بعنوان مدیر یک باشگاه ورزشی، ممکن است تعجب کنید اگر میزان شکایاتی که در مورد طرز رفتار یا استفاده از ابزار و امکانات باشگاه و ارتباط بین اعضا به من می‌شود را بدانید!
ما قبلا هم در این زمینه صحبت کرده‌ایم، اما باز می‌خواهم توجه شما را به اتفاقاتی که در باشگاه من و البته آنطور که شنیده‌ام در باشگاه همکارانم نیز رخ می‌دهد جلب کنم.
رختکن
یکی از بزرگترین مشکلاتی که ما با آن درگیریم، در محیط اصلی باشگاه نیست، بلکه در رختکن است! با وجود اینکه ما امکان دوش گرفتن و تجهیزات زیبایی همچون سشوار را فراهم کرده‌ایم، چیزهایی هست که نمی‌توانیم کنترلشان کنیم، بزرگترین درگیری ما موهاست!
با وجود اینکه قاطعانه اعضایمان را تشویق می‌کنیم تا هنگام دوش گرفتن بهداشت را رعایت کنند، اما متاسفانه خیلی‌ها حتی در باشگاه‌های زنانه‌ی ما، موهای بدنشان را در زیر دوش‌های باشگاه تراشیده و همیشه اطاقک‌های دوش ما پر از موست! از اینکه باید این موضوع را به صراحت بگویم متاسفم، اما یک واقعیت است.
همین موضوع و مسئله‌ی نظافتش، جدای از بین بردن پاکیزگی یک محیط ورزشی، ماهانه صدها هزار تومان برای ما هزینه‌ی اضافه می‌تراشد. پس لطفا تیغ‌های خود تراشتان را بگذارید در خانه بماند!
فوضولی کردن یا برعکس، در باغ نبودن!
مشکل بعدی ما با آداب معاشرت، به درون خود باشگاه بر می‌گردد. متاسفانه دقیقا مانند اینکه با حواس پرتی رانندگی کردن بزرگراه‌ها را به جای خطرناکی تبدیل می‌کند، با حواس پرتی ورزش کردن هم باعث خواهد شد تا محیط باشگاه پر خطر و باعث آزردگی دیگران شود.
با حواس پرتی ورزش کردن می‌تواند بدلایل مختلفی اتفاق بیفتد، مثلا صحبت کردن با تلفن و مانع تمرین دیگران شدن، یا زیادی مشغول شدن به iTunes تان.
همه‌ی ما حق داریم تا از تمرینمان لذت ببریم، اما باید در مقابل اعضای دیگر هم، آداب معاشرت را رعایت کنیم. قطعا شما هم دوست ندارید صدای بلند و وحشتناک کسی که همراه موزیک می‌خواند، یا بدون اینکه ورزش کند روی تردمیل ایستاده است و تلفن حرف می‌زند شما را آزار دهد، اینطور نیست؟
وزنه‌ها را سر جایشان بگذارید
بله، می‌دانم که این موضوع برای شما آشناست! وزنه‌ها در همه‌ی فضاهای آزاد باشگاه روی زمین ریخته‌اند. «لطفا وزنه‌ها را سر جایشان بگذارید دوستان من.»
آیا میتوانید حدس بزنید که هنوز هم چند نفر وزنه‌هایی که استفاده می‌کنند را سر جایشان نمی‌گذارند؟ نظر من همیشه یک چیز خیلی ساده بوده است: اگر انقدر قوی هستید که بتوانید با آن وزنه تمرین کنید، پس قطعا آنقدر هم قوی هستید که بتوانید آن را سر جایش بازگردانید! اما متاسفانه ظاهرا هیچکس با این نظر من موافق نیست! شما چطور؟
واقعا رها کردن دمبل یا وزنه‌ها روی زمین کار پر خطری است، اگر کسی مچ پایش به وزنه‌ای که شما روی زمین رها کرده‌اید گیر کند یا باعث شود تا به پایش ضربه‌ی شدیدی وارد شود چه خواهد شد؟ چنین اتفاقی می‌تواند مسبب آسیب‌هایی جدی شود. حتی اگر آسیبی وارد نشود، باعث دلخوری و رنجش دیگران خواهید شد.
من به شخصه از اینکه ببینم وزنه‌ای کف باشگاه رها شده است به شدت عصبی می‌شوم، حتما شما هم همین طورید. ورزشکارانی هم که برنامه‌ای فشرده دارند و مجبورند از این طرف باشگاه به آن طرف بدوند تا یک جفت دمبل ۲۵ کیلویی پیدا کنند هم از این موضوع خیلی متنفرند!
پس، دفعه‌ی دیگری که به باشگاه می روید، حتما از این کار پروا کنید، و تمام تلاشتان را بکنید تا با پیشگیری از این اشتباهات، آداب معاشرت یک باشگاه ورزشی را رعایت کنید.
منبع-http://fitnessmagazine.ir
