دکتر وحید عارفی جراح و متخصص بیماری های لثه( پریودانتیکس)
آدرس: خیابان شریعتی- جنب حسینیه ارشاد-کوچه ارشاد-پلاک 3- طبقه 2 واحد 25.
تلفن تماس و مشاوره: 02122894246
استحکام وسلامت استخوان فک= نجات دندان های لق
جراحی های استخوانی و درمان های جراحی دهان و دندان کاری بسیار تخصصی است که فقط از عهده متخصصان بر می آید. به ویژه اگر جراح به درمان با متد های روز دنیا مثل لیزر درمانی تسلط داشته باشد سرعت کار بالاتر، درد و معطلی کمتر و نتیجه کار رضایت بخش تر است. اگر به داشتن مهارت، تجربه و تسلط به ابزار کار به روز در دندانپزشکی معتقد هستید حتما از خدمات دندانپزشکی دکتر عارفی راضی خواهید بود.
دکتر عارفی جراح و متخصص بیماری های لثه با 18 سال سابقه در این رشته، در انجام ، ایمپلنت و روش‌های لیزری در دندانپزشکی عمومی به وسیله لیزر تراپی است و دوره فلوشیپ لیزر را در آلمان گذرانده است. دوره اولیه ایمپلنت را نزد پروفسور برانمارک و هرتل در سال 1993 فراگرفته و به دنبال آن مدارک متعددی در ارتباط با ایمپلنت و جراحی های پیشرفته استخوانی در داخل و خارج از کشور اخذ نموده است.
عمل های استخوانی روی چه افرادی انجام می شود و چه تغییراتی رخ خواهد داد؟
بیماریهای لثه درگیری های استخوانی هم ایجاد می کنند و باعث لق شدن دندان ها می شوند و این یکی از مهم ترین شکایات افراد است. بنابراین ما در عمل های تخصصی لثه می آییم و استخوان ساپورتینگ یا پیرامون دندان را که باید نگه دارنده دندان باشند را با روش های مختلف جبران می کنیم و این می تواند به طریق این باشد که استخوانی که به دلیل بیماری های عفونی لثه از کناره دندان ها یا ریشه ها به مقداری دفع شده است این ها را ما با مواد استخوانی جبران می کنیم و با لایه هایی این ها را حفاظت می کنیم تا استخوان دوباره تشکیل شود و استحکام دندان از لقی بیشتر شود. در مکان هایی که ریشه ها از هم جدا می شوند و در دندان های خلفی خیلی اتفاق می افتد که استخوان مرکز بین ریشه ها از بین می رود که در گذشته اینگونه ریشه ها را می کشیدند اما امروزه ما می توانیم این ها را با امدادهای استخوانی بتوانیم استخوان را به حالت طبیعی برگردانیم.
محل هایی هست که استخوان به طور کلی از دست داده است که این در حیطه کار تخصصی ما است و کلاً استخوان آنقدر از دست رفته است که دندان به حدی لق شده است که شخص دندان را از دست داده است. این ارتفاع استخوان به حدی کم شده است که شخص نمی تواند هیچ کاشت یا ایمپلنت بگذارد حتی دندان های مصنوعی را هم بعضی نمی توانند به دلیل کوتاه شدن استخوان بگذارند. ما در این روش ها ارتفاع استخوان را به وسیله بلاک های استخوانی و به وسیله پیچ های مخصوص روی استخوان نصب می شوند و در کناره آن با مواد استخوانی بیلداب یا افزایش حجم می دهیم و ارتفاع را تا دو سه میلی متر یا بیشتر بالا بیاوریم که ارتفاع فکی را بتوانیم برای کارهای بعدی تأمین کنیم.
یکی دیگر از روش ها استفاده از مش های تیتانیومی است که این مش های تیتانیومی به وسیله یک پانچ هایی یا پیچ هایی به استخوان های بدنه وصل می شوند و می توانند مواد استخوانی را حفظ کنند و حدوداً بین شش تا نه ماه و بعد ارزیابی کنیم که اگر استخوان تشکیل شده است بتوانیم روی استخوان کار کنیم.
یک روش دیگر هم این است که به جای مواد استخوانی از خارج از بدن، از استخوان خود شخص استفاده کنیم. البته در این روش کمی موجودیت استخوان شخص مطرح است که از کجا می توانیم برداریم و شخص باید این دهنده را در استخوانش داشته باشد که در این صورت این روش یا روشی که آتوجنوس بن گرفت به آن می گویند این می تواند انجام شود و خیلی بهتر است و معمولاً موفقیت آن صددرصد است و اینکه اگر بخواهیم از خود شخص بگیریم هم دو محل را باید جراحی کنیم و در محیط دهان که آیا این موجودیت بافت دونر یا دهنده در آنجا باشد یا نه که این را مطمئن نیستیم.
دکتر عارفی: اگر موجودیت استخوان در آن بخش وجود داشته باشد اولویت ما با پیوند استخوانی است که از خود فرد گرفته می شود
اگر موجودیت آن باشد و شرایط هم آمادگی این را داشته باشد بهترین کار، پیوند استخوان توسط استخوان خود شخص است.
