دکتر مهدی بلالی این سه کشور را بنگلادش، هند و ایران ذکر و بیان کرد: این درحالی است که قرص برنج به دلیل مسمومیت بالا نباید در دسترس مردم قرار داشته باشد.
پزشک فوق تخصص مسمومیتها گفت: فسفید آلومینیوم یا قرص برنج سمی بسیار مهلک و کشنده است که پادزهر ندارد لذا مسمومیت با آن اغلب منجر به مرگ می شود.
وی افزود: در زمان جنگ به دلیل اینکه مردم برنج را در خانه هایشان انبار می کردند ‘فسفید آلومینیوم’ را برای جلوگیری از فساد در بخش انتهایی کیسه های برنج می گذاشتند مه از همان زمان به قرص برنج معروف شد.
دکتر بلالی ادامه داد: یک عدد قرص برنج برای دوره زمانی یک و دو سال کافی است تا از فساد مقدار زیادی برنج پیشگیری کند.
وی گفت: دسترسی به قرص برنج تنها باید در انحصار سیلوهای غلات، حبوبات و برنج باشد اما به رغم هشدارها برای محدود کردن دسترسی به قرص برنج، هم اکنون برنامه ریزی جامعی جهت کنترل اینگونه سموم در ایران نداریم.
مشاور سم شناسی بالینی سازمان جهانی بهداشت افزود: مواد سمی قرص برنج با شسته شدن تصعید می شود و با پخته شدن هیچ آثاری از آن باقی نمی ماند.
وی بیان کرد: در حالی که خوردن قرص برنج به دلیل سمیت بالای آن مرگ آور است اما این ماده سمی به راحتی در عطاریها و سایر مراکز به فروش می رسد.
دکتر بلالی گفت: از سوی دیگر در حالی طی سالهای اخیر برای دفع ‘ساس’ به ویژه در اماکن عمومی و اقامتی استفاده از قرص برنج شیوع یافته که این نیز اقدام بسیار خطرناک است.
آلومینیوم فسفید که از آن برای ضدعفونی و جلوگیری از آفت زدگی غلات استفاده می شود با نامهای تجاری مختلف همچون کوئیک فوس(Quickphos) و سلفوس'(Celphos) در ایران به نام قرص برنج مشهور است.
بلعیدن و یا حتی استشمام بوی قرص برنج ظرف مدت سه تا چهار ساعت سیستم تنفسی و قلب را دچار اختلال کرده و فرد را در روندی دردناک به تدریج به کام مرگ می کشد.
