، دلهره آورتر نیز می شود.
می دانم چه فکری می کنید «آیا پزشک من، یک نسخه الکترونیکی از داروهایم را در جدول مربوط به من ندارد؟ »
پاسخ بله است. با این حال پزشکان می دانند که هرگز نباید به جای بیماران زنده، به یک کامپیوتر تکیه کنند. حتی اگر قرار باشد یک بیمار طبق لیست از یک داروی خاص استفاده کند، این بدان معنا نیست که واقعا آن را مصرف می کند. بنابراین مشاهده دارو به شکل فیزیکی، اطلاعات با ارزشی است. علاوه بر این، اگر لازم باشد به عنوان مثال یک داروی فشار خون را تغییر دهم. داشتن دسترسی فیزیکی به داروهای او، به من اجازه خواهد داد که نه تنها جداگانه در مورد هر دارو توضیح دهم بلکه هرگونه تغییراتی که مد نظر دارم را روی داروها نیز بنویسم. همراه آوردن داروهایتان به مطب پزشک، به از بین بردن خطاها و سوء تفاهمات کمک خواهد کرد.
۳- خاموش نکردن تلفن همراهتان
من به عنوان یک پزشک، تلفن همراهم را در کت سفیدم حمل می کنم اما آن را روی ویبره نگه می دارم و افتخار می کنم که بگویم تا امروز هرگز، در حالی که در اتاق معینه هستم، به تلفن پاسخ نداده ام یا حتی صرفا برای اینکه ببینم چه کسی زنگ می زند، به آن نگاه نکرده ام. چرا؟ زیرا من به شدت به کردار مودبانه اعتقاد دارم، به ویژه در یک محیط حرفه ای مانند مطب دکتر.
همچنین این کار، ویزیت را قطع می کند و آن، یکی از مهمترین چیزهایی است که مرا به عنوان یک پزشک اذیت می کند. رشته افکارم گسسته می شود و جمع کردن مجدد حواسم، زمان می برد. به طور مشابه، من از کارکنانم خواسته ام که هرگز در هنگام ویزیت یک بیمار، مزاحم من نشوند مگر آنکه واقعا حیاتی باشد. تنها زمانی که در حال حاضر ویزیتم را قطع می کنم، به خاطر یک بیمار اورژانسی واقعی است که به ندرت اتفاق می افتد و من، همین را از بیمارانم نیز می خواهم. لطفا فراموش نکنید که تلفن همراهتان را خاموش کنید این یکی از مودبانه ترین کارهایی است که می توانم نسبت به یک بیمار انجام دهم و متقابلا انتظار همان حسن نیت را دارم.
۴- دروغ گفتن در مورد سلامت تان
اگر ناخوشایند ترین رشد قارچ را روی انگشتان پایتان، رشد موی عجیب و غریب روی جاهایی که نباید رشد کند یا یک راش در جای بسیار خصوصی بدنتان دارید، لطفا به پزشکتان بگویید. اما اینجا نیستیم که شما را قضاوت کنیم و نمی توانیم به شما کمک کنیم، مگر آنکه کاملا ما را در جریان قرار دهید. برای روشن شدن مطلب باید بگویم، واقعا هیچ چیزی وجود ندارد که ما پزشکان، بارها آن را نشنیده باشیم.
۵- دروغ گفتن در مورد دنبال کردن برنامه درمانی تان
هفته پیش، یکی از بیماران دیابتی بسیار مهربانم، پس از گرفتن نتایج آزمایشش به من مراجعه کرد. نتیجه آزمایش او به نام «هموگلوبین A1C» (که بازتابی از میانگین قند خون سه ماه قبل است) نسبت به یک ماه قبل، تقریبا بدون تغییر بود. ما در آن زمان یک داروی جدید را برای بهبود کنترل قند خون آغاز کرده بودیم و در مورد برخی تغییرات رژیمی که می توانست سطح قند خون او را کاهش دهد، صحبت کرده بودیم. پس چه اتفاقی افتاد؟ «مچم را گرفتید دکتر. من هرگز آن دارویی که تجویز کردید را شروع نکردم. من نسخه را تهیه کردم و برنامه ریزی کردم که آن را شروع کنم اما همسایه ام مرا متقاعد کرد که به جای آن، یک داروی گیاهی را برای دیابت امتحان کنم»
«آیا برنامه تغذیه ای ما را دنبال کردید؟»
«بله، من شروع به دنبال کردن آن برنامه کردم اما پس از مسافرت به ساحل شرقی برای دیدار خانواده ام، به عادات قدیمی ام برگشتم. خواهر من، بهترین آشپز است. مقاومت در برابر غذاهای او، بسیار دشوار بود.»
بسیار خوب. خوب شد که فهمیدم. اگر او درباره عدم پایبندی اش به برنامه درمانی ما چیزی نگفته بود، قدم بعدی من افزایش دوز فعلی داروی او بود و افزایش دادن دوز داروی او با دانستن اینکه او آن دارو را در وهله اول مصرف نمی کند، کار درستی نبود. همچنین مهم است که بدانیم آیا بیماران، هرگونه مکمل های بدون نسخه مصرف می کنند یا نه، چون همه آنها مطمئن، موثر یا مورد تایید FDA نیستند. بنابراین صادق بودن در مورد پایبندی شما به برنامه درمانی، امری ضروری است و اگر قبل از توافق در مورد برنامه درمانی به هرگونه مانع مشکوک هستید، لطفا خجالت نکشید و به پزشکتان بگویید. یک برنامه درمانی باید چیزی باشد که پزشک و بیمار، آن را با هم ایجاد کنند و هر دو در موردش توافق داشته باشند. این برنامه می تواند در کلینیک تهیه شود اما این شما هستید که به عنوان فرد بیمار، باید آن را اجرا کنید.
منبع : بهداشت نیوز
