همه ی ما تا حدودی کارهای روزانه ی خود را فراموش می کنیم. گاهی وسایل خود را جایی قرار می دهیم و پس از آن هر چه فکر می کنیم یادمان می رود آنها را کجا قرار داده ایم. شاید پیش خود فکر کنید نکنه من به آلزایمر دچار شدم و شاید این همان علائم آلزایمر باشد. ولی نگران نباشید. نائب رییس انجمن مغز و اعصاب تاکید کردند که این دسته از فراموشی ها هیچ ربطی به آلزایمر ندارد.
دکتر بابک زمانی، با بیان اینکه رسانه‌ها نباید در زمینه اطلاع رسانی در مورد بیماری‌های زوال عقل اغراق کنند، اظهار کرد: این کار ممکن است باعث وحشت عمومی در مردم شود. مردم هم باید این وحشت از ابتلا به آلزایمر را که در تمام سنین به جان آنها افتاده است را کنار بگذارند و نگران ابتلا به این بیماری نباشند. کسانی که نگران فراموشی خود هستند، هنوز آلزایمر نگرفته‌اند چون افرادی که به آن مبتلا می‌شوند، متوجه آن نمی‌شوند. همچنین فراموشی‌های گذرایی که گاهی به سبب زندگی روزمره اتفاق می‌افتد به هیچ وجه به معنی آلزایمر نیست.
وی ادامه داد: افزایش زوال عقل تاحدود زیادی به خاطر افزایش طول عمر مردم، طبیعی است. همچنین این امکان وجود دارد که به علت کاهش زاد و ولد، جمعیت جوان کشور کم شود و متوسط سنی جمعیت افزایش یابد و در نتیجه با زوال عقل بیشتر روبرو شویم.
زمانی، همچنین به افزایش دانش درباره بیماری‌های دمانس و تشخیص بیشتر آنها اشاره کرد و گفت: با توجه به این موضوع بسیاری از بیماری‌های زوال عقل که در گذشته تشخیص داده نمی‌شد یا به عنوان بیماری‌های روانی شناخته می‌شد، امروزه به درستی تشخیص داده می‌شوند. افزایش زوال عقل به معنی افزایش شیوع آن نیست؛ بلکه به معنی افزایش سالمندی و درک و تشخیص بیماری‌ها است.
نائبب رییس انجمن مغز و اعصاب ایران همچنین اضافه کرد: متاسفانه در ایران سیستم ثبت بیماری‌ها به شکل صحیح وجود ندارد، البته تلاش‌هایی برای گسترش آن آغاز شده است. شیوع این بیماری بین ایرانی‌ها و کسانی که از نظر نژادی شبیه ما هستند، تفاوت چندانی نیست. این نوع بیماری‌ها بیشتر به ریشه نژادی بازمی‌گردد و آمار آن بین ایرانی‌ها با اروپاییان مشترک است.
وی افزود: افزایش فعالیت فکری و فیزیکی به صورت مطالعه و ورزش، باعث می‌شود بخش ذخیره مغز گسترش قابل توجهی پیدا کند، بروز علائم دمانس را به تاخیر اندازد و از شدت آن بکاهد. کسانی که تا سالمندی به کار روزانه خود ادامه می‌دهند، این بیماری‌ها در آنها شیوع و شدت کمتری دارد.
زمانی شایع‌ترین نوع دمانس را بیماری آلزایمر معرفی کرد و افزود: بروز نشانه‌های این بیماری از سنین 70 یا 80 سالگی آغاز می‌شود و کمتر از نیمی از مردم در سنین 90 سالگی درجاتی از آن را خواهند داشت. اما دمانس محدود به این بیماری نیست؛ بیماری دیگری به نام FTP نیز در سن 50 یا گاهی قبل از آن بروز و بیشتر با علائم رفتاری خود را نشان می‌دهد. این بیماری در تیپ یک با اختلال تکلمی خود را نشان می‌دهد و در تیپ دو با اختلال رفتاری بروز می‌کند و سپس سایر علامت‌های زوال عقل آغاز می‌شود.
نایب رییس انجمن مغز و اعصاب همچنین بیان کرد: تا حدود زیادی اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، قابل کنترل است ولی از آن مهم‌تر نحوه برخورد با بیماری است که دچارزوال عقل شده است؛ چرا که دیگران تصور می‌کنند او دچار بیماری روانی شده است، تمارض می‌کند و حتی ممکن است با او برخورد کنند.
زمانی، مسئولیت مراقبت از بیماران مبتلا به دمانس را در تمام دنیا اجتماعی و دولتی عنوان کرد و گفت: دولت باید تا جایی که ممکن است امکانات نگهداری این بیماران در موسساتی که در خور آنها باشد را فراهم کند. این بیماری بسیار پرهزینه است؛ به همین دلیل باید امکانی فراهم شود تا بار ناشی از آن از خانواده‌هایی که دچار مشکلات بسیار زیادی هستند، برداشته شود.
ایسنا
