پژوهشگران با بررسی راهی جدید موفق شدند تاثیر و سرعت بهبود داروهای ایبوپروفن را افزایش بدهند که این دستاورد باعث می شود بهبود بیمار سریع تر و عوارض ناشی از مصرف این دارو کمتر شود.
ساینس دیلی، در حالی‌که گرافین با خواص فوق العاده خود در حال تحول حوزه‌های مختلف علمیست، همراستا با آن، یکی از جدیدترین انواع مواد نانومتخلخل به نام چارچوب‌های فلزی – آلی (MOFs) نیز در حال تغییر حوزه‌های مختلف علم است. محققان دانشگاه نورث وسترن با استفاده از MOFs سرعت عمل و تاثیر داروهای ایبوپروفن را افزایش داده‌اند.
چارچوب‌های فلزی – آلی از یک شبکه مولکول‌های آلی و فلزی تشکیل شده‌اند. با تغییر مولفه‌های یک MOF می‌توان کاربرد آن را نیز تغییر داد.
یکی از ویژگی‌های مفید این مواد قابلیت جمع کردن سطح وسیعی از آنها در قالب اشکال کوچک است.
این سطوح برای به دام انداختن انواع مختلفی از مولکول ها کاربرد دارند. به همین علت مواد MFO برای تحصیل آب از هوای خشک، جذب مواد آلاینده از آب آشامیدنی، ساخت پارچه‌هایی با قابلیت نابودکردن مواد شیمیایی مورد استفاده در تسلیحات و ساخت یک سیستم بویایی شیمیایی بسیار حساس استفاده شده است.
محققان دانشگاه نورث وسترن با استفاده از مولکول‌های شکر در ساختار حلقوی موسوم به cyclodextrin و کاتیون‌های فلزی قلیایی یک MFO ساختند که امکان به دام انداختن مولکول‌های داروی ایبوبروفن را دارد.
ایبوبروفن نوعی داروی ضدالتهاب و ضد درد است.
در آزمایشات اولیه ای که با استفاده از موش‌ها انجام شد، مولکول‌های ایبوبروفن به دام افتاده در MFO ظرف 10 تا 20 دقیقه وارد جریان خون شدند. این زمان معادل زمانی است که برای ورود ژل‌های بلعیدنی ایبروپروفن به جریان خون نیاز است. با وجود این مدت زمان بقای دارو در جریان خون دو برابر مدت دوام قرص‌های بلعیدنی است. محققان هنوز علت افزایش طول عمر دارو را نمی‌دانند؛ اما امیدوارند بتوانند در تحقیقات بعدی قابلیت‌های این روش را یک گام به جلو ببرند و آن را به یک فرآیند تجاری تولید دارو بدل کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Molecular Pharmaceutics منتشر شده است
منبع/ایرنا
