در یک تحقیق جدید که بواسطه پژوهشگران انگلیسی انجام گردید ارتباط هیپوگلایسمی شبانه با تغییرات بالقوه ریسک پذیر ضربان قلب در اشخاص مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت معالجه با انسولین هستند، ارزیابی گردید.
نتایج این تحقیق در مجله ی Diabetesمنتشر شد این نتایج نشان می دهد که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که وابسته به تزریق انسولین هستند و مقدار قند خونشان درطی شب افت می کند (هیپوگلایسمی شبانه) دچار ضربان قلب غیر طبیعی یا اختلال در ریتم قلبی (آرتیمی ) می شوند. انواع مختلفی از آریتمی قلبی وجود دارد و برخی از آنها موجب مرگ ناگهانی می شود. سرپرست نویسندگان مقاله دکتر Hellerاز دانشگاه شفیلد می گوید: ما دریافتیم که هیپوگلایسمی در میان این افراد دیابتی نسبتاً شایع است و هیپوگلایسمی شبانه بخصوص با الگوی خاصی از افت قند در ساعاتی از شب هنگامیکه بیمار در خواب است، تکرار می شود. این دوره از هیپوگلایسمی با خطر زیاد کاهش ضربان قلب با ضربان غیر طبیعی همراه است. بر این اساس، مکانیزمی که منجر به افزایش مرگ ومیر درمیان افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان شدید با انسولین که درمعرض خطر قلبی عروقی زیاد هستند را شناسایی کردیم.
این یافته ها از تحقیقی که بروی 25 فرد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان با انسولین بوده و دارای خطر شناخته شده ی بیماری قلبی بودند، بدست آمد.
پس از مانیتورینگ مداوم قندخون برای گزارش میزان قندخون بیماران و استفاده از مانیتور هولتر با 12 لید برای بررسی فعالیت قلب در طی 5 روز، دانشمندان دریافتند که افت قندخون شبانه بطور مشخصی سبب افزایش خطر کاهش ضربان قلب( بردی کاردی) وسایر انواع آریتمی های قلبی درمقایسه با قند خون نرمال درطی خواب می شود.
کاهش ضربان قلب یا هیچ ضربان قلب غیر طبیعی درطی روز در میان شرکت کنندگانی که در شب دچارعلایم هیپوگلایسمی بودند، در طی روز گزارش و مشاهده نشد.
نویسندگان مقاله نتیجه گیری کردند که در این تحقیق کوچک ارتباط مستحکمی بین هیپوگلایسمی شبانه و آریتمی های قلبی میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 وابسته به انسولین مشاهده گردید.این موضوع می تواند توضیحی برای مرگ ناگهانی و بی علت برخی از مبتلایان به دیابت نوع 2 در خواب باشد.
منبع-http://www.diabetestma.org
