عفونت های بیمارستانی یک مشکل جدی مراکز بهداشتی درمانی می باشند وهرساله هزینه های زیادی را به بیماران ومراکز بهداشتی درمانی تحمیل می کنند و میزان عفونت بیمارستانی در یک مرکز بهداشتی درمانی نشان دهنده کیفیت خدمات ارائه شده در آن مرکز می باشد.
اين عفونت ها باعث طولاني شدن مدت اقامت در بيمارستان، ناتواني طولاني مدت، افزايش مقاومت ميکروارگانيزم ها به آنتي بيوتيک ها و تحميل هزينه به بيماران و جامعه مي شود.
شستن دست مي تواند تا 80 درصد عفونت های بيمارستانی را کاهش دهد و در مطالعه انجام شده در بیمارستان امام رضا(ع) ازهر5 موقعیت برای بهداشت دست تنها 2 مورد شستن دست ها با محلول حاوی الکل انجام میگیرد.
استفاده از دستکش احتمال آلودگی دست ها را کاهش مي دهد ولي از اکتساب باکتری ها طی مراقبت به طور کامل جلوگيری نمی کند و با آلودگي سطح بيرونی دستکش احتمال انتقال ميکروب ها به ساير بيماران وجود دارد.
پنج زمان واجب و ضروري براي رعايت بهداشت دست شامل قبل از تماس دست به بيمار، قبل از انجام روش پاکيزه و آسپتيک ( قبل از انجام يک تزريق وريدي يا مراقبت از زخم )، بعد از تماس با مايعات بدن، بعد از تماس دست به بيمار و بعد از تماس با محيط اطراف بيمار است .
