انرژی بدن از طریق ترشح انسولین تامین می شود. مطالعات نشان می‌دهد سلول‌های ماهیچه ها نیز با استفاده از نوعی حسگر می توانند گلوکز را شناسایی کنند. این توانایی عضلات در درک میزان گلوکز، در راستا و به موازات مکانیسم موجود در جوانه‌های چشایی، واکنش بدن نسبت به انسولین را تنظیم می‌کنند.
سلول‌های چشایی زبان درون ساختمان‌های خاصی به نام جوانه‌های چشایی قرار دارند. به محض صرف غذا و مواد خوراکی، این جوانه‌ها قند را شناسایی کرده و از طریق آنان، گلوکز توسط سلول‌های بتای موجود در پانکراس حس می‌شود و هورمون انسولین ترشح می‌شود.
ترشح انسولین به ورود قند به سلول‌ها کمک می‌کند و از این طریق انرژی بدن تامین می‌شود. مطالعات جدید نشان می‌دهد سلول‌های ماهیچه ها نیز حسگری مشابه دارند و گلوکز را شناسایی می‌کنند. این توانایی عضلات در درک میزان گلوکز، در راستا و به موازات مکانیسم موجود در جوانه‌های چشایی، واکنش بدن نسبت به انسولین را تنظیم می‌کنند.
چندی پیش محققان با غیر فعال کردن یک ژن کلیدی به نام BAF60C در مدل‌های حیوانی موفق به بررسی سهم مسیرهای سنجش گلوکز در ماهیچه‌ها شدند. در این آزمایش محققان دریافتند موش‌های فاقد ژن BAF60C، در حالت عادی کاملا طبیعی هستند؛ ولی به محض دریافت رژیم پرچرب، قادر به دفع گلوکز اضافی نخواهند بود و دچار مشکل می‌شوند.
محققان بر این باورند تغییرات گلوکز در سراسر بدن شناسایی می‌شود و معتقدند این دستاورد علمی دریچه‌ای به سوی درمان دیابت و چاقی و ساخت داروهای جدید است.
نتایج این تحقیقات در نشریه Molecular Cell منتشر شده است.
مترجم: سپیده کاشانی** انتشار:گلشن
منبع: ایرنا
