کره لبنی حاوی 82 درصد چربی، 16 درصد آب و 1.5 درصد مواد جامد غیرچرب همچون پروتئین، کلسیم و فسفر است و هر چه رنگ کره زردتر باشد حاوی پیش‌ساز ویتامین A بیشتری است.
کره برخلاف روغن اصیل کرمانشاهی ـ که حاوی 99 درصد چربی است ـ به‌دلیل رطوبت زیادی که دارد برای سرخ کردن مناسب نیست و در مجاورت حرارت زیاد خاصیت خود را از دست می‌دهد و بسرعت به نقطه دود می‌رسد و سمی می‌شود.
کره محلی پرخاصیت تر است یا صنعتی؟
پرسش این است که چرا کره محلی در مقایسه با انواع کره صنعتی، رنگ روشن‌تری دارد؟ آیا مواد مغذی کمتری دارد ؟ علت سفیدی رنگ کره‌های محلی، وجود رطوبت بیشتر در این محصول است.
در ضمن کره‌های صنعتی با دستگاه تولید می‌شود و روش کره‌گیری نیز خود باعث بهبود رنگ محصول می‌شود.
چون میزان چربی کره‌های محلی کمتر و بالطبع مواد جامد غیرچرب آن بیشتر است، می‌توان گفت کره محلی پرخاصیت تر است، اما نسبت به کره‌های صنعتی به‌دلیل رطوبت بیشتر، ماندگاری کمتری دارد.
چگونه به فساد کره پی‌ببریم؟
فساد کره براحتی قابل تشخیص بوده و از نشانه‌های کره فاسد، تغییر رنگ و برگشت طعم آن است. به‌طور معمول کره زرد پررنگ یا کمرنگ است.
کره‌ای که فاسد شده به رنگ سبز یا حتی آبی درمی‌آید. تغییر رنگ، فساد میکروبی را نشان می‌دهد البته لازم است بدانید اگر کره بدون لفاف در مجاورت هوای آزاد قرار گیرد، رطوبت سطحی اش را از دست می‌دهد و رنگ سطح آن نسبت به مرکز کره تیره می‌شود، این نشانه فساد کره نیست و محصول قابل مصرف است.
نشانه دیگر فساد کره، تغییر طعم کره براثر اکسیدشدن چربی‌هاست که موجب ایجاد طعم تند و تیز محصول شده و می‌‌تواند مضر و سرطان‌زا باشد.
این را هم بدانید کره در دمای یخچال فقط به مدت چهار روز قابلیت نگهداری دارد و تا شش ماه می‌توان آن را درون فریزر نگه داشت اما روغن‌های کرمانشاهی همچون روغن‌های مایع یا جامد نباتی به‌دلیل خلوص بالای چربی و فقدان رطوبت در دمای اتاق هم قابلیت ماندگاری دارند.
