در طی ۲۰ سال پیش گروه بزرگی از پژوهشها مربوط شده بود به تاثیرات منفی دیرزایمان کردن بانوانی که تحصیلات، حرفه و استقلال مالی را به مادر شدن برتری داده بودند.
تحقیقاتی که این هفته در سوئد منتشر شده است شاید برای اولین بار، حاکی از ضایعات بهداشتی است که پدر شدن در سنین بالا بر کودکان تحمیل می کند.
در یک تحقیق بسیار وسیع، گردآوری شده از دو و نیم میلیون کودکی که در ظرف ۳۰ سال گذشته در سوئد به دنیا آمده اند، محققین متوجه شدند کودکانی که پدران مسن داشته اند از مشکلات روانی بیشتری برخوردار هستند. به طور مشخص، درصد بالاتر خودکشی، ADH و Autism از جمله ضایعاتی هستند که نصیب کودکانی شده است که در بدو تولد پدران مسن داشته اند.
یکی از نتایج اولیه تحقیقات روانشناسان سوئدی، کم شدن حجم انتقادهای جامعه از مادران بالای ۳۵ سال است که به خاطر شرائط زندگی جدید، روز به روز بر سن مادر شدن شان افزوده می شود.
برداشت منطقی از تحقیقات جدید قرار نیست بیزاری و اعتراضی که متوجه زنان شاغل شده بود را با چرخشی به سمت پدران مسن بکشاند. اما همزمان می تواند این ادعا را به زیر سئوال ببرد که مردان محدودیت زمانی برای پدر شدن ندارد.
به عبارت دیگر، به همان شیوه که زنان آموخته اند از طریق جلوگیری از مادر شدن در سالمترین سال های باروری به قدرت و استقلال مالی برسند، مردان نیز دیگر نمی توانند به این دلخوش باشند که همه توجه شان را برای ایجاد قدرت اقتصادی و اجتماعی خود قرار دهند و نگران پیری و در خطر قرار دادن فرزندان آینده خود نباشند.
به این مسئله از یک زاویه دیگر هم می توان نگریست. به طور سنتی، مردانی که همه انرژی خود را صرف تحصیلات و تخصص و یا حتی راه اندازی تجارت می کردند می دانستند و می توانستند با گرفتن همسری جوان تعادل سنی به هم خورده در خودشان را جبران کنند. پدر شدن دانلد ترامپ ۵۹ ساله با داشتن همسر ۲۳ ساله، یک نرم تقریبا مورد قبول در جامعه بود و تحقیقی در باره تاثیرات بهزیستی فرزندانِ پدران مسن صورت نگرفته بود.
تحقیقات جدید روانشناسان سوئدی، گوشزد می کند که به طور کلی، شیوه زندگی جدید و تلاش انسانها برای تثبیت موقعیت اقتصادی شان تاثیرات منفی بر کودکان شان خواهد داشت و بهتر است به فکر راهکارهایی بود که محدود به بیزاری و تنفر به دلائل اولیه و واکنشی نیستند.
منبع-http://marde-rooz.com/