دکرون نوع خاصی بیماری است که موجب بروز درد در تاندون دست می شود. عده زیادی از افراد ممکن است به این بیماری مبتلا باشند و از بیماری خود آگاهی نداشته باشند. این بیماری علائم خاص مربوط به خود را دارد که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. در ادامه با دکتر سلام همراه باشید.
سطح داخلی این غلاف ها از لایه بسیار ظریف دیگری بنام لایه “سینوویال” پوشیده شده است که مایع لزجی به نام مایع سینوویال را ترشح می کند. این مایع سطح بین تونل و تاندون را لغزنده کرده و موجب می شود تا تاندون به راحتی و با کمترین مقاومت در
داخل تونل به جلو و عقب حرکت کند.
گاهی بعضی تاندون ها و غلاف آنها به عللی متورم می شوند. در این حالات حرکت تاندون در داخل غلاف به سختی و با درد انجام می شود. در بیماری دکرون، تاندون هایی که از مچ دست عبور کرده و به شست می رسند، دچار این مشکل می شوند.
در خصوص بیماری دکرون، علائم، تشخصی و درمان آن با “دکتر علیرضا مقتدری، متخصص طب فیزیکی و الکترودیاگنوز” گفتگویی داشتیم که مشروح ان در ادامه از نظرتان می گذرد:
بیماری دکرون چیست و این بیماری چه قسمت هایی از مچ دست را تحت تاثیر قرار می دهد؟
بیماری دکرون یا “تاندنیت دکرون” بیماری تاندون ها و غلاف تاندون های اطراف مچ دست است، به گونه ای که در این بیماری به علت التهاب ایجاد شده، حرکت تاندون در درون غلاف آن دردناک می شود.
در بیماری دکرون تاندون هایی که از مچ دست عبور کرده و به شست می رسند و کارشان حرکت دادن شست است دچار مشکل می شوند. در این بیماری تاندون عضله “اکستانسور کوتاه شست” Extensor pollicis brevis و دور کننده بلند شست Abductor pollicis longus دچار التهاب و کلفتی شده و حرکت آنها در داخل غلاف تاندون مشکل و دردناک می شود.
علت این بیماری چیست و بیشتر کدام گروه از افراد را مبتلا می کند؟
معمولا علت بیماری دکرون حرکت زیاد مچ دست است که موجب التهاب تاندون های شست و غلاف آنها می شود. گاهی این عارضه در آرتریت روماتوئید یا در حین بارداری دیده می شود. بیماری معمولا در
میان زنان میانسال بروز می کند.
نشانه های بیماری دکرون کدام است و کدامیک از علائم بیشتر در میان افراد شایع است؟
مهم ترین علائم بیماری شامل در د مچ دست، تمورم، صدا دادن مچ دست و محدودیت حرکت است.
در واقع درد مچ دست، شایع ترین علامت این بیماری است، به گونه ای که درد در سطح خارجی مچ دست، یعنی در طرفی که شست قرار دارد احساس می شود. این درد ممکن است به ساعد هم انتشار پیدا کند.
این در حالی است که درد با حرکت مچ دست و یا حرکت شست تشدید می شود. این شدید شدن درد در حرکاتی مانند چرخاندن دست، مشت کردن یا گرفتن اجسام بوجود می آید.
همچنین ورم در مچ دست و در طرفی که شست قرار دارد دیده می شود، به صورتی که این تورم در محل غلاف تاندون تحریک شده است.
مبتلایان به این بیماری، یک احساس تقه یا خرخر در موقع حرکت دادن مچ دست یا شست را در خود احساس می کنند و حرکت شست و مچ دست به علت درد در آنها محدود می شود.
روش های تشخیص بیماری کدامند و در چه صورت تشخیص داده می شود که فرد دچار بیماری دکرون شده است؟
تست فینکل اشتاین Finkelstein test از شیوه های تشخیص بیماری دکرون است. در این تست، بیمار شست خود را با انگشتان دیگر می گیرد و پزشک به آرامی مچ دست بیمار را به طرف استخوان “اولنا” خم می کند. با این کار تاندون تحت کشش قرار گرفته و درد بیمار بیشتر می شود.
روش دیگر معاینه این است که پزشک از بیمار می خواهد شست خود را “ابداکت” کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت
شدن انگشت شست بیمار می شود. سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک، موجب بروز درد در بالای مچ دست می شود.
در صورت تشخیص بیماری توسط پزشک، مراحل درمان چگونه صورت می گیرد و این روش ها تا چه حد موثر هستند؟
مهمترین روش های درمان شامل تغییر رفتار، گرم کردن، مصرف دارو، آتل، تزریق و جراحی است.
در روش تغییر رفتار از فرد خواسته می شود تا کارهایی را که موجب درد می شود، کمتر انجام دهد تا درد کمتر شود.
همچنین با گرم نگاه داشتن مچ دست به طور مثال با استفاده از یک مچ بند کشی، می توان درد را کاهش داد.
استفاده از داروهای ضد التهابی مانند “سلکوکسیب” یا “پیروکسیکام” می تواند التهاب و درد را کم کند.
در روش آتل یا اسپلینت مچ دست بیمار به مدت چند هفته در یک اسپلینت یا با یک گچ کوتاه بی حرکت می شود. این کاهش حرکت موجب می شود تا سایش تاندون در داخل غلاف کمتر شده و درد و تورم کاهش یابد.
همچنین گاهی پزشک برای کاهش تورم و درد از تزریق “کورتیکوستروئید” در غلاف تاندون استفاده می کند.
اگر روش های ذکر شده موثر واقع نشد، چه شیوه های را برای درمان بیماری توصیه می کنید؟
اگر درد با انجام اقدامات ذکر شده خوب نشود، پزشک معالج ارتوپد ممکن است تصمیم به جراحی بگیرد. درمان جراحی شامل برش روی غلاف تاندون است، به طوری که تونل باز شود و تاندون دیگر توسط غلافی احاطه نشود.
