از اختلال تغذیه ای پراشتهایی روانی چه میزان اطلاع دارید؟ خورد و خوراک این افراد غیرارادی و غیرقابل کنترل خواهد بود، برخی عوامل مانند استرس ،تنش و اضطراب می تواند پراشتهایی روانی را در مبتلایان شدت ببخشد، خانم هایی که از این عارضه رنح میبرند ویژگی های رفتاری خاصی دارند ،احساسات آن ها تاثیرات فراوانی بر پراشتهایی شان خواهد گذاشت.
پر اشتهایی روانی بر عکس اختلال بی اشتهایی روانی یکی از نشانگان پرخوری – پاکسازی است. ویژگی آن مصرف وسواس گونه غذاهای پر کالری و در پی آن اقدام به دفع آنهاست. پرخوری و پاکسازی در طی روز بارها تکرار میشود. میزان مصرف کالری برای هر دوره ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ کالری و غذاهای اصلی کربوهیدراتها هستند. بسیاری از بیماران توانایی درک احساس سیری را ندارند. متداولترین روش پاکسازی ایجاد استفراغ است. در مواردی فرد مبتلا از آمفتامین ها، تنقیه، داروهای ملین، تمرینات بدنی وسواس گونه یا روزه داری برای خنثی کردن اثر غذای حجیم مصرف شده استفاده میکند.
خانواده افراد مبتلا به پر اشتهایی روانی ممکن است یک یا چند مورد از ویژگی های زیر را داشته باشند.
۱-استرس و کشمکش بیشتر زمان صرف غذا و نیز استفاده از غذا به عنوان وسیله ای برای تنبیه یا اعمال نفوذ و تاکید بیش از اندازه بر روی وزن و رژیم در پیشینه آنان دیده میشود.
۲- مکالمه های صورت گرفته در زمان صرف غذا اغلب توام با کشمکش و تسلط در تین مکالمات با والدین بوده، در حالی که تلاش کودکان برای بیان عقایدشان سرکوب میشود.
۳- کودکان برای سریعتر خوردن، تمیز کردن بشقابشان و تمام کردن غذا در همان زمانی که بقیه اعضای خانواده غذای خود را تمام میکنند خود را تحت فشار ببینند.
۴- از غذا به عنوان وسیله ای برای پاداش یا تنبیه استفاده میشود. دختران در صورت رد غذای تعارف شده توشط سایر اعضای خانواده دچار استرس و احساس گناه میشوند.
۵- زنان مبتلا به پر اشتهایی روانی گزارش میکنند که خانواده به وزن و ظاهر فیزیکی و جذابیت اهمیت زیادی میدهند.
۶- زنان مبتلا به پر اشتهایی روانی گزارش میکنند که از دوره خردسالی به وزن خود فکر میکردند و نگران بودند.
والدین و متخصصان عرصه های آموزش، بهداشت جسم و روان باید از تاثیر عمیق فشارهای اجتماعی برای همنوایی با استانداردهای غیر واقع گرایانه ظاهر مقاومت و آنان را در زمینه تغذیه، ایده آل های واقع گرایانه جسمی و کسب عزت نفس و خود اثر بخشی راهنمایی کنند. توجه به پیشگیری از از اختلالات خوردن قبل از آنکه مسایل فوق به بروز مشکلات جدی در خوردن منجر شود، امری ضروری است. پیشگیری، مداخله زودرس و اجرای برنامه های درمانی برای نوجوانان در معرض خطر گاه میتواند از مزمن شدن اختلالات پر اشتهایی روانی پیشگیری کند.
افکارنیوز
