آیا مولتیپل میلوما درمان میشود؟

قبلا نشان داده شده بود که ترکیب بندامایستین، بورتزومیب و پردنیزون در درمان عود مالتیپل‌میلوما مفید است. به تازگی اما گزارش شده ترکیب بندامایستین، بورتزومیب، و دگزامتازون (BBD) در درمان خط مقدم بیمارانی که کاندید شیمی درمانی <Chemotherapy>با دوز بالا نیستند، برای دستیابی به میزان پاسخ کلی ۹۱ درصد و در دستیابی به پاسخ کامل (CR) به میزان 9 درصد موثر است.

یک مطالعه تک‌بازویی، برچسب باز، چند مرکزی، و فاز 2 بیماران مبتلا به میلوم متعدد فعال را که فاقد شرایط لازم برای درمان با دوز بالا شیمی‌درمانی و پیوند سلول‌های بنیادی بودند، ثبت‌نام کرد. بیماران لازم بود که عملکرد کلیوی و کبدی مناسب داشته باشند.

درمان با BBD بر اساس 2 برنامه تنظیم شد: یک برنامه اولیه که موثر اما نسبتا سمی به نظر می‌رسد، و یک برنامه اصلاح شده که کمتر سمی بود. در دوز اصلاح شده میزان دوز برای بورتزومیب تغییر و میزان دوز و تعداد دفعات مصرف برای دگزامتازون کاهش داده شده بود.

درمان نگهدارنده در برنامه دوز اولیه برنامه‌ریزی نشده بود، هر چند به بیماران مبتلا به بیماری در وضعیت ثابت یا بهتر از آن درمان نگهدارنده با بورتزومیب و دگزامتازون به مدت 2 سال ارائه شده بود. پیشگیری از هرپس زوستر هم در رژیم اصلاح شده در نظر گرفته شده بود.

از 59 بیمار جای گرفته شده در این مطالعه، 41 نفر برنامه اصلاح شده را دریافت کردند. از 56 بیمار قابل بررسی برای مشاهده پاسخ‌ها، بهترین نرخ پاسخ (ORR) ۹۱ درصد بود و حداقل ۶۸ درصد از بیماران به حداقل یک پاسخ نسبی بسیار خوب رسیده بودند (VGPR)، از جمله رسیدن به CRs در 9 درصد از بیماران.
در بیماران جای گرفته در گروه درمان اصلاح شده، بهترین ORR ۹۲ درصد با دستیابی ۷۲ درصد بیماران به حداقل یک VGPR، از جمله رسیدن به CRs در 13 درصد از بیماران بود.

برای بیماران مسن‌تر از 75 سال، بهترین ORR ۹۵ درصد با دستیابی 77 درصد به حداقل یک VGPR، از جمله رسیدن به CRs در 9 درصد از بیماران بود.

هشتاد درصد از بیماران در گروه درمان اصلاح شده درمان با 8 چرخه درمانی را به پایان بردند، در حالی که فقط 28 درصد از بیماران در برنامه دوز اولیه تمام 8 چرخه را به پایان رساندند. بیست و هشت نفر در گروه درمان اصلاح شده دوز نگهدارنده دریافت کردند که 14 نفر از آنها در زمان قطع داده‌ها تحت درمان بودند.

نویسندگان مطالعه نشان دادند که با این وجود به نظر نمی‌رسد دوز نگهدارنده به بیشتر کردن پاسخ در گروه درمان اصلاح شده بی‌انجامد.

با میزان متوسط پیگیری 1/19 ماه، متوسط زمان بقای بدون پیشرفت (PFS) ۱۵ ماه بود. میزان PFS برای بیماران در گروه درمان اصلاح شده طولانی‌تر گزارش شد (9/18 ماه در مقابل 1/11 ماه). تفاوت معنی‌داری در PFS برای بیماران بیش از 75 سال سن در مقایسه با افراد 75 ساله و جوان‌تر وجود نداشت (7/17 در مقابل 0/15 ماه).
میزان بقای هجده ماه کلی برای 4/71 درصد افراد با درمان با دوز اصلی و 3/85 درصد گروه درمان اصلاح شده، ممکن شد. بیماران مسن‌تر از 75 سال و بیماران جوانتر بقای کلی مشابهی داشتند(2/81 درصد در مقابل 3/81 درصد).

اگر چه تخمین تاریخی برای CR ۱۰ درصد بود، مطالعه حاضر توانست CR ۲۵ درصد را نشان دهد. دلایل متعددی برای نرسیدن مطالعه به CR پیشنهادی خود مطرح شد. این بررسی در یک مرکز نگهداری انجام و نویسندگان مطرح کردند که تعداد بیوپسی مغز استخوان برای تایید CR کم بوده و این باعث تخمین کمتر از واقع CR شده است. یکی دیگر از دلایل ارائه شده، ناتوانی بیماران فاقد شرایط لازم برای انجام پیوند برای رسیدن به پاسخ‌های عمیق بود. نویسندگان مطالعه پیشنهاد کرده‌اند «شاید ۶۸ درصد ≥VGPR بتواند به عنوان یک نشانگر جایگزین برای عمق تاثیرگذاری استفاده شود.» ۶۸ درصد≥VGPR در این مطالعه شبیه به مطالعه اسپانیایی PETHEMA بود (که شامل 17 بیمارفاقد شرایط لازم برای انجام پیوند بود).
عوارض جانبی شایع
‌شایع‌ترین عوارض سمی درجات 1 تا 2 و شامل نوروپاتی، خستگی، کم‌خونی، یبوست، و ترومبوسیتوپنی بودند. عوارض جانبی درجه 3 تا 4 شامل لکوپنی (14 درصد)، نوتروپنی (14 درصد)، خستگی (8 درصد) و ترومبوسیتوپنی (7 درصد) بودند.

درمان اصلاح شده منجر به کاهش بروز زوستر (44 درصد در گروه درمان اصلی و 5 درصد در درمان اصلاح شده) و نوروپاتی درجه 3 (11 درصد در گروه درمان اصلی و صفر درصد در درمان اصلاح شده) شد. دو مرگ ناشی از عوارض درمان نیز گزارش شد.

بر اساس میزان پاسخ، عمق پاسخ، نرخ زنده ماندن عاری از پیشرفت بیماری، و بقا به طور کلی، شبکه ملی جامع سرطان توصیه می‌کند رژیم سه گانه درمان نسبت به درمان دوگانه برای بیمارانی که مناسب پیوند نیستند، مناسب است.

بورتزومیب و/یا لنالیدومید ستون اصلی ترکیب سه گانه هستند، دوگانه بورتزومیب/دگزامتازون و لنالیدومید/دگزامتازون با دوز کم نیز برای این بیماران توصیه می‌شود. مل‌فالان و ترکیبات مبتنی بر تالیدومید توصیه نمی‌شود.

نویسندگان این تحقیق نتیجه گرفته‌اند: سه گانه مبتنی بر بندامایستین «به‌ویژه هنگامی که در طرح درمان اصلاح شده تجویز شود، درمانی امن و موثر به عنوان درمان خط اول بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما محسوب می‌شود که کاندید شیمی‌درمانی با دوز بالا نیستند.»سپید