یک بخش از لثه ریشه هایی است که عفونت دارند ولی شخص نمی داند که این ها را باید چکار کند و تقاضا دارند که روی ریشه های عفونی شدید یا ریشه هایی که آبسه دارند یا داشته اند بیایند و در همانجا ایمپلنت بگذارند که این کار تقریباً غیر ممکن است به دلیل محیطی که در واقع عفونت ها و میکروب های بسیار مهلکی آنجا زندگی می کنند و فعال بوده یا هستند اثراتی از آنها هست، این مناطق اجازه اینکه ایمپلنتی در آنجا کاشته شود و با استخوان جوش بخورد را نمی دهد واین کار ناموفق است و خیلی ها این اشتباه را می کنند و این کار را می کنند و برای همین هم خیلی شایع شده است ایمپلنت لق می شود و ایمپلنت چیز خوبی نیست که این اصلاً صحت ندارد و این صرفاً بستگی به این دارد که شخص کننده این کار، چقدر تخصص و تجربه دارد و در این موارد تشخیص او چقدر می تواند درست باشد که همه حاصل تشخیص های غلط است که ایمپلنت ها از بین می روند.
اگر بخواهند قسمتی که عفونت وجود دارد و دندان افتاده است و لثه عفونی است، ایمپلنت بگذارند، شما توصیه می کنید که اولین اقدام چه چیزی باشد و بعداً این کار انجام شود؟
دکتر عارفی: در دندان هایی که عفونت شدید داشته اند و سابقه عفونی دارند این ها باید از جای خودشان خارج شوند و در مکانی که این ها عفونت درانتهای ریشه ها فعال بوده و حجمی برای خودش پیدا کرده است آن حجم باید کاملاً از آن منطقه دفع و تراشیده شود که این کار اول به صورت مکانیکی انجام می شود و امروزه ما به روش های لیزری می توانیم بهترین حرکت انتی ماکروبیال یا انتی باکتریال را انجام دهیم زیرا این باکتری ها در منافذ استخوان پیرامون هم خانه دارند و به آنجا وصل هستند و ما فقط با وسایل مکانیکی نمی توانیم تراش دهیم و کاملاً کیسه یا مجموعه آنها را دربیاوریم و قبلاً ما از آنتی بیوتیک ها استفاده می کردیم در این مکان ها و انتهای استخوان که آنتی بیوتیک ها خوب بودند ولی قطعی نبودند اما لیزرها ثابت کردند که تابش آنها می تواند تقریباً جمعیت میکروبی را به صفر برساند. بنابراین خیال ما راحت است که هیچ فعالیتی دوباره شروع نمی شود.
مرحله بعدی این است که ریشه وقتی که از جای خودش در می آید، تیغه های استخوان پیرامونش به دلیل نازک بودن ممکن است بین سی تا سی و پنج درصد در همان یکی دو ماه اول این تیغه های استخوان تحلیل روند یا کوتاه شوند، به صورت عمودی، که اگر این اتفاق بیفتد شخص دچار مشکل بزرگی می شود که آن حد یا لبه استخوانی اش را نسبت به دندان های دیگر در آن منطقه از دست می دهد و اگر کسی بخواهد در انجا ایمپلنتی بگذارد مجبور است ایمپلنت را پایین تر از دندان های پیرامون بگذارد و این باعث می شود که تاج ایمپلنت پایین تر از دندان های کناره می رود و شخص به طور همیشگی دچار مشکل بهداشت کنترل می شود و گیر غذایی شدید دارد و آنقدر با این موضوع دست به گریبان خواهد بود که رضایتش را جلب نمی کند.
اگر احیاناً به طور اشتباه پزشکی روی دندان عفونی و لثه عفونی ایمپلنت را به کار ببرد چه عوارضی ممکن است داشته باشد؟
دکتر عارفی: عارضه آن این است که دندانی که عفونی شده باشد و مرتباً فعالیت میکروبی در آن اتفاق می افتد یا انتهای ریشه، ایمپلنت هم دقیقاً مانند آن دچار آبسه می شود و در واقع ورم های مختلف اتفاق می افتد و شخص دچار درد در آن منطقه می شود. گاهی اوقات ایمپلنت اول جذب می شود ولی بعد شروع به ترشحات میکروبی می کند و برای شخص یک مخمصه بزرگ می شود و بهتر این است که این کار اصلاً انجام نشود.
ما استخوان را در آن منطقه حفظ می کنیم که به آن پروسه ساکت پریزر ویشن می گوید. این پروسه ساکت پریزر ویشن یعنی تیغه استخوان به وسیله نگهداری منطقه یا ارتفاع ریشه در حد خودش نگه داشته می شود، به وسیله مواد استخوانی که در ریشه تزریق می شود یا گذاشته می شود و به وسیله غشاهایی که اجازه نمی دهد استخوان با بافت نرم درگیر شود؛ بنابراین استخوان در یک محفظه خیلی امن و خوبی می ماند تا آن ارتفاع خودش را حفظ کند و معمولاً باید حداقل دو تا سه ماه این زمان بگذرد تا استخوان جوان در آنجا تشکیل شود و براساس رادیوگرافی های بعدی تشخیص داده شود که استخوان به حد لازم از نظر سختی رسیده است و بعد ایمپلنت را در آن بگذاریم.
دکتر وحید عارفی جراح و متخصص بیماری های لثه( پریودانتیکس)
آدرس: خیابان شریعتی- جنب حسینیه ارشاد-کوچه ارشاد-پلاک 3- طبقه 2 واحد 25
تلفن تماس و مشاوره: 02122894246
