امیدواری یکی از اصل های مهم است که در زندگی هر کس باید وجود داشته باشد و بدون امیدواری نمیتوان یک زندگی خوب داشت.امیدواری به آینده،امیدواری به زمان حال،امیدواری به زندگی،امیدواری به دنیای بهتر،امیدواری به صلح و … امیدواری هایی هستند که همه افراد باید آن ها را داشته باشد و اگر از آن ها دور شویم مشکلات متعددی برایمان بوجود خواهد آمد.
در حوزه ی مطالعه ی آشفتگی روانشناختی افراد، در مواجه با موقعیت های نامطلوب، توجه به چشم انداز زمان حایز اهمیت است. چشم انداز زمان پنج بعد گذشته ی مثبت، گذشته ی منفی، حال لذت گرایانه، حال قضا و قدری و آینده را دربرمی گیرد. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای امیدواری در رابطه ی بین چشم انداز زمان و آشفتگی روانشناختی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی، 296 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج به روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی انتخاب و از نظر چشم انداز زمان، نشانگان مشکلات روانی و امیدواری مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل و مدل یابی معادله های ساختاری نشان داد که امیدواری، رابطه ی بین حال قضا و قدری و آشفتگی روانشناختی و رابطه ی بین آینده و آشفتگی روانشناختی را میانجیگری می کند. چشم انداز زمان قضا و قدری، دیدگاهی مملو از حس شکست و درماندگی و ناامیدی نسبت به زمان حال است. افراد با چشم انداز زمان آینده گرایش به اهداف بلند مدت دارند. برخوردار بودن از یک تفکر امیدوارانه و داشتن منابع کافی برای تفکر هدف مدار و آشنایی با مسیرهای لازم برای رسیدن به اهداف سبب بهزیستی در افراد می شود.
نویسندگان:
صادق تقی لو: دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا، آستارا، ایران
حمیده لطیفی: دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، بروجرد، ایران.
فصلنامه اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی – دوره 10، شماره 39، بهار 1395.
منبع : ایسنا