با گذشت زمان و تکنولوژی شدن زندگی در حاشیه همه دگرگونی هایی که در جهان کنونی ایجاد شده غذاهای مورد استفاده ما نیز پیشرفته‌تر وبغرنج تر شده است. هزاران سال قبل غذاهای
انسان‌ها چیزی جز آنچه در طبیعت پیدا می‌شود نبود؛ اما در دنیای امروز پیشرفت صنایع و کارخانه‌های تولید مواد غذایی، بازارهای مواد غذایی و زندگی صنعتی رژیم غذایی ما را به کلی تغییر داده است. بعضی از این غذاها واقعاً هوشمندانه و مبتکرانه طراحی می‌شوند اما از طرف دیگر تأثیرات آن‌ها بر سلامتی را نیز نباید نادیده گرفت.
در اینجا می‌خواهیم برخی حقایق درباره مواد غذایی را به شما بگوییم. برخی از آن‌ها ممکن است شما را خوشحال و برخی ممکن است ناراحت کننده باشد. فراموش نکنید ما نمی‌خواهیم به شما بگوییم این مواد غذایی را از این پس استفاده کنید یا استفاده نکنید. بلکه هدفمان افزایش آگاهی شما و همچنین شناخت صحیح رژیم غذایی‌تان است.
1. گوشتی که شما می‌خورید می‌تواند بگوید حیوان بیچاره تحت استرس بوده یا نه!
بدون شک دام‌های سالم‌تر فرآورده‌های لبنی و گوشتی سالم‌تری هم خواهند داشت؛ اما جالب است که مطالعات نشان داده‌اند گوشت و شیر گاوهای جوان و شاد! یعنی همان‌هایی که در دوران بقا جنب و جوش بیشتری داشته‌اند طعم و مزه بهتری دارد. جالب‌تر آنکه تحقیقات جدید اظهار می‌کنند: گوشتی که شما از مغازه‌ها خریداری می‌کنید و به خانه می‌آورید می‌تواند به شما بگوید که حیوان زبان‌بسته در زمان ذبح شدن چه حالی داشته.
چگونه؟
عضلات حیوانات (و نیز انسان‌ها) حاوی قندی به نام گلیکوژن است که بعد از مرگ به لاکتیک اسید تبدیل می‌شود. این همان چیزی است که گوشت را ترد، خوشمزه و نیز مقاوم به باکتری‌ها می‌کند. زمانی که حیوان تحت استرس باشد، مثلاً ترسیده باشد، خسته باشد یا بیمار شده باشد، میزان گلیکوژن عضلات کاهش یافته و صرف سوخت و ساز بدن، تامین انرژی و مقابله با این استرس واردشده به بدن می‌شود. پس سطح لاکتیک اسید بدن این حیوان بعد از ذبح به طور قابل‌توجهی پایین‌تر از سایر دام‌های سالم است. این همان تغییری است که در ذبح دام‌های پیر و سالخورده، دام‌های دچار سوءتغذیه، بیماری، استرس بالای دام‌هایی که در خانه ذبح می‌شوند و نیز رفتار خشونت‌آمیز با دام‌ها در قبل از ذبح و یا آزار دام‌ها روی می‌دهد.
مثلاً در مورد گوشت گاو و گوسفند، دقت داشته باشید گوشتی که می‌خرید کمی آبکی، به رنگ قرمز روشن باشد و زمانی که آن را فشار می‌دهید به راحتی فرو نرود و بافت آن ارتجاعی باشد؛ یعنی بعد از فشار دادن سریعاً برگردد؛ اما گوشت‌های خیلی نرم و خیلی شل را انتخاب نکنید. اگر گوشتی را دیدید که رنگ آن کدر، تیره رنگ، خشک و شل است، بدانید که این گوشت گوشت یک دام ناراحت و افسرده و یا یک دام رنج‌کشیده و دنیا دیده بوده است.
2. کرفس یک زمانی خیلی بیشتر از این‌ها محبوب بود!
کرفس در زمان‌های قبل از پرورش محلی در زمین‌های کشاورزی، یک گیاه وحشی خیلی معروف به نام smallage بوده است. این گیاه به قدری تلخ و البته پُر خاصیت بوده که مردم مجبور بودند برای خوردن آن و رسیدن به خواص تغذیه‌اش آن را برای چندین ساعت بجوشانند. این گیاه به رنگ سبز تیره بوده، ساقه‌های توخالی داشته و بر روی آن تیغ‌های تیزی وجود داشته است. زمانی که انگلیسی‌ها برای اولین بار شروع به کشت و پرورش کرفس کردند، تغییراتی در این گیاه ایجاد کردند تا گیاهی با ساقه متراکم‌تر ایجاد شود. در آن زمان‌ها بود که کشاورزان متوجه شدند انبار کردن کرفس‌ها با ساقه‌های رشد کرده در محیطی که نور خورشید به آن‌ها نرسد با کاهش تولید کلروفیل باعث روشن‌تر شدن رنگ آن، کم‌تر شدن تلخی آن و قابل‌قبول‌تر شدن مزه می‌شود.
3. آب پرتقال‌هایی که از سوپرمارکت‌ها خریداری می‌کنید آب پرتقال نیستند.
بیشتر مردم فکر می‌کنند که آب پرتقال‌هایی که خریداری می‌کنند واقعاً از پرتقال استخراج می‌شوند؛ اما مساله آن است که بیشتر این آب میوه‌ها که به اسم آب پرتقال به فروش می‌رسد فقط ترکیب آب و طعم‌دهنده‌های پرتقالی و یک سری افزودنی‌ها و نگه‌دارنده‌های دیگر است. حتی آن آب پرتقال‌هایی هم که بویی از پرتقال برده‌اند تحت پاستوریزاسیون و تخلیص اکسیژن قرار می‌گیرند و این باعث کاهش شدید طعم طبیعی پرتقال خواهد شد اما خب در عوض این عمل باعث نگهداری ترکیبات و قابلیت ذخیره‌سازی تا یک سال می‌شود. پس قطعاً برای کارخانه به‌صرفه‌تر و قابل‌قبول‌تر است. زمانی که محصول آماده فروش شد طعم‌دهنده‌ها به منظور برگرداندن مزه پرتقالی به آب میوه‌ها اضافه می‌شود. این طعم‌دهنده‌ها ترکیبی از چندین ماده شیمیایی هستند که البته خیلی از آن‌ها هم از عصاره پرتقال گرفته شده‌اند. ترکیب این طعم‌دهنده‌ها در هر کارخانه و شرکتی متفاوت است. به همین خاطر است که آب پرتقال‌های مختلف با مارک‌های مختلف مزه‌ها و طعم‌های مختلفی دارند؛ اما همه آن‌ها در یک ویژگی مشابه‌اند: اینکه هیچ‌کدام از آن‌ها آب پرتقال خالص و دارای خواص تغذیه‌ای آب پرتقال واقعی نیستند.
4. به دلیل پرورش انتخابی، جوجه مرغ‌ها در نصف مدت زمان واقعی به سن و سال ذبح می‌رسند.
برخلاف باور عموم مردم، استفاده از هرگونه هورمون رشد به جوجه مرغ‌ها غیرقانونی است؛ بنابراین تمام مرغ‌ها و تخم‌مرغ‌های مصرفی ما باید غیر هورمونی باشند. با این حال این مواد غذایی همچنان آن قدر که باید طبیعی و خالص نیستند. جوجه‌های گوشتی (همان‌هایی که فقط با هدف استفاده از گوشتشان پرورش داده می‌شوند)، تنها در مدت زمان 6 هفته به سایز کشته شدن می‌رسند. چرا که این جوجه‌ها به صورت انتخابی پرورش پیدا می‌کنند و میزان و نحوه تغذیه آن‌ها با سایرین متفاوت است. این سیستم به گونه‌ای تأثیرگذار است که میزان گوشت به دست آمده دو برابر طبیعی و در نصف زمان لازم است؛ یعنی 4 برابر افزایش در تولید! این در حالی است که بالغ شدن یک جوجه و رسیدن آن به سن ذبح در خانه‌های روستایی و به طور طبیعی 12 تا 16 هفته طول می‌کشد.
در مورد گوشت گاو و گوسفند، دقت داشته باشید گوشتی که می‌خرید کمی آبکی،
به رنگ قرمز روشن باشد و زمانی که آن را فشار می‌دهید به راحتی فرو نرود
و بافت آن ارتجاعی باشد؛ یعنی بعد از فشار دادن سریعاً برگردد؛ اما گوشت‌های خیلی نرم و خیلی شل را انتخاب نکنید
5. حالا این مرغ‌هایی که می‌خورید ممکن است علت بیماری عفونت مجاری ادراری هم باشند!
شاید این را شنیده باشید شاید هم نه اما بدانید و آگاه باشید که محققان دریافته‌اند که بین بیماری عفونت مجاری ادراری و ماکیان بسته‌بندی‌شده و کارخانه‌ای، یعنی همان مرغ‌های کارخانه‌ای که می‌خوریم ارتباط وجود دارد. مساله فقط یک عفونت ساده نیست بلکه مشکل آنجاست که این بیماری معمولاً عفونتی مقاوم به درمان آنتی‌بیوتیکی است که از یک نوع باکتری مقاوم و خاص از نژاد اشرشیاکولی‌ها ناشی می‌شود. البته فکر نکنید که تمام مرغ‌های کارخانه‌ای متهم این بیماری‌اند و تمام عفونت‌های ادراری را هم می‌توان به مرغ‌های بیچاره ربط داد؛ اما به هر حال این ارتباط زنگ خطری است که در انتخاب نوع مواد غذایی انتخابی دقت بیشتری داشته باشیم.
منبع-http://www.tebyan.net
